tag:blogger.com,1999:blog-5348670115736690782024-03-13T20:10:04.889+02:00Σφιξανε τα πραγματα, αλλαξανε οι καιροι...Αλλα εμεις εκει, το παλευουμε οσο πιο πολυ μπορουμε...Michalishttp://www.blogger.com/profile/05444316649712894996noreply@blogger.comBlogger530125tag:blogger.com,1999:blog-534867011573669078.post-25757977837247178702015-06-19T02:10:00.005+03:002015-06-19T02:12:00.337+03:00Αχ ΕυρώπηΓυρίζω σπίτι. Ανοίγω τον υπολογιστή, μπαίνω στο ίντερνετ να διαβάσω κανά νέο. Τι το ήθελα; Άρχισα ένα τρελό παραλήρημα στην κοπέλα μου μέσω skype. Μου δίνει την ιδέα να εκτονωθώ μέσα από το blog. Έχω να γράψω πάρα πολύ καιρό, αν όχι χρόνια! Δε ξέρω καν αν θα μου βγει αυτό που σκέφτομαι, αλλά θα το δούμε στη συνέχεια. Χαίρομαι που σας "συναντώ" ξανά όμως!<br />
<br />
Διαβάζω λοιπόν για τη συγκέντρωση στο Σύνταγμα υπέρ της Ευρώπης, της ΕΕ και του ευρώ. Βάζω να δω και κάτι βίντεο. Βλέπω και κάτι φωτογραφίες. Από που να αρχίσω τώρα; Ας ξεκινήσω από τις φωτογραφίες. Άδωνις. Αυτή η μορφή της πολιτικής. Αυτός ο φασίστας, αυτός ο τηλεπωλητής βιβλίων (λες και είναι pretty bra), αυτός που πήγε εκεί που έφτυνε. Αυτός που τον βάλανε να καταστρέψει ότι είχε απομείνει από την υγεία, που ήταν η εύκολη λύση να περάσουν ότι ήθελαν, χωρίς να τον νοιάζει τι θα χρεωθεί. Γιατί θα το καλύψει με την τσιρίδα του στα συστημικά ΜΜΕ. Και δε φτάνει που τον βλέπεις εκεί, βλέπεις και κόσμο να φωτογραφίζεται μαζί του.<br />
<br />
Άδωνις, λοιπόν, ΝΔ, Πασοκ, Ποτάμι. Ποιοι άλλοι έχουν καταστρέψει τι χώρα; Αυτοί. Ναι, ξέρω το ποτάμι δεν κυβέρνησε ποτέ, ο Μπόμπολας όμως; Και τώρα τι κάνουν; Κάνουν συγκεντρώσεις για την Ευρώπη. Για να μείνουμε σε αυτή. Ευρώ λένε πάση θυσία. Δηλαδή, να δεχτούμε και τα μέτρα που προτείνανε οι καλοί μας εταίροι; Κι ας κοπούν μισθοί, συντάξεις, αυξηθεί η ανεργία;<br />
<br />
Θυμάμαι τότε που ήμουνα μικρός και μπήκαμε στο ευρώ. Όλοι χαιρόντουσαν. Μέχρι που είδανε μισθούς να είναι ίδιοι και οι τιμές τρεις φορές τουλάχιστον πάνω. Το 100αρικό έγινε 1 ευρώ. Δηλαδή 340 δραχμές. Και όλοι έκραζαν. Αλλά τώρα όλοι ευρώ.<br />
<br />
Δε λέω να βγούμε από το ευρώ. Τα αποτελέσματα μπορεί να είναι πολύ δραματικά. Αλλά πραγματικά, υπάρχει κάποιος που βλέπει κάποια λύση με αυτή την κατάσταση; Είναι δυνατόν να υπάρχει ένωση που είναι πρώτα οικονομική και μετά πολιτική; Όχι και φυσικά τα αποτελέσματα είναι αυτά που βλέπουμε.<br />
<br />
Ναι, αλλά κι αν βγούμε θα έχουμε τρεις φορές χειρότερα αποτελέσματα. Μπορεί ναι, μπορεί και όχι. Μπορεί να ζοριστούμε, αλλά μπορεί σε λίγα χρόνια να αλλάξουν τα πράγματα. Πιστέψτε με, εγώ που τα γράφω αυτά, θα έχω τεράστια προσωπική ζημία, αν γίνει κάτι τέτοιο. Δε θα φύγω σε δύο μήνες για μεταπτυχιακό στο εξωτερικό και δε θα κάνω αυτό που θέλω.<br />
<br />
Αλλά αξίζει να ζει τόσος κόσμος κάτω από τα όρια της φτώχειας για ένα νομισματικό φετίχ;<br />
<br />
Δεν υποστηρίζω να πάμε και να πούμε βγαίνουμε απέξω. Αλλά δε μπορώ να δεχτώ ότι θα είμαστε για πολύ καιρό ακόμα τα σκυλάκια τους, για να μην το πω αλλιώς...<br />
<br />
Δε ξέρω που θα το πάει αυτή η κυβέρνηση, δε ξέρω αν θα γίνει ή όχι σαν τις προηγούμενες. Αλλά δε μπορώ να δεχτώ ότι αυτοί που μέχρι πριν λίγους μήνες κυβερνούσαν επί δεκαετίες και κατέστρεφαν μέρα με τη μέρα τη χώρα, εδώ και πέντε μήνες έχουν ξεσπαθώσει και θέλουν να τη σώσουν από τον "κομουνιστικό" εχθρό.<br />
<br />
Και υπάρχουν ακόμα κάποιοι που τους υποστηρίζουν...<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="270" src="https://www.youtube.com/embed/6bUEdC2FjT4" width="320"></iframe><br />
<br />
Υ.Γ: Οι σφυρίχτρες είναι για τα καρναβάλια... Το πιάσατε το υπονοούμενο!<br />
Υ.Γ.2: Άθλιο γράψιμο... πέρασε καιρός!!!<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="270" src="https://www.youtube.com/embed/5LFBDSzn7-8" width="320"></iframe> Michalishttp://www.blogger.com/profile/05444316649712894996noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-534867011573669078.post-37553191546655784602014-09-11T17:45:00.001+03:002014-09-11T17:46:35.932+03:00Τρεεεεελαααααα....Και πάμε και για άλλα!!!<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="210" src="//www.youtube.com/embed/QyhZUeyIkJw" width="350"></iframe>Michalishttp://www.blogger.com/profile/05444316649712894996noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-534867011573669078.post-71991556193059845752014-07-15T01:25:00.001+03:002014-07-15T01:25:01.174+03:00Απουσία...<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="344" src="//www.youtube.com/embed/AkVoF6gwzkY" width="459"></iframe>Michalishttp://www.blogger.com/profile/05444316649712894996noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-534867011573669078.post-44070252895594837812013-12-05T18:58:00.000+02:002013-12-05T18:58:47.678+02:006 Δεκεμβρίου του 2013! Πέντε χρόνια μετά...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background-color: black; line-height: 25px;"><span style="color: white; font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">5 χρόνια μετά από εκείνο το Δεκέμβρη του 08... </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background-color: black; line-height: 25px;"><span style="color: white; font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background-color: black; line-height: 25px;"><span style="color: white; font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Ένα κείμενο που πιστεύω αξίζει να διαβαστεί..</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background-color: black; line-height: 25px;"><span style="color: white; font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><span style="line-height: 25px;">Θα σας πρότεινα να το διαβάσετε από την κύρια Πηγή του το Barikat.gr ( </span><a href="https://barikat.gr/content/i-melodia-toy-dekemvri" style="text-align: left;">https://barikat.gr/content/i-melodia-toy-dekemvri</a> ).</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background-color: black; line-height: 115%;"><span style="color: white; font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="background-color: black; line-height: 115%;"><span style="color: white; font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><b><u>Η μελωδία του Δεκέμβρη</u></b></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span style="color: white; font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><span style="background-color: black; line-height: 25px;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span style="color: white; font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><span style="background-color: black; line-height: 25px;"><i>Ενός τότε 17χρονου</i></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<b><i><span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><br /></span></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><b><i>Ώρα Μηδέν</i></b><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Είναι 6 Δεκέμβρη 2008.Μεσολλογγίου και Τζαβέλλα ώρα μηδέν. Πάγος. Πάγος και σιωπή. Το αδιανόητο που γίνεται πραγματικότητα,που γίνεται γεγονός, για να πάρει και αυτό τη θέση του στην ιστορία.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">-Μαλάκα τι έγινε;<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><span style="line-height: 15.75pt;">-Τον πυροβόλησ</span><span style="line-height: 15.75pt;">αν.</span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">-Τι εννοείς τον πυροβόλησαν ρε;<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">-Τον πυροβόλησε ο μπάτσος. Πεθαίνει.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Σκέψη πρώτη: Απόγνωση<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Σκέψη δεύτερη: Εκδίκηση<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Σκέψη τρίτη: Φωτιά<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Σκέψη τέταρτη: Θάνατος. Ναι,
ΘΑΝΑΤΟΣ.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Σκέψη πέμπτη: Ματαιότητα<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Σκέψη έκτη: Εκδίκηση ξανά<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Σκέψη έβδομη: Καταστροφή<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Το κάνω. Σπάω ότι βρω μπροστά μου.
Δε ξέρω γιατί. Μου φταίνε όλα, μου φταίνε όλοι. Ναι. Για μία μόνο στιγμή μου
φταίνε όλοι.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Πέτρα στο χέρι. Πέτρα στον αέρα.
Πέτρα στο τζάμι. Ρωγμή στο τζάμι. Πάρτο κάτω.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Τώρα σκέψου.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Σφαίρα στη θαλάμη. Όπλο στο χέρι.
Πυροβολισμός. Σφαίρα στον αέρα. Σφαίρα στην καρδιά. Ρωγμή στην κανονικότητα.
Πάρτην κάτω.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Έτσι ξεκίνησαν οι μέρες που δε θα
ξεχάσουμε ποτέ.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><b>Καταδικάζετε
τη βία από όπου και αν προέρχεται;</b><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Αυτοί που μιλάνε για βία, έχουνε
σκεφτεί ποτέ ποιος όπλισε το χέρι με την πέτρα; Ποιος γκρέμισε στα αλήθεια τη
βιτρίνα; Όταν σκοτώνεις 15χρονους έτσι, αλήθεια, τι περιμένεις; Διάλογο;
Σύνεση; Ψυχραιμία; Πολιτική αντιπαράθεση μεταξύ κυρίων; Να ζητήσουμε και ένα
συγνώμη ρε παιδιά που η νεολαία πεθαίνει κάθε μέρα και δεν έγινε και τίποτα.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Τι είπατε; Ο υπουργός παιδείας ήτανε
στα μπουζούκια; Ε τώρα τι κακεντρέχειες είναι αυτές; Κάτι θα γιόρταζε ο άνθρωπος,
είπε να το ρίξει έξω ρε αδερφέ, να ξεφαντώσει λίγο.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Τι είπατε; Ο μπάτσος γύρισε και
πυροβόλησε ευθεία; Ε δεχόταν επίθεση ο άνθρωπος από 30 άτομα,αφού το είπε το
MEGA τι θέλετε τώρα.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Τι είπατε; Το MEGA παραποίησε το
βίντεο της δολοφονίας; Καταλάθος θα έγινε, στο μοντάζ, μην είμαστε καχύποπτοι.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Τι είπατε; 15 χρονών νεκρός; Εντάξει
συμπονούμε, αλλά προέχει η δημόσια τάξη και ασφάλεια των πολιτών. Άσε που αυτοί
που διαμαρτύρονται είναι αλήτες και βίαιοι.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Στην Ελλάδα, κάθε φορά που οι
κυβερνήσεις, τα ΜΜΕ, η διαπλοκή, το κράτος, η τάξη και η ασφάλεια απειλούνται,
τα επιχειρήματα περί ανάρμοστης, εκτός πλαισίου και βίαιης συμπεριφοράς των
κινητοποιημένων μαζών, γίνονται η προμετωπίδα της ιδεολογικής επίθεσης ενάντια
στο κίνημα. Ο ρόλος αυτής της αφήγησης είναι διττός. Αφενός, να απομονώσει την
εξέγερση από τις κρίσιμες μάζες που τείνουν ευήκοα ώτα προς τα αιτήματα και τις
επιδιώξεις της και τελικά να την οδηγήσει στο περιθώριο. Αφετέρου, να
επαναφέρει στην τάξη, τη μερίδα του κόσμου, που παρότι αντιδρά και
κινητοποιείται, έχει ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές με βίαιες συμπεριφορές,
βανδαλισμούς και λεηλασίες. Κάθε φορά όμως που οι κυρίαρχοι μιλάνε για βία,
καμώνονται πως δε γνωρίζουν ή δεν αναγνωρίζουν τη δική τους καθημερινή, θεσμική
βία, η οποία θα μπορούσε να συμπυκνωθεί στην εξής φράση: Το κράτος έχει το
μονοπώλιο της άσκησης νόμιμης βίας.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Είναι όμως μόνο η βία των
κατασταλτικών μηχανισμών αυτή που χρησιμοποιούν οι από πάνω για να διατηρούν
την κυριαρχία τους; Σύμφωνοι, αυτή είναι η ορατή, η φυσική βία, αλλά είναι μόνο
αυτή; Γιατί η συζήτηση περί βίας περιστρέφεται μονάχα γύρω από τις πράξεις
φυσικής βίας, ενώ η καθημερινή συστημική βία αποκρύπτεται, ή όταν προκύπτει ως
επιχείρημα στην όλη συζήτηση, το αντεπιχείρημα είναι ότι πρόκειται περί
λαϊκισμού;<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Ας δούμε τι γράφει ο Σλαβόι Ζίζεκ
σχετικά με το θέμα: <a href="" name="_ednref1"></a><a href="https://barikat.gr/content/i-melodia-toy-dekemvri#_edn1" title=""><span style="color: windowtext;">[i]</span></a><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><b><i>“Η παγίδα
είναι, ότι η υποκειμενική και η αντικειμενική βία μπορούν να γίνουν αντιληπτές
από τη ίδια σκοπιά ‘ η υποκειμενική βία βιώνεται ως τέτοια με φόντο ένα
προϋποτιθέμενο μηδενικό επίπεδο μη βίας. Θεωρείται ως μία διατάραξη της
“φυσιολογικής” ειρηνικής κατάστασης των πραγμάτων. Ωστόσο, η αντικειμενική βία
είναι ακριβώς η βία που ενυπάρχει σε αυτή τη “φυσιολογική” κατάσταση πραγμάτων.
