Τι κι αν δεν είναι ο κόσμος ότι ονειρεύτηκες...

...τι κι αν σε ντύνει πάντα με ελπίδες ψεύτικες. Στίχος από το "Βαριά ποτά, βαριά τσιγάρα" του Δημήτρη Ζερβουδάκη. Η αρχή της ανάρτησης ίδια με αυτή της ανάρτησης για τον Πασχαλίδη. Χθες λοιπόν, ήταν στη ΦΕΞ ο Ζερβουδάκης. Θεωρώ ότι έχει μία από τις καλύτερες φωνές στην ελληνική μουσική και πολύ ωραία τραγούδια.

Χθες ήταν πολύ καλά. Βέβαια καμία σχέση με τη συναυλία στην Τρίπολη πριν δύο καλοκαίρια. Τότε είχε γίνει σε ένα μικρό θεατράκι στο άλσος έξω από την πόλη, δυστυχώς με λίγο κόσμο, αλλά αυτό δεν πτόησε κανέναν και πραγματικά ίσως ήταν μία από τις καλύτερες καλοκαιρινές και όχι μόνο συναυλίες που έχω δει.

Πίσω στα χθεσινά. Το live ήταν στο σπίτι πολιτισμού ΦΕΞ, για περισσότερα στο blog τους, έναν σχετικά μικρό χώρο, αλλά παρ' όλα αυτά ωραίο. Η αίθουσα είχε γεμίσει και ο Ζερβουδάκης όπως πάντα σε άμεση επικοινωνία με το κοινό και όχι μόνο μέσα από τα τραγούδια του. Το σχήμα ήταν ακουστικό, με κιθάρα, η οποία κάτι φορές έτριζε και ήταν λίγο σπαστικό, αρμόνιο και ακορντεόν. Τραγούδια παλιά, αλλά και καινούργια, από τον τελευταίο του δίσκο.

Δεν είμαι καλός στις περιγραφές, οπότε δείτε τα δύο βίντεο που έβγαλα! Έχουν ένα μικρό τρέμουλο, αλλά δεν έχω και πολύ σταθερό χέρι!

Θέλω να βγω στον ήλιο


Τα ανείπωτα