Η οργή ξεχειλίζει...

Και είναι βράδυ Σαββάτου. Και έχεις βγει μία βόλτα. Είναι 21:00. Και είσαι στο πεζοδρόμιο. Και περνάει από μπροστά ένα περιπολικό. Και τους φωνάζεις κάτι. Παρκάρει παρακάτω, βγαίνει και γυρίζει πίσω. Και σκοτώνει. Και είσαι 15 στα 16 χρόνια σου. Και... Και τέλος.

Δυστυχώς αυτό έγινε το Σάββατο. Εν ψυρχώ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ από ασφαλίτη ενός ανήλικου. Στην αρχή προσπάθησαν να το καλύψουν. Προσπάθησαν να βρουν δικαιολογίες. Αλλά για κακή τους τύχη είχε πολύ κόσμο εκεί γύρω.

Ποιος νομίζεις ότι είσαι ρε μάγκα και βγαίνεις και το παίζεις νταής στα παιδάκια. 16 χρονών είναι ρε. Πού βγάζεις το όπλο και πυροβολείς; Ποιος νομίζεις ότι είσαι; Κάνεις ότι κάνεις, σηκώνεσαι και φεύγεις και μετά λες και ψέματα. Είσαι κάτι παραπάνω από δολοφόνος. Είσαι ένας αλήτης, είσαι ένας από τους πολλούς που υπάρχουν εκεί μέσα και είναι εν δυνάμει δολοφόνοι.

Άλλωστε και σήμερα δεν πυροβόλησαν πάλι;


Δεν ξέρουν άραγε ότι δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν το όπλο τους; Δεν το ξέρουν; Δεν ξέρουν ότι μόνο σε περίπτωση που απειλείται ζωή τρίτου ή οι ίδιοι είναι κολλημένοι στον τοίχο, μπορούν να κάνουν χρήση του; Ούτε καν στον αέρα για εκφοβισμό δεν έχουν το δικαίωμα να το χρησιμοποιήσουν.

Και δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να τα χρησιμοποιήσουν σε ανήλικο.

Όλα αυτά όμως δεν τα σκέφτηκε αυτός ο τύπος. Δεν σκέφτηκε ότι απέναντι του μπορεί να ήταν ένα από τα τρία παιδιά του. Πως στο διάολο θα γυρίσει πίσω σπίτι του, γιατί σίγουρα θα γυρίσει γρήγορα (γιατί στην Ελλάδα ζούμε), και θα κοιτάξει στα μάτια τα παιδιά του και τη γυναίκα του; Πώς;

Θα γράψουμε κι άλλα πολλά, σύντομα. Γιατί πολλά μας έχουν απασχολήσει τις τελευταίες μέρες. Και πολλά και διάφορα έχουμε ακούσει...

Και για να δούμε τι σας θυμίζει η δολοφονία Καλτεζά το 1985. Για βρείτε τις ομοιότητες...

"Ο Μιχάλης Καλτεζάς (1970 - 17 Νοεμβρίου 1985) ήταν μαθητής που σκοτώθηκε κατά την διάρκεια διαδηλώσεων στην επέτειο εξέγερσης του Πολυτεχνείου το 1985. Ο αστυνομικός Αθανάσιος Μελίστας πυροβόλησε τον Μιχάλη Καλτεζά στο πίσω μέρος του κεφαλιού από απόσταση είκοσι μέτρων καθώς ο νεαρός έτρεχε μαζί με άλλους διαδηλωτές προς την πλατεία Εξαρχείων. Αμέσως μετά το θάνατο του Καλτεζά καταλήφθηκε το παλιό Χημείο στη Σόλωνος και το Πολυτεχνείο. Το πρωί της 18ης δόθηκε η άδεια από την Επιτροπή Πανεπιστημιακού Ασύλου, με πρόεδρο τον πρύτανη Μιχάλη Σταθόπουλο, να μπει η αστυνομία στο Χημείο. Η εισβολή έγινε με χρήση δακρυγόνων, για πρώτη φορά μετά το 1976, και οι αστυνομικοί συνέλαβαν 37 άτομα τα οποία ξυλοκόπησαν, ενώ λίγοι κατάφεραν να φτάσουν στην κατάληψη του Πολυτεχνείου από τους υπονόμους. Αυτή ήταν και η πρώτη άρση ασύλου από την επίσημη θεσμοποίησή του το 1982. Τα επεισόδια στην Αθήνα συνεχίστηκαν και τις επόμενες ημέρες.

Ύστερα από τα γεγονότα ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Μένιος Κουτσόγιωργας υπέβαλλε την παραίτησή του, την οποία ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου δεν έκανε δεκτή. Στις 26 Νοεμβρίου του 1985 η 17 Νοέμβρη, σε αντίποινα για τη δολοφονία του Καλτεζά, επιτέθηκε με βόμβα σε κλούβα των ΜΑΤ κοντά στο Χίλτον, με αποτέλεσμα να σκοτωθεί ένας αστυνομικός και να τραυματιστούν δεκατέσσερις.

O Μελίστας καταδικάστηκε πρωτόδικα σε δυόμισι χρόνια φυλάκιση με αναστολή και σε δεύτερο βαθμό αθωώθηκε στις 25/1/1990 από το Εφετείο, με δικηγόρο τον Αλέξανδρο Λυκουρέζο καθώς του αναγνωρίστηκε ως ελαφρυντικό το ότι ήταν "εν βρασμώ ψυχής". Η αθώωσή του προκάλεσε νέα σοβαρά επεισόδια με κατάληψη του Πολυτεχνείου από δυνάμεις της αριστεράς και αναρχικούς."

Μπορείτε να βρείτε το κείμενο εδώ