Η αντικειμενική βία είναι αθέατη, εφόσον συντηρεί εκείνο ακριβώς το μηδενικό
επίπεδο σε σύγκριση με το οποίο αντιλαμβανόμαστε κάτι ως πράξη υποκειμενικής
βίας. Η συστημική βία είναι συνεπώς κάτι σαν την περίφημη “σκοτεινή ύλη”
της φυσικής, το απαραίτητο συμπλήρωμα μία υπερβολικά εμφανούς υποκειμενικής
βίας. Μπορεί να είναι αθέατη, αλλά θα πρέπει να τη λάβουμε υπόψιν, αν θέλουμε
να κατανοήσουμε ότι στην αντίθετη περίπτωση μοιάζει να είναι “ανορθολογικά”
ξεσπάσματα υποκειμενικής βίας.”</i></b><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Αυτό το μηδενικό επίπεδο μη βίας,
τολμάνε να μας λένε πως είναι η καθημερινότητα που βιώνουμε και δεν κατανοούν
τα βίαια ξεσπάσματα μας. Η καθημερινότητα που βαραίνει όλο και περισσότερο,
μέρα με τη μέρα, λεπτό το λεπτό, κάθε στιγμή. Η καθημερινότητα που μας κάνει
όλους να θέλουμε να αναφωνήσουμε : ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ!<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Ώρες ώρες θέλω να διαλύσω όλη τη
πόλη από τα θεμέλια. Να ξεριζώσω τα πεζοδρόμια. Θέλω να καταστρέψω το σύμπαν.
Όλο αυτό σημαίνει πως είμαι ένας βίαιος άνθρωπος ή ότι προσπαθώ να παραμείνω
άνθρωπος; Ακόμα προσπαθώ να καταλάβω. Όμως δεν αντέχω άλλο.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Δεν αντέχω! Δεν αντέχω! Δεν αντέχω!<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Δεν αντέχω να βλέπω τις μέρες να
περνάνε και όλα να μένουνε ίδια.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Δεν αντέχω να βλέπω τους μπάτσους
παντού, να γελάνε σαν γλοιώδη τρωκτικά, όταν κάνουνε έλεγχο σε μετανάστες, τους
μπουζουριάζουν κατά δεκάδες και τους οδηγούνε στα σύγχρονα στρατόπεδα
συγκέντρωσης.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Δεν αντέχω η πόλη να έχει γεμίσει
πρέζα και στους δρόμους άνθρωποι να κυκλοφορούν σαν φαντάσματα, σαν σκιές στις
εισόδους των πολυκατοικιών και αυτό να είναι κανονικότητα.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Δεν αντέχω που η γειτονιά μου, η
πλατεία Βικτωρίας και ο Άγιος Παντελεήμονας, έχει γεμίσει φασίστες, γιατί
μικρός έπαιζα μπάλα με μεταναστόπουλα στην πλατεία που τις νύχτες κάνουν
κουμάντο τώρα οι χρυσαυγίτες.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Δεν αντέχω να τρέχω όλη μέρα
σχολείο,σπίτι, φροντιστήριο και ξαναδώστου από την αρχή. Και μετά
πανεπιστήμιο,φροντιστήριο σπίτι. Και μετά δουλειά, σπίτι,δουλειά. Γάμησε το,
δεν είμαι ρομπότ.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Δεν αντέχω που η οικογένεια μου
δυσκολεύεται να τα βγάλει πέρα, όπως πολύ περισσότερο χιλιάδες άλλες, που
βλέπουν τους κόπους μίας ζωής να χάνονται και εγώ να πρέπει να πω ευχαριστώ,
που δε μας πήρε ακόμα η τράπεζα το σπίτι και η μάνα μου έχει δουλειά.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Δεν αντέχω τη ζωή που στήσανε για
μένα, με έμενα στην ανεργία, με εμένα στο περιθώριο, με εμένα στο θάνατο. Ζωή
για μένα χωρίς εμένα.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Ναι λοιπόν. Καταδικάζω τη ανθρωπιά
από όπου και αν προέρχεται.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><b>Η μελωδία
και οι νότες της εξέγερσης.</b><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Αν ψάξουμε να βρούμε τι ήτανε λοιπόν
αυτός ο Δεκέμβρης, ήτανε ένα μεγάλο “δεν αντέχω”,που σιγόβραζε μέσα στον καθένα
μας και επιτέλους η γενιά μας το φώναξε συλλογικά. Ένα “δεν αντέχω” όμως, που
βγήκε στους δρόμους, εξαπλώθηκε, μετασχηματίστηκε και τελικά έγινε
εξέγερση. Με τους δικούς της όρους, τρόπους και χρόνους. Με τις ιδιομορφίες και
τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της. Εξέγερση όμως. Εξέγερση παντού.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Διαβάζοντας ένα κείμενο των WU-MING
βρήκα κάτι που μου ταίριαξε απίστευτα με το Δεκέμβρη. <a href="" name="_ednref2"></a><a href="https://barikat.gr/content/i-melodia-toy-dekemvri#_edn2" title=""><span style="color: windowtext;">[ii]</span></a><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Όπως το έθεσε η <b>Αόρατη
Επιτροπή</b> το 2009 στο
κείμενό της με τίτλο <i>«Mise au point»</i> :<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><b><i>«Ένα
επαναστατικό κίνημα δεν εξαπλώνεται σαν μολυσματική ασθένεια, αλλά εξαιτίας της
απήχησής του. Κάτι που γεννιέται εδώ αντηχεί το κύμα της εξέγερσης που ξέσπασε
κάπου αλλού. Το σώμα που εξεγείρεται το κάνει με τον δικό του τρόπο. Η εξέγερση
δεν απλώνεται σαν το λοιμό ή την πυρκαγιά- δεν είναι μια γραμμική διαδικασία
που περνάει από τον έναν στον άλλο, ξεκινώντας από μια σπίθα. Αντίθετα, η
εξέγερση παίρνει σχήμα όπως οι μελωδίες, που ακόμη κι αν διασκορπίζονται
ατάκτως στο χωροχρόνο, καταφέρνουν να επιβάλλουν το ρυθμό των δονήσεων τους, να
αποκτούν νόημα στη συγκυρία, ώσπου οποιαδήποτε επιστροφή σε κανονικότητες να
φαντάζει πλέον ανεπιθύμητη ή ακόμα ακόμα αδύνατη».</i></b><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Η μελωδία του Δεκέμβρη λοιπόν ήτανε
πράγματι πολύ πολύ σύνθετη. Διαχεόταν προς πάσα κατεύθυνση ατάκτως, και
πράγματι, λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα, κανείς μα κανείς, δε θεωρούσε
πιθανή την επιστροφή στην κανονικότητα. Η μελωδία εξαπλωνόταν και η λάμψη της
εξέγερσης δυνάμωνε. Ας δούμε όμως τις νότες μία μία.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Είναι οι δρόμοι που γεμίσανε με την
άγρια χαρά της εξέγερσης. Με το ουρλιαχτό του περιθωρίου που βγαίνει στην
επιφάνεια και σπάει τη σιωπή. Το άγνωστο στόμα που φωνάζει “είμαι και εγώ εδώ,
δείτε με, ζω και εγώ σε αυτήν την πόλη, δεν είμαι σκουπίδι, δεν είμαι
παρένθεση”.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Είναι ο ήχος που βγάζει το εμπορικό
κέντρο της πόλης όταν καίγεται.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Είναι η σκηνή που όσοι την έζησαν δε
θα τη ξεχάσουν ποτέ. Το τεράστιο χριστουγεννιάτικο δέντρο στην πυρά. Αυτό το
δέντρο. Στο κέντρο της πόλης, μπροστά στη Βουλή, στη πλατεία Συντάγματος.
Καίγεται. Καίγεται. Ναι ρε μάγκα, καίγεται! ΑΕΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΠΙΑ! Τώρα μιλάμε
εμείς, η νεολαία, οι μετανάστες, το περιθώριο, οι αληταράδες που στήσανε
γιορτή. Και εσείς βουλώστε το, γιατί δε σας κάλεσε κανείς. Ούτε λέξη ακόμα.
Πίσω στα κανάλια σας, εκεί που σας παίρνει.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Είναι η κατάληψη της λυρικής σκηνής,
όπου κάθε μέρα καλλιτέχνες -και όχι μόνο- συναντιόντουσαν και μέσω της τέχνης,
δίνανε το δικό τους αγώνα μέσα στην εξέγερση. Όλοι ήτανε εκεί. Ηθοποιοί να
στήνουν στο πόδι παραστάσεις του Μπρεχτ, μουσικοί να εφευρίσκουν νέες μελωδίες
για να ντύσουν μουσικά τις κρύες νύχτες στην Ακαδημίας, ζογκλέρ να διασκεδάζουν
τα παιδιά και πολλά πολλά ακόμα. Οργασμός ζωής και δημιουργίας. Που κρυβόταν
τόσο καιρό αυτός ο κόσμος;<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Είναι οι μαθητές. Χιλιάδες. Παντού.
Κάθε φορά που θυμάμαι εκείνες τις μέρες αυτό δε μπορώ να το ξεχάσω.
Επανέρχονται διαρκώς εικόνες, που μερικές φορές μιλάνε από μόνες τους:<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Δευτέρα 8 Δεκέμβρη, πρωί στο
σχολείο. Το κλίμα είναι βαρύ, είναι αλλιώς τώρα, το καταλαβαίνεις. Όλοι σε
πηγαδάκια συζητάνε σιωπηλά. Προσευχή. Η υποδιευθύντρια παίρνει το μικρόφωνο:
“Παιδιά το Σάββατο το βράδυ…”. Χτυπάει το τηλέφωνο. Πάρε το σχολείο σου, να
πάρω και εγώ το δικό μου να κάνουμε πορεία,πάρε και τον Κ. και τον Ρ. να έρθουν
όλοι. Προορισμός Προπύλαια. Βγαίνουμε από το σχολείο και ξεκινάμε για εκεί όλοι
μαζί, αυτή τη φορά δεν έχει πάει κανείς για καφέ.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Προπύλαια μία ώρα μετά, σχολεία
ξεπροβάλλουν συνεχώς το ένα μετά το άλλο. Μέσα από το Μετρό, από την
Πανεπιστημίου, από τη Σταδίου, από το Σύνταγμα, από παντού καταφθάνουν μικρές
πορείες μαθητών. Είμαστε χιλιάδες. Ξεκινάμε για ΓΑΔΑ και η πόλη μας ανήκει.
Σκοτώσανε έναν από εμάς, θα το πληρώσουν. 3.000 μαθητές φτάνουμε στο Αστυνομικό
Μέγαρο. Ξαφνικά, από το πουθενά, όλοι αρχίζουν να τρέχουν και να επιτίθενται
στη διμοιρία που φυλάει την είσοδο. Χαμός. Δε ξέρω αν τρέχαμε για να φτάσουμε
στη ΓΑΔΑ ή αν τρέχαμε γιατί ο παλιός κόσμος ήτανε πίσω μας και μας κυνηγούσε.
Πάντως τρέχαμε και νιώθαμε όλοι έστω για μία στιγμή ελεύθεροι και ναι αυτό το
ξέρω, γιατί το έβλεπες στα μάτια του κόσμου.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Είναι οι γονείς που τρέχανε πίσω από
τα παιδιά τους, να τα προστατέψουν, να είναι μαζί τους στις πορείες , στα
επεισόδια στις συγκεντρώσεις. Οι γονείς που δε σου λέγανε “έλα σπίτι”, αλλά
καταλαβαίνανε ότι δεν μπορούσες παρά να βρίσκεσαι στο δρόμο και για αυτό,
παρότι ανησυχούσαν, ήτανε μαζί σου και τρώγατε μαζί τα χημικά και το ξύλο.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Είναι ένα κατεστημένο σε πανικό,
έντρομο από την ένταση και το πείσμα των εξεγερμένων, να ψάχνει σύμμαχο
στα δελτία των 8, να ψάχνει διέξοδο, αλλά να μην μπορεί να βρει,να μην μπορεί
να επιβάλλει τίποτα. Να έχει για τελευταίο όπλο την καταστολή, την προπαγάνδα
και τον τρόμο. Να νιώθει την κυριαρχία του να κλονίζεται από την κοινωνική
έκρηξη.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Είναι ότι ένα κόμμα της
ριζοσπαστικής Αριστεράς έκανε το βήμα να ενωθεί ή έστω να μπει σε διαδικασία να
κατανοήσει και να συνομιλήσει με την οργή της νεολαίας. Μέσα στην εξέγερση, δια
πυρός και δια σιδήρου, σε πείσμα όλων, να προσπαθεί να μετασχηματίσει την οργή
σε αποτελεσματικότητα. Από τη μία, να παλεύει να δείξει στον κόσμο εκτός
εξέγερσης, ότι η αγριότητα εκείνων των ημερών δεν είναι τίποτα άλλο από την
αγριότητα εκείνη, που κάθε μέρα από όταν γεννιόμαστε, το σύστημα μας επιβάλλει
και μας ταΐζει με τη σέσουλα. Από την άλλη, να επιδιώκει να περάσει στον κόσμο
εντός εξέγερσης, ότι το ζήτημα είναι πως να οργανώσουμε την αγριότητα της
ανθρωπιάς μας και όχι απλά να μείνουμε σε αυτή, γιατί αν μείνουμε μόνο στην
αγριότητα, κινδυνεύουμε να χάσουμε την ανθρωπιά μας. Να κάνουμε το αίσθημα
πολιτική και με βάση αυτό να καταστρώσουμε τη τακτική και τη στρατηγική μας για
την ανατροπή, για να φέρουμε τα πάνω κάτω και τους κάτω πάνω. Και αυτό θέλει
διάρκεια, θέλει οργάνωση και υπομονή και προ πάντως θέλει συλλογικότητα, η οποία
είναι αυτή που μετατρέπει το “εγώ δεν αντέχω” σε “εμείς δεν αντέχουμε”
και άρα δίνει τη δυνατότητα στον κόσμο, να ενωθεί κάτω από κοινές
ανησυχίες και προβλήματα και να διεκδικήσει συλλογικά τη ζωή του πίσω.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Η πιο ιδιαίτερη και αξιοθαύμαστη
νότα του Δεκέμβρη για μένα, είναι πως αν ρωτήσεις έναν έναν τους ανθρώπους που
συμμετείχαν στην εξέγερση, ο καθένας θα έχει πολλές, πάρα πολλές δικές του
νότες, με βάση τα δικά του προσωπικά βιώματα και προσλαμβάνουσες να προσθέσει
στη μελωδία. Και αυτό μη το ξεχνάμε ποτέ.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><b>Μικρός
επίλογος</b><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Ο Δεκέμβρης για μερικούς είναι ένα
πράγμα. Είναι όλα αυτά που δε γυρίζουν πίσω. Μία στιγμή μέσα στο χρόνο, που
μετά από αυτή, το ξέρεις, τίποτα δε μπορεί να μείνει ίδιο. Είναι καθήκον σου να
μην μείνει ίδιο.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Είναι ένας τάφος με ένα άσπρο
φέρετρο. Και μέσα σε αυτό είναι ο Αλέξανδρος νεκρός. Και δε θα γυρίσει ποτέ. Τελεία.
Δε θέλει άλλα.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Είναι μία γυναίκα, που θα προτιμούσε
να πεθάνει, παρά να μάθει ότι το παιδί της σκοτώθηκε.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Είναι η παιδικότητα μία παρέας
παιδιών που χάθηκε για πάντα.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Είναι οι υποσχέσεις που κάποιοι
έδωσαν-και άλλοι μπορεί όχι- να πάρουνε εκδίκηση, ο καθένας με τον τρόπο που
καταλάβαινε.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Είναι η γενιά μας που γαλουχήθηκε
μέσα στις φλόγες της εξέγερσης και έχει πολύ ακόμα περπάτημα σε φλογισμένους
και δύσκολους δρόμους, αλλά πρέπει να τους βαδίσει γιατί δεν έχει άλλη επιλογή.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Γιατί όπως μερικά πράγματα δε
γυρίζουν πίσω, έτσι και για εμάς δεν υπάρχει δρόμος επιστροφής.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Θα το βαδίσουμε το δρόμο και ας
είναι μακρύς. Αλλά θα το βαδίσουμε μέχρι το τέλος.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος. Έτσι τον
λέγανε. Και ήτανε 15.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 15.75pt; margin-bottom: 15pt; text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Fouskahttp://www.blogger.com/profile/04146395123908460889noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-534867011573669078.post-16330188340618370102013-09-07T12:19:00.001+03:002013-09-07T12:19:32.560+03:00Στη Χώρα Των Λωτοφάγων (Ο Παππούς)<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="300" src="//www.youtube.com/embed/aAb2T4BpkeM" width="400"></iframe>Michalishttp://www.blogger.com/profile/05444316649712894996noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-534867011573669078.post-11352193867063898202013-07-30T14:31:00.000+03:002013-07-30T14:31:05.738+03:00Μια εικόνα....Χίλιες Λέξεις?!?<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Καθώς το καλοκαίρι έχει μπει για τα καλά από τα μακρινά Χανιά ταξίδεψε μια φωτογραφία για μας...</div>
<div style="text-align: justify;">
Η Φωτογραφία "ανήκει" στον Γρηγόρη (ο οποίος δεν το ξέρει ακόμα...αλλά σαν καλός μου φίλος δεν θα έχει και πρόβλημα που θα την μοιραστώ μαζί σας με σκοπό να σκορπίσω το γέλιο... )</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ας προσφέρει και λίγη χαρά αυτό το κτίριο...Επιτέλους!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDfaXBkjQNlH_gBlXNXXSMJvAH2YgD1TqkVlCPEkENmpAD92j6EP19bhkwp49dYqpV3oJTpX33uK6zCASig2n9VfMpEgojJwiF3SOiQ_oGNOIMgZTUEwQaRhh1Hhb1k53LtdrSmGTosfE/s1600/DSC06851.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDfaXBkjQNlH_gBlXNXXSMJvAH2YgD1TqkVlCPEkENmpAD92j6EP19bhkwp49dYqpV3oJTpX33uK6zCASig2n9VfMpEgojJwiF3SOiQ_oGNOIMgZTUEwQaRhh1Hhb1k53LtdrSmGTosfE/s320/DSC06851.JPG" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Fouskahttp://www.blogger.com/profile/04146395123908460889noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-534867011573669078.post-22324475333446549152013-05-14T16:33:00.002+03:002013-05-14T16:35:41.126+03:00ΑΣΤΕΡΑΡΑ "πήραμε" το κύπελλο!<iframe width="400" height="300" src="http://www.youtube.com/embed/ZYMXtmTRsjk" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>
<br />
<br />
Μπορεί να μην αφήσανε αυτό τον υπέροχο κόσμο να χαρεί όσο θα ήθελε το Σάββατο, αλλά πραγματικά νιώθουμε κυπελλούχοι Ελλάδας! Οικογένειες, γυναίκες, μικρά παιδιά, μεγάλοι άνθρωποι ήταν όλοι εκεί για να δουν τον τελικό του Αστέρα! Κι ας μην είχανε ξαναπατήσει ποτέ το πόδι τους στο γήπεδο. Ήρθαν γιατί ήταν μία γιορτή. Κι ας προσπαθήσανε<br />
<br />
Και όχι απλά ήρθαν. Κάνανε και τους φιλάθλους του ολυμπιακού που ήταν τριπλάσιοι να τους χαζεύουν!
Δε μας αφήσανε να το χαρούμε όσο θέλαμε, αλλά εμείς δεν πτοηθήκαμε! Το γιορτάσαμε ακόμα και μετά το τέλος του αγώνα που εμείς φωνάζαμε και οι άλλοι κάνανε ένα ξεψυχισμένο "ολε".<br />
<br />
Οι μεγάλες στιγμές είναι κοντά! Γι αυτό τον υπέροχο υγιή κόσμο!<br />
<br />
VAMOS ASTERARAMichalishttp://www.blogger.com/profile/05444316649712894996noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-534867011573669078.post-89138366010926738732013-04-25T16:00:00.000+03:002013-04-25T16:00:07.721+03:00Όπως θα πυροβολήσουν κι εσένα αύριο...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: black; font-size: 14px; line-height: 20.390625px;">Κάνω μια αναδημοσίευση από </span><span style="text-align: left;"><span style="background-color: black;"><a href="http://ilesxi.wordpress.com/2013/04/21/%CF%8C%CF%80%CF%89%CF%82-%CE%B8%CE%B1-%CF%80%CF%85%CF%81%CE%BF%CE%B2%CE%BF%CE%BB%CE%AE%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%BA%CE%B9-%CE%B5%CF%83%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CE%B1%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%BF/" style="text-align: left;">http://ilesxi.wordpress.com/</a> <span style="color: white;">ένα κείμενο που γράφτηκε με αφορμή τα γεγονότα στην Μανωλάδα.</span></span></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Myriad Pro, Arial, sans-serif;"><span style="background-color: black; font-size: 14px; line-height: 20.390625px;"><i><br /></i></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Myriad Pro, Arial, sans-serif;"><span style="background-color: black; font-size: 14px; line-height: 20.390625px;"><i>"<b><u>Όπως θα πυροβολήσουν κι εσένα αύριο </u></b></i></span></span></div>
<div style="text-align: right;">
<span style="font-family: Myriad Pro, Arial, sans-serif;"><span style="background-color: black; font-size: 14px; line-height: 20.390625px;"><i>του Γιάννη Κυριακάκη</i></span></span></div>
<div style="font-family: 'Myriad Pro', Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20.390625px; text-align: justify;">
<i style="background-color: black;"><br /></i></div>
<div style="font-family: 'Myriad Pro', Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20.390625px; text-align: justify;">
<i style="background-color: black;">«Αμάν πια μ’ αυτή τη Μανωλάδα! Μας ζαλίσανε. Αυτό ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό. Στο κάτω – κάτω της γραφής εμείς δεν είμαστε από το Μπαγκλαντές! Ας πούμε κάτι πιο ευχάριστο. Κάτι πιο καθημερινό.»</i></div>
<div style="font-family: 'Myriad Pro', Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20.390625px; text-align: justify;">
<i style="background-color: black;">Το περασμένο καλοκαίρι ένα ζευγάρι πάμπλουτων Ινδών, η Φάρα και ο Σαγκάρ, τέλεσε το γάμο του στη Μύκονο. «Πανάκριβα κοσμήματα, μεταξωτά σάρι, ασήμι, σαμπάνιες, διαμάντια, σεκιούριτι, πριβέ συναυλίες». Ο γάμος κόστισε 1 εκατ. ευρώ. Οι νεόνυμφοι ναύλωσαν τσάρτερ κι έφεραν 500 καλεσμένους από το Ντουμπάι και το Νέο Δελχί. Το γλέντι κράτησε τέσσερις μέρες.</i></div>
<div style="font-family: 'Myriad Pro', Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20.390625px; text-align: justify;">
<i style="background-color: black;">Κανείς δεν ενοχλήθηκε, κανείς δεν τους ενόχλησε, ούτε παραξενεύτηκε για το χρώμα τους και την εθνικότητά τους. Παρ’ ότι ήταν Ινδοί και μαυριδεροί ήταν παντού ευπρόσδεκτοι.<span id="more-6966"></span></i></div>
<div style="font-family: 'Myriad Pro', Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20.390625px; text-align: justify;">
<i style="background-color: black;">Λίγες μέρες νωρίτερα τέσσερις συμπατριώτες τους, Ινδοί εργάτες περίμεναν το λεωφορείο στο Σφακάκι Ρεθύμνου, 5:30 το πρωί, για να πάνε στη δουλειά. Εκεί τους επιτέθηκαν νεαροί Ρεθυμνιώτες που τους χτύπησαν και τους μαχαίρωσαν όλους! Γιατί; Μα γιατί ήταν μαυριδεροί, Ινδοί και περίμεναν στη στάση για να πάνε στη δουλειά.</i></div>
<div style="font-family: 'Myriad Pro', Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20.390625px; text-align: justify;">
<i style="background-color: black;">Ο Ναγκίμπ Σαουίρις, Αιγύπτιος μεγιστάνας κι από τους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο, μπαινόβγαινε στη χώρα μας ότι ώρα ήθελε, αγόραζε και πουλούσε τη Wind και την Tellas, συναντιόταν με υπουργούς, ήταν παντού ευπρόσδεκτος.</i></div>
<div style="font-family: 'Myriad Pro', Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20.390625px; text-align: justify;">
<i style="background-color: black;">Αιγύπτιος ήταν και ο 25χρονος εργάτης στα Χανιά, που στις 19 Ιούνη 2012 δέχτηκε επίθεση από 4 «λεβεντόπαιδα» που τον χτύπησαν με σιδερολοστούς, με αποτέλεσμα να χάσει το νεφρό του. Αυτός δεν είχε εταιρεία κινητής τηλεφωνίας μάλλον δεν είχε ούτε κινητό τηλέφωνο. Πήγαινε νύχτα να βρει καρτοτηλέφωνο για να τηλεφωνήσει στην πατρίδα του. Έτσι είναι άμα είσαι εργάτης και δεν είσαι ο Ναγκίμπ Σαουίρις.</i></div>
<div style="font-family: 'Myriad Pro', Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20.390625px; text-align: justify;">
<i style="background-color: black;">Αν είσαι αλγερινός και σε λένε Τζιμπούρ σε δοξάζει η κερκίδα, σε προσκυνούν όλοι, σε φωνάζουν τρομοκράτη ακόμη κι οι εθνικιστές των συνδέσμων φιλάθλων δε χαλιούνται. Τι πως είσαι άραβας, μαυριδερός και παλιοχαρακτήρας. Αρκεί που βάζεις γκολ με το τσουβάλι.</i></div>
<div style="font-family: 'Myriad Pro', Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20.390625px; text-align: justify;">
<i style="background-color: black;">Αν όμως είσαι αλγερινός και κουβαλάς τσουβάλια, τότε θα πρέπει να σου βγει η ψυχή να βγάλεις το μεροκάματο, θα τρέμουν τα πόδια σου από την πείνα, θα πρέπει να κρύβεσαι και να ζεις σαν αγρίμι και κανείς δε θα αναρωτηθεί αν είσαι καλό παιδί και συμπατριώτης του Τζιμπούρ.</i></div>
<div style="font-family: 'Myriad Pro', Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20.390625px; text-align: justify;">
<i style="background-color: black;">Αν είσαι ο πρίγκιπας Αχμάντ Αλ Σαγιέντ από το Κατάρ ή ο σεΐχης Χαμάντ Μπιν Χαλίφα Αλ Τάνι από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα σε παρακαλάνε να έρθεις στην Ελλάδα, ν’ αγοράσεις το Ελληνικό, κανένα νησάκι, έστω καμιά ομάδα, κάτι τέλος πάντων. Αράζεις στον Αστέρα Βουλιαγμένης, συναντιέσαι με υπουργούς και τον πρωθυπουργό και απ’ όπου περνάς με τη θωρακισμένη λιμουζίνα σου κλείνουν όλοι οι δρόμοι. Κανείς δε θυμάται ότι είσαι μουσουλμάνος.</i></div>
<div style="font-family: 'Myriad Pro', Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20.390625px; text-align: justify;">
<i style="background-color: black;">Αν όμως είσαι πακιστανός εργάτης και πας με το ποδηλατάκι σου στη δουλειά, δεν κλείνουν οι δρόμοι. Αν εσύ κλείσεις το δρόμο σε κανένα ψευτοπατριώτη, θα σε σφάξει σαν αρνί, σαν τον 27χρονο Σαχζάτ Λουκμάν που έσφαξαν στην Καλλιθέα δυο χρυσαυγίτες δολοφόνοι. Και τότε θα βρεθούν κάποια «άνθρωποι» να πούνε «και τι έγινε, ένας μουσουλμάνος λιγότερος».</i></div>
<div style="font-family: 'Myriad Pro', Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20.390625px; text-align: justify;">
<i style="background-color: black;">Έτσι γίνεται κι αλλού.</i></div>
<div style="font-family: 'Myriad Pro', Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20.390625px; text-align: justify;">
<i style="background-color: black;">Αν είσαι από το Μαρόκο και σε λένε Ρούμπι, κάνεις μπούνγκα – μπούνγκα και ανοίγει ακόμη και η πόρτα του Ιταλού Πρωθυπουργού, εισπράττεις 47.000 ευρώ την εβδομάδα κι ας μην έχεις χαρτιά κι ας είσαι ανήλικη και λαθραία στη χώρα.</i></div>
<div style="font-family: 'Myriad Pro', Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20.390625px; text-align: justify;">
<i style="background-color: black;">Αν είσαι από το Μαρόκο και δουλεύεις καθαρίστρια, λαντζιέρα ή οπουδήποτε αλλού και βγάζεις το ψωμί σου με τον ιδρώτα σου, δε θα βγάλεις 47.000 ευρώ κι ο Αλλάχ ο ίδιος να κατεβεί στη γη.</i></div>
<div style="font-family: 'Myriad Pro', Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20.390625px; text-align: justify;">
<i style="background-color: black;">Έτσι είναι ο κόσμος μας.</i></div>
<div style="font-family: 'Myriad Pro', Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20.390625px; text-align: justify;">
<i style="background-color: black;">Για την ακρίβεια οι κόσμοι μας. Δυο κόσμοι διαφορετικοί, αντίθετοι, βαθιά χωρισμένοι.</i></div>
<div style="font-family: 'Myriad Pro', Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20.390625px; text-align: justify;">
<i style="background-color: black;">Υπάρχουν και ζουν στην Αθήνα Αιγύπτιοι, Παλαιστίνιοι, Πακιστανοί, Άραβες μεγαλοεπενδυτές, μεγαλέμποροι, επιχειρηματίες. Μένουν σε επαύλεις στα ΒΠ, έχουν ιδιωτικές φρουρές, στέλνουν τα παιδιά τους σε καλά ιδιωτικά σχολεία, πάνε διακοπές στη Μύκονο, ζουν και συναναστρέφονται με πλούσιους Έλληνες και Ευρωπαίους, είναι παντού ευπρόσδεκτοι.</i></div>
<div style="font-family: 'Myriad Pro', Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20.390625px; text-align: justify;">
<i style="background-color: black;">Οι άλλοι, οι Αφγανοί που βομβαρδίστηκαν τα χωριά τους από το ΝΑΤΟ, οι Παλαιστίνιοι που εκδιώχθηκαν από το Ισραηλινό στρατό, οι Ιρακινοί που ξεσπιτώθηκαν από τους Αμερικάνους, οι Σύριοι και οι Λίβυοι που η «πολιτισμένη δύση» τους οδήγησε στον εμφύλιο, έρχονται εδώ, πιο φτωχοί από εμάς τους φτωχούς, πιο δυστυχισμένοι από εμάς τους δυστυχισμένους και μοιραζόμαστε τη φτώχεια μας.</i></div>
<div style="font-family: 'Myriad Pro', Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20.390625px; text-align: justify;">
<i style="background-color: black;">Οι πατριδέμποροι της Χρυσής Αυγής δε θα τα βάλλουν με τους πρώτους. Αυτοί βλέπεις είναι επιχειρηματίες, επενδυτές κι η μαγκιά εξαντλείται στους κακομοίρηδες. Με τους ισχυρούς τα πράγματα είναι ζόρικα. Μ’ αυτούς ας τα βάλουν τα κορόιδα οι αριστεροί.</i></div>
<div style="font-family: 'Myriad Pro', Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20.390625px; text-align: justify;">
<i style="background-color: black;">Τους μετανάστες τους «έφερε» το κεφάλαιο για να ρίξει τα μεροκάματα, να εξαρθρώσει τις εργασιακές σχέσεις, να ξηλώσει καταχτήσεις, να «χορτάσει» κέρδη, να κάνει τους Ολυμπιακούς αγώνες, να χτίσει την ισχυρή Ελλάδα.</i></div>
<div style="font-family: 'Myriad Pro', Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20.390625px; text-align: justify;">
<i style="background-color: black;">Δούλεψαν και δουλεύουν σα σκλάβοι, ανασφάλιστοι, απλήρωτοι συχνά, κυνηγημένοι, παράνομοι. Η παρανομία υπήρξε επιλογή του ελληνικού κράτους, επιλογή διάσωσης του κεφαλαίου, εξόντωσης της εργατικής τάξης, κήρυξης εμφυλίου πολέμου στο εσωτερικό της.</i></div>
<div style="font-family: 'Myriad Pro', Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20.390625px; text-align: justify;">
<i style="background-color: black;">Όσο για τη Μανωλάδα ας αφήσουν κατά μέρος τα περί ρατσιστικού εγκλήματος. Γιατί ρατσιστικό έγκλημα παρακαλώ; Μήπως τους πυροβόλησαν επειδή ήταν από το Μπαγκλαντές; Μήπως επειδή ήταν μαυριδεροί; Μήπως επειδή μιλούσαν τη γλώσσα τους; Μήπως επειδή τελούσαν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα; Τίποτα από όλα αυτά.</i></div>
<div style="font-family: 'Myriad Pro', Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20.390625px; text-align: justify;">
<i style="background-color: black;">Όλα ήταν ανεκτά όσο δε μιλούσαν. Δούλευαν απλήρωτοι και ζούσαν μέσα σε θερμοκήπια. Τους πυροβόλησαν μόλις ζήτησαν τα λεφτά τους. Όπως θα πυροβολούσαν κι εσένα κι ας είσαι ομοεθνής τους. Τους πυροβόλησαν όταν αντέδρασαν στην άφιξη απεργοσπαστών, που ήταν ομοεθνείς τους!</i></div>
<div style="font-family: 'Myriad Pro', Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20.390625px; text-align: justify;">
<i style="background-color: black;">Όπως θα πυροβολήσουν κι εσένα αύριο κι ας μην είσαι από το Μπαγκλαντές.</i></div>
<div style="font-family: 'Myriad Pro', Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20.390625px; text-align: justify;">
<i style="background-color: black;">Γιατί το έγκλημα ήταν ταξικό. Γιατί είναι έγκλημα διαρκείας κι ας μην πέφτουν σφαίρες κάθε μέρα.</i></div>
<div style="font-family: 'Myriad Pro', Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20.390625px; text-align: justify;">
<i style="background-color: black;">Γιατί οι εργάτες της Μανωλάδας είναι αδέλφια μας όχι γιατί είναι ξένοι αλλά γιατί είναι εργάτες και φτωχοί. Όπως κι εμείς άλλωστε! Κι ας ζούμε προς το παρόν λίγο καλύτερα απ’ αυτούς. Τα ίδια όπλα μας σημαδεύουν όλους μας.</i></div>
<div style="font-family: 'Myriad Pro', Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20.390625px; text-align: justify;">
<i style="background-color: black;">Υ.Γ. «Συγκλόνισε» το πανελλήνιο η … αποκάλυψη του συναδέλφου των επιστατών, που δουλεύει ως δημοσιογράφος στο ΣΚΑΙ, ότι οι εργάτες που μαζεύουν τις φράουλες δεν πλένουν τα χέρια τους αφού ουρήσουν κι εμείς τρώμε λερωμένες φράουλες. Αίσχος! Προτείνω να σταλεί, αυτός και μερικοί ακόμη συνάδελφοί του, στα φραουλοχώραφα της Μανωλάδας για να τους την …τινάζουν αφού ουρήσουν. Έτσι και η παραγωγικότητα δε θα πέφτει και με καθαρά χέρια θα συλλέγονται οι φράουλες. Τουλάχιστον θα κάνουν κάτι πιο τίμιο απ’ αυτό που κάνουν σήμερα."</i></div>
<div style="font-family: 'Myriad Pro', Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20.390625px; text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Fouskahttp://www.blogger.com/profile/04146395123908460889noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-534867011573669078.post-57959707228081953802013-01-28T14:56:00.000+02:002013-01-28T14:56:27.627+02:00Πόσο Μακριά Ακόμα?<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Καθώς έκανα μια βόλτα, χθες, στα ιντερνετικά μονοπάτια... ανακάλυψα το παρακάτω ντοκιμαντέρ!<br />
Το ντοκιμαντέρ μιλάει για τους μετανάστες στην Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα στην Αθήνα.<br />
<br />
Νομίζω αξίζει να διαθέσει κάποιος 40 λεπτά από το χρόνο του για να το δει!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="290" src="http://www.youtube.com/embed/Y8fNDvnFA3k"></iframe></div>
</div>
Fouskahttp://www.blogger.com/profile/04146395123908460889noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-534867011573669078.post-87751849378841498752013-01-25T00:03:00.003+02:002013-01-25T00:43:04.041+02:00Περάσαμε Αλυσίδες Στη Ζωή Μας...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Απόγευμα Πέμπτης, μέσα στην εξεταστική και όπως κάθε φοιτητής που σέβεται τον εαυτό του αποφασίζω να ασχοληθώ με κάτι που ουδεμία σχέση έχει με αυτήν. Ή μάλλον έχει μια μικρή σχέση αλλά βρίσκεται μόνο στο ρήμα διαβάζω. Φόρεσα, λοιπόν, το παλτουδάκι μου, έβαλα το κασκόλ μου, άνοιξα την ομπρέλα μου και κινήθηκα προς το κέντρο του Βόλου. Ο σταθμός μου? Τα βιβλιοπωλεία του! Μέσα στη μιζέρια της εξεταστικής, θέλησα να ανακαλύψω έναν άλλο κόσμο μέσα από τα μάτια ή μάλλον τα γραπτά κάποιου άλλου. Η αλήθεια είναι πως εκτός από το να δω τι νέο κυκλοφορεί στην αγορά και θα μπορούσε να είναι το επόμενο "κομμάτι" στην εξαιρετική μου βιβλιοθήκη, ήθελα να βρω και ένα συγκεκριμένο βιβλίο που το είχα τάξει για δώρο σε μια φίλη μου!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Από το σπίτι μου ως το κέντρο δεν συναντάς πολλά βιβλιοπωλεία. Για την ακρίβεια δεν συναντάς κανένα πλην ενός μεγάλου πολυκαταστήματος, γνωστή αλυσίδα στην Ελλάδα, το οποίο εκτός από βιβλία περιέχει cd, κινητά τηλέφωνα, mp3 και τα λοιπά τεχνολογικά κατασκευάσματα. Μπήκα, λοιπόν, μέσα σε αυτό και άρχισα την αναζήτηση του βιβλίου. Μόλις κατέβηκα την μεγάλη σκάλα και βρέθηκα πάνω σε μια τεράστια βιβλιοθήκη που από πίσω της απλώνονταν σειρές από βιβλία ένιωσα μια περίεργη χαρά. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Με τα βιβλιοπωλεία είχα από μικρή μια αγάπη. Μου άρεσε να μπαίνω και να χάνομαι μέσα σε αυτά. Συνήθως έμπαινα για κάτι συγκεκριμένο και έφευγα με άσχετα βιβλία και χωρίς καν να έχω πάρει αυτό που ήθελα. Μάλλον θα με έχει επηρεάσει η τεράστια βιβλιοθήκη που είχε τοποθετήσει η μαμά μου στο παιδικό μου δωμάτιο...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Και μετά την μικρή παρένθεση, δικαιούμαι να βγω λίγο από το θέμα για να δείξω μια μεγάλη μου αγάπη - το βιβλίο-, συνεχίζω στο σήμερα... Το βιβλίο, που έψαχνα τελικά δεν κατάφερα να το βρω στο πολυκατάστημα, κάτι το οποίο το περίμενα καθότι ήθελα ένα βιβλίο πολύ συγκεκριμένης φύσης μακριά από τα best sellers , τις αιτίες του χωρισμού και το πως να αγαπάς τον εαυτό σου. Δεν έχω κάτι με τα τελευταία είδη που έγραψα, έχω διαβάσει διάφορα τέτοια βιβλία, αλλά αυτό που λέμε καλό βιβλίο έλειπε από το μαγαζί.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Δεν απογοητεύτηκα, αρχικά. Συνέχισα στο επόμενο μεγάλο βιβλιοπωλείο- αυτή τη φορά- της πόλης στο οποίο επίσης δεν εντόπισα το βιβλίο. Όπως δεν εντόπισα και κανένα άλλο που να έχει μια μικρή σχέση με αυτό που έψαχνα. Για να μην σας τα πολυλογώ, βγαίνοντας από το 2ο μαγαζί συνειδητοποίησα πως δεν ήξερα που ακριβώς να πάω να κοιτάξω για το βιβλίο! Σκέφτηκα δυο τρία βιβλιοπωλεία παλιά της πόλης τα οποία πια έχουν κλείσει και την θέση τους έχουν πάρει μεγάλες αλυσίδες που μέσα πουλάνε όλα τα "καλούδια" και μαζί και βιβλία με κανένα σεβασμό προς τον αναγνώστη και τον συγγραφέα. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Με λίγα λόγια, τα παλιά εκείνα γλυκά βιβλιοπωλεία με τα ράφια με διπλές και τριπλές σειρές βιβλίων και με τους πωλητές να έχουν διαβάσει τα περισσότερα από αυτά και να στα συστήνουν με πάθος και αγάπη δεν υπάρχουν πια! Σε μια πόλη των 150.000 κατοίκων υπάρχουν μετρημένα στα δάχτυλα των χεριών μέρη για να βρεις ένα βιβλίο και από αυτά τα περισσότερα έχουν τις τελευταίες κυκλοφορίες βιβλίων που έγιναν ταινίες, σκέτο! </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πριν γυρίσω σπίτι μου , κοντοστάθηκα έξω από ένα μαγαζί με χειροποίητα ξύλινα παιχνίδια. Μεγάλο κατάστημα πριν χρόνια στην πόλη. Τώρα μεταφέρθηκε σε μια τρύπα και οτιδήποτε άλλο παρόμοιο έκλεισε. Για κάποιο λόγο, κοιτώντας, τα παιχνίδια με έπιασε ένα σφίξιμο. Ήταν τόσο μικρό και γλυκό το μαγαζί. Καμία σχέση με τα τεράστια, απρόσωπα μαγαζιά που πέρασα μέσα τους το απόγευμα μου!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Γύρισα με μια δόση λύπης στο σπίτι μου, αγκαλιά με 3 βιβλία (πήρα ένα από κάθε κατάστημα που μπήκα. Δεν μπόρεσα να αντισταθώ) και με την εικόνα από το ζεστό μικρό μαγαζί. Και εκεί ήρθε η διαπίστωση ότι μπορεί εγώ να απογοητεύτηκα έως και να εκνευρίστηκα που δεν μπόρεσα να βρω το βιβλίο αλλά μέχρι σήμερα δεν είχα καθίσει να αναλογιστώ που πήγαν όλα εκείνα τα μαγαζιά που ήξερα είτε με βιβλία, είτε με κοσμήματα και ρούχα. Τα μικρά μαγαζιά στις γωνίες της πόλης που γκρεμίστηκαν πριν 2 χρόνια για να γίνουν μεγάλες αλυσίδες ρούχων και παπουτσιών και όλη η πόλη κυκλοφορεί με το ίδιο παλτό χωρίς ίχνος διαφορετικότητας! Και έτσι η αγορά της πόλης πια έμεινε να είναι 3 δρόμοι γεμάτοι μεγάλες "φλύαρες" βιτρίνες που τις προσπερνάς βιαστικός γιατί δεν έχουν τίποτα να σου δώσουν...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Και κάπως έτσι, σήμερα η πόλη μου φάνηκε πιο μίζερη, πιο τυποποιημένη, πιο ψυχρή... Η τελευταία μου απορία ήταν βγαλμένη από το παρελθόν: Τι να έγινε άραγε η κυρία Ρούλα που αγόραζα μικρή φόρμες από εκείνη και μέσα σε ένα βράδυ είδα το μαγαζί της να ενοικιάζεται? Πού πήγαν όλοι εκείνοι οι πωλητές που τους ήξερες και σε ήξεραν με το μικρό σου όνομα? Που σου χαμογελούσαν όταν έμπαινες στο μαγαζί και δεν ήσουν ένας ακόμα πελάτης στο βάρβαρο συνεχόμενο τους ωράριο?</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Κάπου εδώ, με πολλές αναπάντητες ερωτήσεις για το πως έχει μετατραπεί έτσι ο κόσμος σε μια μηχανή και τελικά τι κάναμε εμείς για να σπάσουμε τις "αλυσίδες" θα κλείσω το κειμενάκι μου με ένα στίχο του Σ. Μάλαμα:</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Πως νιώθουμε παράφορα</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Πώς ζούμε έτσι αδιάφορα</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><br /></i></div>
<div style="text-align: justify;">
Καληνύχτα!<br />
<br /></div>
</div>
Fouskahttp://www.blogger.com/profile/04146395123908460889noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-534867011573669078.post-54299582298874685492013-01-20T23:14:00.002+02:002013-01-20T23:16:49.866+02:00Παράτα τα θρανία και τα αμφιθέατρα..<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Μιας και έφτασε και η εξεταστική, ένα τραγούδι για την καλή αρχή (και τα καλά αποτελέσματα)!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Είναι από τα αγαπημένα μου...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" frameborder="0" height="290" src="http://www.youtube.com/embed/oSeN_HBA_Ns" width="380"></iframe></div>
<div style="text-align: center;">
<i><br /></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Παράτησε σε τα όλα και έλα να ζήσουμε άβολα..</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Οι άλλοι όπως βαδίζουν και εμείς ανάποδα...</i></div>
</div>
Fouskahttp://www.blogger.com/profile/04146395123908460889noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-534867011573669078.post-42615385576225872672013-01-05T18:23:00.000+02:002013-01-05T18:29:05.378+02:00Για μένα και για σένα..<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Η πρώτη ανάρτηση της νέας χρονιάς είναι γεγονός! Ας αρχίσω, λοιπόν, με τα τυπικά και απλά. Καλή Χρονιά σε Όλους!Το 2013 να είναι δυναμικό και με ευχάριστες αλλαγές! Και ας προχωρήσω ...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Σήμερα, καθώς έκανα για ακόμα μια φορά εργασία για το τραπεζικό σύστημα είπα να κάνω ένα διάλειμμα και να περιηγηθώ σε άλλες σελίδες και blogs. Ανοίγοντας το "left" έπεσα πάνω σε ενα κείμενο που από την πρώτη σειρά του ως και την τελευταία του τελεία ένιωσα ότι αποτελούσε μια σύνοψη όλων όσων νιώθω και βιώνω τον τελευταίο καιρό.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Δεν ξέρω πραγματικά από που να ξεκινήσω. Από την εξεταστική που λιώνω στο διάβασμα για ένα πτυχίο που δεν έχω πια ιδέα που ακριβώς θα με οδηγήσει? Για το ταξίδι στην Ξάνθη που θέλω να κάνω για να δω το Μαράκι και την υπόλοιπη γνωστή παρέα... αλλά τα 50 ευρώ του εισιτηρίου δεν υπάρχουν πια στο πορτοφόλι μου? Από τους φίλους που πια τα λέμε μόνο μέσω skype γιατί η ζωή τους είναι σε άλλη χωρά, μιας και σε αυτή δουλειά δεν υπάρχει? Για τις συζητήσεις με την φίλη μου και συνάδελφο Βίκυ, που ψάχνει δυο χρόνια τώρα δουλειά Από εκείνο το μεταπτυχιακό στην Αθήνα που ονειρευόμουν από το 1ο Έτος αλλά ...? Ή από εκείνες τις σκέψεις που κάνω πια τα βράδια (που δεν βγαίνω γιατί πρέπει να κάνουμε και οικονομία ) για το που θα είμαι του χρόνου και αντί να με φαντάζομαι σε άλλη πόλη να σπουδάζω κάτι που θα με κεντρίζει πραγματικά, να δουλεύω και να διασκεδάζω, με βλέπω να γυρνάω στο παιδικό μου δωμάτιο και να περιφέρομαι άσκοπα στους δρόμους του Βόλου... Για όλα τα παραπάνω και για πολλά ακόμα που πιστεύω πως απλά νιώθετε και εσείς αποφάσισα να σας το παραθέσω:</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"</div>
<h3 style="margin: 0px; padding: 10px 0px; text-align: center;">
<i><span style="background-color: black; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;">Είναι πολλά πια τα "γαμώτο"...</span></i></h3>
<div>
<div class="article">
<div style="padding: 0px;">
<i><span style="background-color: black; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ημερομηνία<strong>:</strong> 05/01/2013</span></i></div>
</div>
<div class="subArticle">
<div style="padding: 0px;">
<i><span style="background-color: black; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Της Εύας Μάντζαρη</span></i></div>
</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: black; text-align: left;"><i><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: black; text-align: left;"><i><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Αρχικά είναι εκείνο το γαμώτο της εξεταστικής. Πέντε, έξι, εφτά ώρες διαβάσματος πάνω από ένα βιβλίο πάντα με τη σκέψη: ”Ε για να πάρω το πτυχίο! - Και να το πάρω τι; Δουλειά;”. Και συνεχίζεις το διάβασμα ξεφυσώντας..</span></i></span></div>
<div>
<i><span style="background-color: black; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></i></div>
<div>
<i><span style="background-color: black; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Είναι και εκείνο το “γαμώτο” που αρχίζεις και χρησιμοποιείς τις λέξεις “ φασίστες”, “Χρυσή Αυγή” κλπ καθημερινά. Και είναι “γαμώτο” γιατί έχουν γίνει βάναυση καθημερινότητα αυτές οι λέξεις.</span></i></div>
<div>
<i><span style="background-color: black; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></i></div>
<div>
<i><span style="background-color: black; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Είναι εκείνο το “γαμώτο” που οι άστεγοι στους δρόμους και τα πρεζάκια αυξάνονται σαν μανιτάρια. Και είναι “γαμώτο” γιατι ξέρεις ποιοι φταίνε γι'αυτό και πώς καταστρέφουν έτσι απλά ζωές.</span></i></div>
<div>
<i><span style="background-color: black; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></i></div>
<div>
<i><span style="background-color: black; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Είναι εκείνο το “γαμώτο” που μετά από κάθε πορεία μπαίνεις στο site της αστυνομίας να δεις αν στις φωτογραφίες των συλληφθέντων είναι κάποιος γνωστός σου. Και φαντάσου μετά τι “γαμώτο” που είναι, όταν θα δεις κάποιον γνωστό σου.</span></i></div>
<div>
<i><span style="background-color: black; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></i></div>
<div>
<i><span style="background-color: black; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Είναι εκείνο το “γαμώτο” που άλλοι γνωστοί σου και φίλοι είναι μακρυά. Μπορεί να είναι στη Θεσσαλονίκη, μπορεί και στις Βρυξέλλες. Αλλά είναι “γαμώτο” να τους υπόσχεσαι κάθε φορά πως θα πας να τους δεις και από μέσα σου ξέρεις πως λες ψέμματα, γιατί το εισιτήριο κοστίζει όσο και το ρεύμα του μήνα. Στην καλύτερη! Γι'αυτό τους βλέπεις με pixel στην οθόνη του υπολογιστή, έτσι ώστε να μη φαίνονται και τα δάκρυα.</span></i></div>
<div>
<i><span style="background-color: black; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></i></div>
<div>
<i><span style="background-color: black; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Είναι εκείνο το πιο μεγάλο “γαμώτο” που πια δεν έχεις όνειρα για το πως θα είναι η ζωή σου, γιατί πάντα καταλήγεις να λες πως αυτά είναι μαλακίες.</span></i></div>
<div>
<i><span style="background-color: black; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></i></div>
<div>
<i><span style="background-color: black; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Είναι εκείνο το “γαμώτο” που όσο “ ανεξάρτητα” και αν είναι μακρυά από τους γονείς, άλλο τόσο άσχημα είναι μακρυά από το σπίτι και μακρυά από το κάπως πιο γεμάτο ψυγείο και μια ζεστή αγκαλιά.</span></i></div>
<div>
<i><span style="background-color: black; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></i></div>
<div>
<i><span style="background-color: black; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Είναι εκείνο το “γαμώτο” που στις παραλίες που πας για μπάνιο τα καλοκαίρια βρίσκεις τώρα τρύπια σωσίβια, σκισμένα χαρτιά και βρεγμένα παιδικά παπούτσια.</span></i></div>
<div>
<i><span style="background-color: black; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></i></div>
<div>
<i><span style="background-color: black; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Τέλος είναι και το άλλο το “γαμώτο”. Πως με τόσα “γαμώτο” και μαυρίλα, άντε μετά να πιάσεις χαλαρή κουβέντα με έναν όμορφο τύπο σε ένα μπαρ, -που τι μπαρ και μαλακίες;- σε κάποια πορεία θα τον γνωρίσεις στην καλύτερη κάπου ανάμεσα σε καδρόνια, μπάτσους και καπνούς. Γιατί μέσα σε όλα αυτά, είναι πάντα και το “γαμώτο” του έρωτα.</span></i></div>
<div>
<i><span style="background-color: black; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Και να δεις και πόσα ακόμα είναι...</span></i></div>
<div>
<i><span style="background-color: black; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></i></div>
<div>
<i><span style="background-color: black; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Αλλά επειδή έχω όλα αυτά τα “γαμώτο”, ξέρω πως είναι ώρα να τα γυρίζω πίσω σε αυτούς που μου τα δώσανε χαρτζιλίκι. Και σκεφτείτε πως αυτά τα “γαμώτο” δεν είναι μόνο τα δικά μου, αλλά τα μοιράζεται μια ολόκληρη γενιά και τώρα που θα σας τα γυρίσουμε πίσω θα τρέχετε και δε θα φτάνετε!</span></i></div>
<div>
<i><span style="background-color: black; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></i></div>
<div>
<i><span style="background-color: black; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Πίσω και σας φάγαμε... γαμώτο! "</span></i></div>
<div style="font-family: Tahoma, Geneva, sans-serif; font-size: 16px;">
<span style="background-color: black;"><br /></span></div>
<div style="font-family: Tahoma, Geneva, sans-serif; font-size: 16px;">
<span style="background-color: black;">Τουλάχιστον, μας έμεινε ο κούκλος από την πορεία...</span></div>
<div style="font-family: Tahoma, Geneva, sans-serif; font-size: 16px;">
<span style="background-color: black;"><br /></span></div>
<div style="font-family: Tahoma, Geneva, sans-serif; font-size: 16px;">
<span style="background-color: black;"><br /></span></div>
<div style="font-family: Tahoma, Geneva, sans-serif; font-size: 16px;">
<span style="background-color: black;"><br /></span></div>
<div>
<span style="background-color: black;"><span style="font-family: Tahoma, Geneva, sans-serif; font-size: 16px;">Πηγή: </span><span style="font-family: Tahoma, Geneva, sans-serif;">http://www.left.gr</span></span></div>
</div>
Fouskahttp://www.blogger.com/profile/04146395123908460889noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-534867011573669078.post-92077629339095630802012-12-09T03:47:00.000+02:002012-12-09T16:22:36.573+02:00Back to school but not to reality... <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiz3FzrQkrmMtCZI1juiHD9GsW4EgbRypPSACpph5a5O7HgoUo5LbYZR2g7vttCnZlwf134AHmxZ_pn5e8P7wGcJ6nbYeX8GD7KAisoRLprVjM928PoeH8WeiFE8Bshp4UMzsvvXC9lgq8/s1600/bar_2_clip_image004.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiz3FzrQkrmMtCZI1juiHD9GsW4EgbRypPSACpph5a5O7HgoUo5LbYZR2g7vttCnZlwf134AHmxZ_pn5e8P7wGcJ6nbYeX8GD7KAisoRLprVjM928PoeH8WeiFE8Bshp4UMzsvvXC9lgq8/s200/bar_2_clip_image004.jpg" width="193" /></a>Πριν 2 μέρες μετά από 6 χρόνια βρέθηκα ξανά στο παλιό μου Λύκειο για να παρακολουθήσω μια συναυλία! Προφανώς, με το που πέρασα την πόρτα του σχολείου και πάτησα το πόδι μου στο προαύλιο ένιωσα μια συγκίνηση και ένα σφίξιμο. Ξαφνικά πέρασαν από το μυαλό μου οι φίλοι μου, οι καθηγητές, οι εκδρομές ακόμα και οι πανελλήνιες...Όλα όσα έζησα μέσα σε εκείνη την αυλή και κυρίως όλα όσα ονειρεύτηκα τότε για την ζωή μου!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Προχώρησα και βρέθηκα στο γυμναστήριο, εκεί που θα γίνονταν και η συναυλία. Είχε ήδη αρχίσει! Μπήκα και αντίκρισα τους παλιούς μου καθηγητές να στέκουν εκεί. Χαμογέλασα σε πολλούς από αυτούς και κινήθηκα στο πίσω μέρος της αίθουσας. Έριξα μια ματιά στους τωρινούς μαθητές και ελάχιστα ζήλεψα. Ζήλεψα που χόρευαν όλοι μαζί παρέα, που αγκαλιάζονταν για να τραγουδήσουν, που τα έδινα όλα στο χορό, που αποθέωναν τους συμμαθητές τους.. Μα πιο πολύ ζήλεψα το πάθος με το οποίο τα έκαναν όλα..</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το πρόγραμμα περιελάμβανε μουσική συναυλία και χορούς τόσο σε latin ρυθμούς όσο και σε πιο κλασσικούς (βλέπε περιπτώσεις μπαλέτου)! Την ώρα που έπαιζαν τα παιδιά οι γύρω μαθητές χόρευαν πάνω σε θρανία και καρέκλες. Έμπαιναν στην μέση του γυμναστηρίου και "χτυπιόντουσαν" όλοι μαζί, ενώ όταν τελείωνε το κομμάτι ξεσπούσαν όλοι μαζί σε χειροκροτήματα και φωνές. Το γυμναστήριο είχε μετατραπεί σε αίθουσα εκδηλώσεων, σε μια αίθουσα που οι μαθητές ξεδίπλωναν το ταλέντο τους στη μουσική, το τραγούδι, το χορό και διασκέδαζαν με την ψυχή τους!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUtb6Ki-Ht2b-rG0nI0nD58mnaxeCVYNcYPCULHDZmTGxBsxznrAFHUaeKLHjU379N3gLxOhsS0ZDSOAzz_XnMRSBE6BKn4eeLeNbFF9dUVCq6r91jfAXE4oqo1lRtOFtCOUVgGjSLdyg/s1600/Classroom.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUtb6Ki-Ht2b-rG0nI0nD58mnaxeCVYNcYPCULHDZmTGxBsxznrAFHUaeKLHjU379N3gLxOhsS0ZDSOAzz_XnMRSBE6BKn4eeLeNbFF9dUVCq6r91jfAXE4oqo1lRtOFtCOUVgGjSLdyg/s200/Classroom.jpg" width="195" /></a>Και κάπου εκεί προσπάθησα να δώσω με λέξεις στο μυαλό μου το νόημα του "πραγματικού" σχολείου. Χρειάστηκαν να περάσουν 6 χρόνια στην Δευτεροβάθμια εκπαίδευση και άλλα 6 στην Τριτοβάθμια για να έχω πια μια πλήρη άποψη για το σχολείο που θα ήθελα όντως να έχω. Είναι εκείνο το σχολείο που φεύγει από την στείρα γνώση. Εκείνο το σχολείο που δεν μου μαθαίνει μόνο αρχαία και μαθηματικά αλλά με κοινωνικοποιεί , μου μαθαίνει να ζω μέσα σε ένα σύνολο, να γνωρίζω τις υποχρεώσεις αλλά να διεκδικώ και τα δικαιώματα μου. Εκείνο το σχολείο που η κοινωνιολογία και το δίκαιο δεν είναι απλά μαθήματα μη εξεταζόμενα στις Πανελλήνιες αλλά μαθήματα που εισάγουν τους μαθητές σε έννοιες όπως η ψήφος, οι εκλογές, η ανεργία, η κοινωνία κ.τ.λ. Εκείνο το σχολείο που από ένα κτίριο με πολλές αίθουσες και αυλή θα μετατρεπόταν σε χώρο γνώσης, άθλησης, και ανάπτυξης των δεξιοτήτων - ταλέντων των μαθητών του. Εκείνο το σχολείο που θα ανήκει σε μένα που ζω καθημερινά σε αυτό και σε όλους τους υπόλοιπους μαθητές.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η συναυλία γινόταν για την οικονομική ενίσχυση των μαθητών που δεν είχαν την οικονομική άνεση να συμμετέχουν στην εκδρομή. Χάρηκα που δεν έγινε ένα ακόμα πάρτι σε ένα νυχτερινό μαγαζί του Βόλου αλλά μια πολύ όμορφη συναυλία με την συμμετοχή των ίδιων των παιδιών στο χώρο τους... Χάρηκα που στο σχολείο μου αναπτύσσονταν η έννοια της αλληλεγγύη με τον πιο έμπρακτο τρόπο!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πηγαίνοντας προς την πόρτα για να φύγω θυμήθηκα την τελευταία φορά που έφευγα με τα αποτελέσματα των εξετάσεων στο χέρι. Τότε, ήθελα να μπω ξανά μέσα σε αυτό. Να περάσω για ακόμα μια φορά την ίδια πόρτα με άλλο ρόλο αυτή τη φορά. Τα σχέδια του τότε ήταν να την περάσω ως καθηγήτρια οικονομικών. Μπορεί κάπου στο δρόμο να παρέκκλινα (όχι γιατί έπαψε να με "μαγεύει" η εκπαίδευση αλλά γιατί οι διορισμοί ολοένα και λιγοστεύουν.. και να, είναι που μάλλον μου έκοψε η πραγματικότητα εκείνο το πάθος που λέγαμε..) αλλά τελικά πέρασα ξανά την πόρτα του!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Και που ξέρεις? </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μπορεί τελικά κάποτε να περάσω ξανά την ίδια ή μια παρόμοια πόρτα, μπαίνοντας σε ένα πραγματικό σχολείο αυτή τη φορά πραγματοποιώντας εκείνο το εφηβικό μου όνειρο ... Όπως έφευγα από την συναυλία, νομίζω πήρα κάτι από τους μελλοντικούς μου συναδέλφους, αυτούς που θα περάσουν φέτος εκείνη την πόρτα με τα αποτελέσματα στο χέρι βάζοντας τον δικό τους στόχο!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Fouskahttp://www.blogger.com/profile/04146395123908460889noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-534867011573669078.post-67799403636099967402012-11-19T00:51:00.001+02:002012-11-19T00:51:23.245+02:00Μην κοιτάτε μακριά πληρώνετε για αυτό!<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://tvxs.gr/sites/default/files/article/2012/46/111599-39.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="480" src="http://tvxs.gr/sites/default/files/article/2012/46/111599-39.jpg" width="360" /></a></div>
Michalishttp://www.blogger.com/profile/05444316649712894996noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-534867011573669078.post-66988289458214660262012-09-26T19:28:00.002+03:002012-09-26T19:36:20.561+03:00Φύγαμε Ολοταχώς...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Και να είμαι πάλι εδώ...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Η εξεταστική τελειώνει (για εμάς τελείωσε ήδη) και ο Οκτώβρης έρχεται καταπάνω μας!Πρώτη φορά τον περιμένω με τόση αγωνία!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMuc3rLJTwcWoOItPgFisG6_8OxotuZX7B8r9bBqczseiKNo-reu4AT__3R5mfJIo-Xqne-5dMSIAcu71qeuUUiH9qvapwi-A_Uy45dmpHk5aXByqgLjMhOTkLxV5FG0pbis1x1lHnWok/s1600/bang-21595208.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMuc3rLJTwcWoOItPgFisG6_8OxotuZX7B8r9bBqczseiKNo-reu4AT__3R5mfJIo-Xqne-5dMSIAcu71qeuUUiH9qvapwi-A_Uy45dmpHk5aXByqgLjMhOTkLxV5FG0pbis1x1lHnWok/s200/bang-21595208.jpg" width="200" /></a>Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πριν ακριβώς μια εβδομάδα έδινα το τελευταίο μου μάθημα για αυτή την εξεταστική. Μια μέρα πριν, λοιπόν, διαλαλούσα σε όλο το κόσμο πως επειδή ήταν δύσκολοι οι τελευταίοι μήνες την ώρα που θα έβγαινα από την αίθουσα και για μια εβδομάδα θα το πανηγύριζα κάθε μέρα πίνοντας, βγαίνοντας και διασκεδάζοντας...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Και κάπου εκεί έγινε το ΜΠΑΜ.. The Big Bang...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τετάρτη 19/9 ώρα 13.30 ξεκινάω μέσα στη χαρά να πάω να δώσω μάθημα. Στο δρόμο σκεφτόμουν τα τσίπουρα μετά, τις συναυλίες από τα φεστιβάλ που είχα κανονίσει να πάω και όλο αυτό τον κόσμο που είχα χάσει ένα μήνα τώρα για να διαβάσω. Τσουπ, βγήκε και μαθηματάκι. Περάσαμε και αυτό..Όλα πήγαιναν ρολόι! Ανεβαίνω στο 2ο όροφο να χαιρετήσω μια φίλη μου. Κατεβαίνω τρέχοντας να μπω στο αμφιθέατρο να πιάσω θέση. Τρία σκαλιά πριν το τέλος, γίνεται το μπαμ...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Κατέβηκα λίγο πιο γρήγορα τις σκάλες, από όσο υπολόγιζα. Μπαίνω στην αίθουσα. Πονάω αλλά συνεχίζω να γράφω. Φτου, τα κουκιά δεν βγαίνουν..Δεν αγγίζω καν το 4 και ο πόνος συνεχίζει αμείωτος. Η μέρα εξελίχθηκε πολύ απλά... Βγήκα, έκανα ένα τηλέφωνο, ήπια μια μπύρα νομίζοντας πως απλά πονάω από το πέσιμο και τελικά οδηγήθηκα στο Νοσοκομείο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Βρέθηκα λοιπόν με δεμένο το δεξί μου πόδι, 1 ζευγάρι πατερίτσες, μια ψυχολογία κουρέλι και συμβουλή γιατρού 15μέρες απάτητο - 1 μήνα μόνο χαλαρές κινήσεις και άλλους 3 όχι γυμναστική, όχι χορό, όχι σκάλες.. Παρ ότι βαθιά αισιόδοξος και χαρούμενος άνθρωπος, το μόνο που ήθελα ήταν να κλάψω και μετά να πέσω να κοιμηθώ και να ξυπνήσω 2 μήνες μετά.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlo9oIg7CGoxMdZ5WX7Y3S_MgDd46wN05DBjjptjq5voxgpK99iEWfT1g87-8J843tIiqV-wFEk336sDsE3IdCpxWeY1XHOX1imiD4pkJG4X3T_P_QcRv-b294Yh1hd4K-Jw1SgB5gWA8/s1600/101143e860826ca9705f989a208e3ddc_0_mafalda20my20congrads_jpg1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="248" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlo9oIg7CGoxMdZ5WX7Y3S_MgDd46wN05DBjjptjq5voxgpK99iEWfT1g87-8J843tIiqV-wFEk336sDsE3IdCpxWeY1XHOX1imiD4pkJG4X3T_P_QcRv-b294Yh1hd4K-Jw1SgB5gWA8/s320/101143e860826ca9705f989a208e3ddc_0_mafalda20my20congrads_jpg1.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Πέρασε ήδη μια βδομάδα!Επιτέλους δηλαδή.. Και η επανεξέταση πήγε καλά και σήμερα βρέθηκα με μη δεμένο πόδι και την Δευτέρα που αλλάζει ο μήνας θα είμαι και χωρίς πατερίτσες. Εντάξει, 2 μήνες θα πρέπει να προσέχω πιο πολύ από ποτέ.. Αλλά μετά απο 2 βδομάδες στο σπίτι (συν αυτές τις εξεταστικής) και χωρίς να μπορώ να αυτοεξυπηρετηθώ το να μπορέσω να βγω και να περπατήσω φαντάζει κάτι υπέροχο απλά. Απέκτησα και το χαμόγελο μου ξανά! Και ναι, τελικά οι μέρες πέρασαν, όχι πολύ εύκολα και ευχάριστα αλλά περάσαν, και όλα πήγαν καλά (ευτυχώς ακολούθησα πλήρως τις οδηγίες για αυτό γλιτώνω 4 μέρες ;)! ).<br />
<br />
Ας έρθει, λοιπόν , η νέα εβδομάδα, ο νέος μήνας και το Φθινόπωρο... Όλα περνάνε τελικά. Θέλει υπομονή (που τελικά κατάλαβα πως είχα κάποια αποθέματα της) και λίγο αισιοδοξία (από αυτήν δεν είχα ούτε δείγμα). Λίγο πιο πολύ internet, φίλοι για παρέα και αναμονή για την "αλλαγή". Δεν έπαθα κάτι πολύ σοβαρό για την υγεία μου ήταν αρκετό όμως για να καταλάβω πόσο μίζερη υπήρξα τον τελευταίο καιρό.Ότι κάποια πράγματα δεν είναι δεδομένα.Ξαφνικά χρειαζόμουν ανθρώπους όταν πεινούσα, έλιωνα μόνη στο κρεβάτι ώρες ατελείωτες και ζήλευα τους φίλους μου που θα πήγαινα στις 8 το πρωί στη σχολή, έτσι απλά επειδή αυτοί μπορούσαν. Τώρα που δεν μπορούσα ούτε να σηκωθώ από το κρεβάτι μου για νερό, τώρα τα συνειδητοποίησα όλα...<br />
<br />
Καλό μήνα, λοιπόν... Σε 2 βδομάδες θα χορεύω στα στενά της Αθήνας. Έτσι για να γιορτάσω το ότι στέκομαι ξανά στα 2 μου πόδια( αν και συνήθισα τις γλυκές μου πατερίτσες πια...Χθες πήγα και βόλτα.) ;)<br />
<br />
Μέχρι τότε, χορέψτε εσείς για μένα ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια!!!</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" frameborder="0" height="275" src="http://www.youtube.com/embed/mqCImoZyLVw" width="320"></iframe></div>
</div>
Fouskahttp://www.blogger.com/profile/04146395123908460889noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-534867011573669078.post-70158227207107263982012-09-06T21:03:00.002+03:002012-09-09T14:15:50.520+03:00Ιδιοκτήτης του κόσμου...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGVHt43iKXPVo-P6XGQFZNiVvyXsUnwus010wCqx26AaB5A5hKaqG1qh5CD5HOZrd2QhLr4xIbNtIlJnafzxvGJv4IpiDNfekvCbYfruYOWGvHJw5iRBEMu0U4mJvu4h8VRd5k5s2HbUA/s1600/IMG_2016.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGVHt43iKXPVo-P6XGQFZNiVvyXsUnwus010wCqx26AaB5A5hKaqG1qh5CD5HOZrd2QhLr4xIbNtIlJnafzxvGJv4IpiDNfekvCbYfruYOWGvHJw5iRBEMu0U4mJvu4h8VRd5k5s2HbUA/s200/IMG_2016.JPG" width="153" /></a>Άνοιξε την πόρτα και οδηγήθηκε κατευθείαν στο παράθυρο. Σαν κάτι να την τραβούσε εκεί. Σαν κάτι να κρυβόταν πίσω από αυτό. Το παράθυρο ήταν μισάνοιχτο.Ένα ελαφρύ αεράκι μπήκε μέσα από αυτό και την χτύπησε κατευθείαν στο πρόσωπο. Η πόρτα του δωματίου έκλεισε ξαφνικά κάνοντας έναν εκκωφαντικό θόρυβο. Δεν γύρισε καν να την κοιτάξει. Ούτε καν αστραπιαία, απλά για να βεβαιωθεί πως όλα είναι καλά. Το βλέμμα της είχε ήδη χαθεί στην γραμμή του ορίζοντα. Στον ουρανό που έπαιρνε ένα πορτοκαλί χρώμα. Έδυε ο ήλιος.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ανάμεσα στον ουρανό και αυτήν υπήρχαν τα καφέ κάγκελα του παραθύρου. Το παράθυρο, ορθογώνιου σχήματος και μικρού μεγέθους έστεκε ψηλά στον τοίχο. Από αυτά τα μικρά παραθυράκια που ίσα ίσα δίνουν λίγο φως στο δωμάτιο. Από αυτά τα παράθυρα που πρέπει να κάνεις προσπάθεια για να δεις έξω και να μην εγκλωβιστείς στον χώρο. Όπως αυτή είχε εγκλωβιστεί! Τα παλιά σκουριασμένα κάγκελα δημιουργούσαν την αίσθηση δύο κόσμων. Του έξω των άλλων... και του μέσα του δικού της...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ανέβηκε λίγο στις μύτες των ποδιών της και κοίταξε πιο μακριά.Άκουγε πιο πολλά από όσα έβλεπε. Άκουγε παιδάκια να κλαίνε. Γυναίκες να μιλάνε. Τους απέναντι φοιτητές να γελάνε. Αυτοκίνητα να περνάνε.Τραγούδια από τα δίπλα διαμερίσματα. Καυγάδες από το δρόμο. Και ένα θρόισμα...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Με την γωνία του ματιού της κατάφερε να δει τα μωβ φύλλα που είχαν σκεπάσει την δίπλα ταράτσα. Ανάμεσά τους υπήρχε ένα μικρό κόκκινο ποδηλατάκι. Έφερε στο μυαλό της τον πιθανό ιδιοκτήτη του. Έναν μικρό ξανθό μπόμπιρα γεμάτο όρεξη για τρέξιμο και καλοκαιρινά παιχνίδια που λόγω Φθινοπώρου είχε απομακρυνθεί από το μικρό σύγχρονο ποδηλατάκι του.Στην άλλη μεριά του παραθύρου μπορούσε να διακρίνει την κοπέλα από το απέναντι μπαλκόνι. Κάθε μέρα έβγαινε, άφηνε στο τραπέζι ένα βιβλίο, έβαζε ένα ποτήρι χυμό και με τις ώρες πληκτρολογούσε στο κομπιουτεράκι της πράξεις. Χαμένη μέσα σε αριθμητικές πράξεις και αυτή. Σαν την "ιδιοκτήτρια" του παραθύρου...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Και κάπου εκεί στο κέντρο του παραθύρου, πίσω από τις πολυκατοικίες με τα πολλά μπαλκόνια, τα πολύχρωμα απλωμένα σεντόνια και τους πολλούς άγνωστους μεταξύ τους ενοίκους απλώνονταν η θάλασσα και πάνω της ο ουρανός. Αυτός που πια ήταν πορτοκαλί με μια δόση μωβ.. Κάπου εκεί χάθηκε... Χάθηκε η σκέψη της σε τόπους διαφορετικούς, σε πρόσωπα που ίσως κυκλοφορούσαν στους πιο κάτω δρόμους ψάχνοντας τον δικό τους προορισμό, σε καράβια που τώρα ξεκινούσαν τον μακρύ τους ταξίδι φορτωμένα εμπόρευμα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Γύρισε ξαφνικά μέσα στο δωμάτιο. Έκανε πίσω και κοίταξε το παράθυρό!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το παράθυρο της!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ήταν όντως δικό της?<br />
<br />
Το αδιαφανές τζάμι και τα κάγκελα της έδιναν την εντύπωση της ιδιοκτησίας. Της άνηκε ξεκάθαρα. Ήταν δικό της. Το καθάριζε κάθε μέρα, το άνοιγε και το έκλεινε.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Σκέφτηκε λίγο και το κοίταξε ξανά. Το άνοιξε διάπλατα και κατάλαβε πως τίποτα δεν της άνηκε. Το παράθυρο ήταν μόνο το μέσο. Το μέσο προς τα χρώματα, τον κόσμο και τους άλλους.. Το μέσο που οδηγούσε τις σκέψεις της</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ή μήπως όχι?<br />
<br />
Μήπως τελικά ήταν η "ιδιοκτήτρια"?</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/87vMy8_U70c" width="420"></iframe></div>
</div>
Fouskahttp://www.blogger.com/profile/04146395123908460889noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-534867011573669078.post-58116798550694210192012-09-04T23:23:00.002+03:002012-09-04T23:24:39.375+03:00Πήγαμε Καλοκαίρι...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDxuTy6uMWFXfLKwUaXIkOgG6ZANC7nfStuOgLZPXH9uYTWy9ca7diI5_NrGULvXKltxgZS7ui6wROzjs86h4fP7OIqO6EF19K86_N_BwfteCkQbOedoKKVQ-LYMK4EgQe4j9-LO7Ce1k/s1600/IMG_1907.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDxuTy6uMWFXfLKwUaXIkOgG6ZANC7nfStuOgLZPXH9uYTWy9ca7diI5_NrGULvXKltxgZS7ui6wROzjs86h4fP7OIqO6EF19K86_N_BwfteCkQbOedoKKVQ-LYMK4EgQe4j9-LO7Ce1k/s320/IMG_1907.JPG" width="240" /></a></div>
<br />
Και κάπως έτσι..., φτάσαμε 4 Σεπτέμβρη.Και κάπως έτσι..., τελείωσε και το καλοκαίρι.<br />
Όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν θα μου πείτε.<br />
Σωστό!<br />
<br />
Απλά είναι που μάλλον το φετινό μου καλοκαίρι δεν ήταν και από τα καλύτερα της ζωής μου. Ήταν στενάχωρο, αγχωτικό, γεμάτο διάβασμα για το πτυχίο που άργησε μια μέρα και με ελάχιστες έως μηδαμινές διακοπές..Ουπς! Και με απώλειες..Όλων των ειδών, δυστυχώς! Αλλά δεν θα είμαι γκρινιάρα και κυρίως αχάριστη. Ήταν ένα περίεργο καλοκαίρι. Με πολλούς σταθμούς στη διαδρομή του. Είτε πραγματικούς (Βόλος, Χορευτό, Κατερίνη, Μηλίνα, Αθήνα κ.α.), είτε νοητούς... Κάτι σαν να λέμε "ήσουν ένας σταθμός στην ζωή μου". </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Όταν ξεκινούσε το καλοκαίρι είχα κολλήσει με ένα από τα γνωστά γλυκανάλατα και λίγο καγκούρικα (οκ πολύ...το δέχομαι) τραγουδάκια, το "πάμε καλοκαίρι" των nigma. Ο λόγος? Μου άρεσε ο ρυθμός, για την ακρίβεια ο άκρως καλοκαιρινός ρυθμός που μου θύμιζε ποτάκια στην παραλία, φιλιά στο κύμα και ξενύχτια με τις φίλες μου σε κάποιο νησί του Αιγαίου. Λάτρευα τον στίχο του, ο οποίος έδινε νόημα στην πλήξη της εξεταστικής μου και προοπτική στα σχέδια του καλοκαιριού μου. Είχα σταθεί κυρίως στο στίχο : "Αυτό το καλοκαίρι ήρθε για μένα, φωτιά θα βάλει σε όλα μου τα περασμένα". Τότε,συνεπαρμένη και από την ανάγκη μου για φυγή από τις εξισώσεις και τις πιθανότητες δεν είχα καταλάβει πόσο πολύ μπορεί να ίσχυε τελικά το τραγούδι στην περίπτωση μου.Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο έβαλε φωτιά σε όλα μου τα περασμένα..<br />
<br />
Φωτιά στα μπατζάκια μας για την ακρίβεια!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Σήμερα άλλαξα τον ήχο κλήσης μου μετά από 3 μήνες και από το πάμε καλοκαίρι το γύρισα σε monsieur minimal και το τραγούδι smile... Έβαλα το πάμε καλοκαίρι να παίξει για άλλη μια φορά στον υπολογιστή μου, γέμισα το ποτήρι μου με τεκίλα πορτοκάλι και αποφάσισα να πάω με το νέο ήχο μου...Να κάνω πράξη τον τίτλο του και να χαθώ στον φθινοπωρινό ρυθμό του προσμένοντας βόλτες κάτω από κίτρινα φύλλα, φιλιά στα πρωτοβρόχια και κρασάκια στα μικρά ζεστά μαγαζιά του Βόλου με την παρέα μου!! Έκανα αγαπημένο μου στίχο τον "Every time you feel my pressure you' re deep in love with your impression, you go you live with no exception,I try to find a new direction"!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Και επειδή πριν 4 μέρες (31/8) είχα γενέθλια και πέρασε άλλος ένας γεμάτος χρόνος μέσα στον οποίο ήταν και το καλοκαίρι μου..πήρα τις αποφάσεις μου!! Μέσα από τις απώλειες... και τις τρέλες το σημαντικότερο είναι να βγαίνεις τελικά ευτυχισμένος και ανανεωμένος. Οπότε ας έχουμε όλοι μια καλή εξεταστική αφήνοντας πίσω το καλοκαίρι,είτε ήταν καλό είτε πιο μίζερο (γτ κακό καλοκαίρι δεν γίνεται..το λέει και η λέξη ΚΑΛΟ- καίρι..) και πάμε για την νέα εποχή που έρχεται...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το κειμενάκι για όλους αυτούς που κάπου χάθηκαν... αλλά τελικά βρήκαν την άκρη ή έστω το παλεύουν ακόμα !! Θα κλείσω με ένα τραγούδι που μου θυμίζει έναν από τους πιο αξιοσημείωτους , γλυκούς , άκρως αψυχολόγητους σταθμούς μου και ένα φοβερό χαμόγελο που μου χάρισε άθελα(??!!) του ο απέναντι μου στον προαστιακό...(από αυτά που σου φτιάχνουν το κέφι όταν είσαι κατσουφιασμένος και αφήνεις να σε "παρασύρουν" μέχρι εκεί που τελικά όντως μπορούν να σε πανε..)<br />
<br />
Α!Και βέβαια γυρνάω στο blog :) !Ετοιμαστείτε για νέες αναρτήσεις... </div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" frameborder="0" height="300" src="http://www.youtube.com/embed/lhNUUCCLQZ4" width="380"></iframe></div>
</div>
Fouskahttp://www.blogger.com/profile/04146395123908460889noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-534867011573669078.post-3913133709898070852012-07-06T12:03:00.000+03:002012-07-06T12:03:29.814+03:00Καλοκαιρινό μεσημέρι...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: left;">
<span style="background-color: black;">Μια γεύση από καλοκαίρι, τώρα που μπήκε για τα καλά...</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="background-color: white;"><br /></span></div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDCF6PKSHza9HPPJx1oeYKDlVDkfqUVz_9J7QZshwxVnnf9WCvfa-S-m1qLi73EHTKV76K9xymiyIAjzP03rudziT7o2DqgFEMSDo9wrYThvFsDRGjPeRcA_U_uPJ6r2mVoUXy1vOZrDw/s1600/IMG_2167.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDCF6PKSHza9HPPJx1oeYKDlVDkfqUVz_9J7QZshwxVnnf9WCvfa-S-m1qLi73EHTKV76K9xymiyIAjzP03rudziT7o2DqgFEMSDo9wrYThvFsDRGjPeRcA_U_uPJ6r2mVoUXy1vOZrDw/s400/IMG_2167.JPG" width="400" /></a><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
Πόρτο Κατσίκι, Λευκάδα</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="300" src="http://www.youtube.com/embed/st8rbIhbYAA" width="380"></iframe></div>
</div>Fouskahttp://www.blogger.com/profile/04146395123908460889noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-534867011573669078.post-17716697994601549392012-06-19T15:51:00.002+03:002012-06-19T21:06:13.073+03:00The art of photo...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Φωτογράφε...Τράβα μια φωτογραφία!!!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το blog μας έχεις φιλοξενήσει κατά καιρούς πολλά άρθρα για φωτογραφίες. Μέχρι και διαγωνισμό κάναμε. Η αγάπη μας και το μεράκι μας για τον μικρό φακό και το φλας, νομίζω είναι φανερή.</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: black;">Ένα blog με φωτογραφικό υλικό επανήλθε δριμύτερο μετά από κάποιο καιρό απουσίας του και ο φωτογράφος (και φίλος μου) Δημήτρης μοιράζεται μαζί μας την "δουλειά" του και την οπτική του. Να σημειωθεί πως δεν είναι επαγγελματίας φωτογράφος. Είναι σκέτο τρελός με την "καλή" αποτύπωση των εικόνων του.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Για όσους θελήσουν να περιηγηθούν στο Παρίσι, την Θεσσαλονίκη και όπου αλλού μέσα από τον φακό του Δημήτρη, δεν έχουν παρά να πατήσουν στο παρακάτω link: <b><a target="_blank" href="http://dimitrissitsa.blogspot.gr/" style="text-align: left;">http://dimitrissitsa.blogspot.gr</a> .</b></div>
</div>Fouskahttp://www.blogger.com/profile/04146395123908460889noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-534867011573669078.post-58221097420796918622012-06-18T21:07:00.000+03:002012-06-18T21:07:14.303+03:00Σκέψεις ενός φίλου...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div dir="ltr" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: black;">Για τις χθεσινές εκλογές, όπως και για το αποτέλεσμα της 6ης Μαϊού δεν έγραψα κάτι, παρ ότι ήθελα να πω τόσο πολλά. Ίσως γιατί δεν ήξερα πως ακριβώς να αρχίσω πως να τελειώσω και τι από όλα να πω. Για τις δηλώσεις όλων? Για την Ν.Δ και το Πασοκ? Για την είσοδο στη βουλή της Χρυσής Αυγής?Για το Συ.Ριζ.Α και την άνοδο του?</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: black;">Είχα τόσο πολλά στο μυαλό μου, πριν τις 7 χθες το απόγευμα. Σήμερα κάνοντας μια βόλτα στα blogs, σε σελίδες φίλων μου, στο fb είδα διάφορες απόψεις. Υπήρξε, όμως, μια που ήταν σαν να την έγραφα εγώ.. Ένιωσα πως είχαμε τις ίδιες προσδοκίες, την ίδια απογοήτευση και την ίδια ελπίδα τελικά. Μάλλον και με πολλούς ακόμα της δικιάς μας γενιάς.Έλεγε σχεδόν όσα ήθελα να γράψω και να πω, με λίγο διαφορετικές απλά εμπειρίες και καταστάσεις.. Ο Νίκος είναι 25 χρονών, μόνο αυτό θα σας πω..Τα υπόλοιπα διαβάστε τα από αυτόν:</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<i style="background-color: black;">"Χθες το απόγευμα, λίγο πριν τις 7, το πίστεψα.Το πίστεψα ότι ήρθε εκείνη η στιγμή που επιτέλους θα βρω δουλειά και θα ξεφύγω από την ανεργία. Η ώρα που η αδερφή μου θα πληρωθεί περισσότερα από 400 ευρώ στη δουλεία της. Η χρονιά που η γιαγιά μου θα έχει την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη που της αξίζει. Και η μέρα που οι γονείς μου δεν θα σκύψουν το κεφάλι, καθώς τα μάτια τους θα βουρκώνουν όταν τους λέω ότι το μέλλον μου είναι μαύρο και δεν είναι πια εδώ.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i style="background-color: black;"><br /></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i style="background-color: black;">Και για ένα περίεργο λόγο ακόμα το πιστεύω. Παρά την αρχική μου απογοήτευση συνεχίσω να πιστεύω πως η μέρα εκείνη δεν θα αργήσει... Οι μέρες που έρχονται θα είναι πολύ δύσκολες για όλους μας. Θα συνεχίσουμε στο μνημόνιο και θα πάρουν νέα μέτρα, πάντα για το "καλό μου" που λέει και το τραγούδι. Για όλους αυτούς που ψήφισαν Ν.Δ (και Πασοκ) δεν μου καίγεται καρφάκι, τι θα απογίνουν. Για όλους τους υπόλοιπους όμως, για αυτούς που χθες πίστεψαν μαζί με μένα στην αλλαγή και θέλησαν να δείξουν τον δρόμο τον αγύριστο σε όλους αυτούς που μας έφτασαν εδώ, ελπίζω πως η ελπίδα δεν πέθανε ακόμα. Για αυτούς που μιλούσαν για κυβέρνηση της αριστεράς και για τους αγώνες του αύριο, που κάποτε τα έβρισκα ξύλινη γλώσσα τώρα εκεί βρίσκω την μόνη ελπίδα, την επόμενη μέρα μου...</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i style="background-color: black;"><br /></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i style="background-color: black;">Στους αγώνες που έρχονται.. Στην ελπίδα που πεθαίνει πάντα τελευταία... Τίποτα δεν πάει χαμένο..."</i></div>
</div>
</div>Fouskahttp://www.blogger.com/profile/04146395123908460889noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-534867011573669078.post-6415518965328369882012-06-18T12:45:00.000+03:002012-06-18T12:45:42.991+03:00Κι εσύ τι έδωσες κυρ-Παντελή; Πες μας τι έκανες σ’ αυτή τη γη;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Για καλημέρα και γιατί χωρίς να γράψω τίποτα είπα πολλά από όσα ήθελα να σχολιάσω για τις χθεσινές εκλογές...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο κυρ Παντελής...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="300" src="http://www.youtube.com/embed/8G1bwt3czkg" width="380"></iframe></div>
</div>Fouskahttp://www.blogger.com/profile/04146395123908460889noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-534867011573669078.post-458151541188046792012-06-15T12:35:00.001+03:002012-06-15T12:35:47.647+03:00Στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Χτύπησε το τηλέφωνο.<br />
-Παρακαλώ!<br />
-Ναι...<br />
-Εσύ είσαι ρε χαμένο? Πότε γύρισες Ελλάδα?<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1NK6R-79eR-P6tPY_DE8uOE5mLJy2RTWXKgkouIXNywOgl9CM_oD2c2NhlyL7sbkHyvIwr_18sWxAMX7vBXWh58VJ06rf_I67L0Ej-6ZSJ7kTWh-odDnqGS7yYQ77iSIiiScr7o9wJSE/s1600/maintaining-long-distance-relationship.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="132" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1NK6R-79eR-P6tPY_DE8uOE5mLJy2RTWXKgkouIXNywOgl9CM_oD2c2NhlyL7sbkHyvIwr_18sWxAMX7vBXWh58VJ06rf_I67L0Ej-6ZSJ7kTWh-odDnqGS7yYQ77iSIiiScr7o9wJSE/s200/maintaining-long-distance-relationship.jpg" width="200" /></a></div>
Ο φίλος μου ο Νίκος μετά από ένα χρόνο στην Αγγλία, γύρισε Ελλάδα και με πήρε τηλέφωνο στο σπίτι. Ένα χρόνο, σχεδόν, είχα να ακούσω την φωνή του στο ακουστικό μου. Κάποτε με έπαιρνε για το παραμικρό. Για την σχολή, για να πάμε για μπάνιο, να πάω να δω το σκυλάκι που μόλις είχε αποκτήσει ή να πάμε για ένα γρήγορο ποτάκι (ναι από αυτά που διαρκούν μόνο 5 ώρες...). Μέσα στην εξεταστική θυμόταν πάντα να με ξεσηκώνει. Έτσι και σήμερα με έβγαλε μέσα από την μιζέρια και τα βιβλία μου...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η αλήθεια είναι ότι χάρηκα απίστευτα πολύ όταν άκουσα την φωνή του. Σαν να μην πέρασε μια μέρα από τότε που μας αποχαιρέτησε και πέταξε για τα ξένα. Όπως και όταν τον είδα τον Μάρτη στην Αγγλία. Κατεβήκαμε από το μετρό και μια γνωστή ανδρική φιγούρα μας περίμενε εκεί. Μέσα στα "επίσημα" ρούχα του (αυτός λέει ότι έτσι ντύνεται, εγώ τον λέω καπιταλάκι...), κάτω από το άγαλμα στην Picadilly να καπνίζει και να παίζει με το κινητό του. Όταν τον <span style="text-align: left;">αντίκρισα ένιωσα σαν όλα να ήταν φυσιολογικά και όπως παλιά στο Βόλο. Η ίδια παρέα, απλά λίγα χιλιόμετρα μακριά. Είχαμε τόσα να πούμε. Κι όμως αρκεστήκαμε στο τι κάνεις?! Λες και τα είχαμε πιει και το προηγούμενο βράδυ.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="text-align: left;"><br /></span></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
Το ίδιο νιώθω κάθε φορά που συναντάω κάποιον από το τότε... Στην αρχή όταν έφυγαν οι φίλοι μου από Βόλο είχα στεναχωρηθεί. Τους έπαιρνα τηλέφωνα, θέλοντας να συνεχίσουμε να ζούμε μαζί την καθημερινότητα μας. Όπως όλα τα πράγματα, όμως, πήρε και αυτό το δρόμο του. Συνέχισαν να μου λείπουν αλλά κατάλαβα πως τα πράγματα έχουν αλλάξει πια!Κάποιοι πήραν και το δεύτερο πτυχίο τους (και εγώ είμαι ακόμα στο πρώτο..). Απλά, ο καθένας προχωράει με τον δικό του ρυθμό κάνοντας διαφορετικές επιλογές σε κάθε φάση της ζωής του. Δεν μετάνιωσα για το πως πέρασα αυτά τα 5 χρόνια και ελπίζω και αυτοί να σκέφτονται πως έκαναν σωστές επιλογές (καλά το οτι πήραν πτυχίο στα 4 χρόνια ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΗ ΕΠΙΛΟΓΗ.. Άφησαν και τον όμορφο Βόλο..)</div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
Παρ όλα αυτά χαίρομαι κάθε φορά που τους βλέπω και κυρίως όταν επιστρέφουν πίσω στο τόπο του εγκλήματος. Για ένα περίεργο και ανεξήγητο λόγο νιώθω σαν να μην έφυγαν ποτέ από εδώ. Απλά έκαναν τις διακοπές τους στα πατρικά τους σπίτια, λίγο παραπάνω...Και τσουπ, πάλι είναι εδώ και περπατάμε στους ίδιους δρόμους... Πίνουμε τον καφέ μας στο μπαλκόνι μου και βγαίνουμε στα ίδια μαγαζιά!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Για αυτό και περιμένω με αγωνία να έρθουν έστω για 3 μέρες το καλοκαίρι και να πιούμε ένα από τα γνωστά κοκτέιλ μας στον άνεμο, να πάμε για μπάνιο στην Άφισσο και να πιούμε και 2-3-4-5 τσιπουράκια στην παραλία (και ας λέμε πως τα καλά τσιπουράδικα είναι μέσα στα στενά της πόλης). Ο χειμώνας που πέρασε ήταν αρκετά περίεργος, κουραστικός και με πολλές αλλαγές οπότε δικαιούμαστε ένα μικρό πισωγύρισμα :)</div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
Κλείνω με το τραγούδι που μας αποχαιρέτησε όλους πριν ένα χρόνο μια φίλη μου.. Νομίζω είναι το πιο κατάλληλο ..<br />
<br />
Τα λέμε παιδιά....</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="300" src="http://www.youtube.com/embed/KWQqLk5fQfk" width="380"></iframe></div>
</div>Fouskahttp://www.blogger.com/profile/04146395123908460889noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-534867011573669078.post-36893423268062956602012-06-13T12:18:00.001+03:002012-06-13T12:18:46.095+03:00ΛιώνωΜπορεί ο καιρός να μας είχε ξενερώσει γιατί μέχρι πριν μια βδομάδα έβρεχε, αλλά πλέον το προτιμώ από αυτή τη ζέστη που κάνει. Ότι και να κάνεις, ακόμα και στον καναπέ να κάτσεις γίνεσαι μούσκεμα. Λιώνεις δηλαδή, και ποιοι άλλοι θα μπορούσαν να το περιγράψουν καλύτερα από τους Χατζηφραγκέτα.<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="325" src="http://www.youtube.com/embed/6XWSGhhuOUI?rel=0" width="410"></iframe>Michalishttp://www.blogger.com/profile/05444316649712894996noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-534867011573669078.post-17294011023675439302012-05-28T15:05:00.003+03:002012-05-28T15:05:56.289+03:00Αρκάς<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEileTCJNcoQ62UYJb529hLe6ANLBzrKAhQl-8z3w6ZS7X7YgipHE2or2cdhHQNjQYR3CIxPHTrYr2tDZGlVCj3Z7XWDzChyQCi9oqIg2zGu0l2htXdeBESCgByn1rqFxnF_mGojXMjpXOc/s1600/image001.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEileTCJNcoQ62UYJb529hLe6ANLBzrKAhQl-8z3w6ZS7X7YgipHE2or2cdhHQNjQYR3CIxPHTrYr2tDZGlVCj3Z7XWDzChyQCi9oqIg2zGu0l2htXdeBESCgByn1rqFxnF_mGojXMjpXOc/s400/image001.jpg" width="310" /></a></div>
<br /></div>Fouskahttp://www.blogger.com/profile/04146395123908460889noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-534867011573669078.post-90398006644856904742012-05-08T21:39:00.001+03:002012-05-08T21:45:27.852+03:00Ποιος είναι το πρόβλημα;Η συζήτηση έχει ξεκινήσει πολλές μέρες τώρα, αν όχι μήνες, αλλά μετά τα αποτελέσματα των εκλογών, έχει πάρει φωτιά. Και φυσικά δεν έχει άλλο θέμα από τη χρυσή αυγή και τα ποσοστά της. Προσωπικά, δεν ξαφνιάστηκα. Μπορώ να πω ότι τα περίμενα.<br />
<br />
Ας τα πάρουμε από την αρχή. 6.97% την Κυριακή των εκλογών και 21 έδρες στη Βουλή. Από τις 440.000 ψήφοι, μόλις οι 150.000 είναι στην Αττική (Α', Β' Αθηνών, Α', Β' Πειραιώς και Αττικής). Στη Θεσσαλονίκη άλλες 40.000. Αν υποθέσουμε ότι αυτές οι δύο περιοχές έχουν κυρίως το πρόβλημα της μετανάστευσης, τότε κάτι δεν πάει καλά. Άρα η χρυσή αυγή δεν υπήρξε απλά ψήφος για το μεταναστευτικό πρόβλημα, αλλά μία αντιδραστική ψήφος προς το παρόν σύστημα και τα κόμματά του. Γιατί τι πρόβλημα μπορεί να έχουν στην Κόρινθο για παράδειγμα, που πήρε 12%, για να δικαιολογείται το ποσοστό αυτό.<br />
<br />
Άρα ο κόσμος έψαχνε κάτι για να αποδοκιμάσει. Μήπως, όμως, δεν ήξερε ακριβώς τι ψήφιζε; Χωρίς αυτό να δίνει άλλοθι σε κανέναν, γιατί όταν πας να ψηφίσεις, πρέπει να ξέρεις και που τη βάζεις τη ψήφο. Όπως... την υπογραφή ένα πράγμα. Δεν ήξερε ο κόσμος άραγε για τις δίκες που εκκρεμούν σε μέλη της ΧΑ και που αν μπουν στη βουλή θα έχουν ασυλία; Δεν ήξερε για τις ωραίες εξορμήσεις των μελών της στο κέντρο της Αθήνας και τις επιθέσεις που κάνουν; Κι αν δεν ήξερε, γιατί δεν έψαξε να μάθει ποιοι είναι αυτοί που ψηφίζει;<br />
<br />
Ψήφισε και για πλάκα. Κι όμως, πιστεύω ότι αρκετός κόσμος ψήφισε για πλάκα ΧΑ. Να μπούνε στη βουλή να σπάσουμε λίγη πλάκα βρε αδερφέ. Ήδη από προχθές, το εγέρθητι και οι δηλώσεις Μιχαλολιάκου προκαλούν αρκετό γέλιο. Αλλά εδώ μιλάμε για πολιτική, όχι για θέατρο σκιών. Εντάξει, μην φωνάζετε, δε διαφέρει και πολύ τα τελευταία χρόνια.<br />
<br />
Θέλω να ελπίζω, ότι όσοι τους ψήφισαν, γιατί δεν γίνεται να έχουμε μισό εκατομμύριο φασίστες στην Ελλάδα, θα καταλάβουν το λάθος τους και θα τους στείλουν εκεί που πρέπει γρήγορα. Οι επόμενες εκλογές είναι πολύ κοντά και προσωπική εκτίμηση είναι ότι θα δυσκολευτούν να πιάσουν το 3%.<br />
<br />
Είναι η ΧΑ, όμως, το πραγματικό πρόβλημα; Ή θέλουν να μας οδηγήσουν εκεί; Η πλειοψηφία των συζητήσεων, αναλώνεται στα ποσοστά της ΧΑ. Δεν λέω ότι πρέπει να περάσει απαρατήρητο. Δεν το κάνω ούτε εγώ στο κείμενο αυτό. Αλλά το πρόβλημα είναι αλλού. Το πρόβλημα είναι στο ότι έχουν φοβηθεί τόσο που χάνουν τα πρωτεία, που πλέον ο κόσμος τους απορρίπτει, που προσπαθούν να ρίξουν τα φώτα αλλού. Όχι το πρόβλημα δεν είναι η χρυσή αυγή. Το πρόβλημα είναι η φτώχεια, η ανεργία, οι χαμηλοί μισθοί και οι συντάξεις, η εγκατάλειψη της Παιδείας και της Υγείας. Εκεί που μας οδήγησε το μνημόνιο. Και τώρα που υπάρχει η δυνατότητα να γίνει μια προσπάθεια να τα αντιμετωπίσουμε και να το ξεφορτωθούμε, μαζί και με αυτούς που το έφεραν, προσπαθούν να μας αποπροσανατολίσουν για ακόμα μια φορά. Οι δεύτερες εκλογές είναι κοντά κι ο κόσμος πρέπει να μείνει στο σημαντικό τους κομμάτι και όχι στα ανούσια.<br />
<br />
Απορία, προς το ΚΚΕ. Αλήθεια τι περιμένει; Δεν προβληματίζεται ότι αύξησε τα ποσοστά του κατά 0,9%, δηλαδή 19.000 ψήφους; Είναι φυσιολογικό σε τέτοια περίοδο να μην μπορεί να ανέβει πιο ψηλά; Είναι φυσιολογικό να απορρίπτει οποιαδήποτε συνομιλία με το ΣΥΡΙΖΑ, με όποιες διαφορές κι αν έχουν στην ευρωπαϊκή πολιτική. Ουσιαστικά δεν έρχεται απέναντι στο λαό; Ή μόνο τους ψηφοφόρους του, θεωρεί λαό της χώρας;<br />
<br />
<br />
Υ.Γ1: Η δεξιά διασπάστηκε στα δύο, ΝΔ και Καμμένος, και γκρεμίστηκε. Έχει σκεφτεί ποτέ η αριστερά, να ενώσει τα 15 διασπασμένα κομμάτια της; Έχει σκεφτεί που θα βρισκότανε;<br />
Υ.Γ2: Ξεφορτωθήκαμε το ΛΑΟΣ, τους καθωσπρέπει φασίστες δηλαδή, μας ήρθανε οι εξτρεμιστές της ΧΑ.<br />
Υ.Γ3: Προς τα που πιστεύεται ότι θα μετακινηθούν οι ψηφοφόροι της ΧΑ και πόσο λέτε να είναι το ποσοστό της αποχής στις δεύτερες εκλογές;<br />
Υ.Γ4: Θα καταφέρει ο σύριζα να ενωθεί με άλλα κομμάτια της αριστεράς για να ανεβάσουν τα ποσοστά τους;<br />
Υ.Γ5: Αφιερωμένο το επόμενο τραγουδάκι στους κατοίκους του Δίστομου και των Καλαβρύτων. Κάντε και μια βόλτα ρε παιδιά προς τα μνημεία που έχετε δίπλα από τα σπίτια σας. Και σκεφτείτε τι ψηφίσατε...<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="325" src="http://www.youtube.com/embed/MUVGkpYIL8Q?rel=0" width="410"></iframe>Michalishttp://www.blogger.com/profile/05444316649712894996noreply@blogger.com0