Άγαμοι Θύται...

...αλλιώς δε γίνεται. Απλά τα πράγματα!

Αν δεν πήγατε, όσοι είστε από Αθήνα, χάσατε. Και όσοι δεν έχετε σκοπό να πάτε, που μένετε Θεσσαλονίκη και στα κοντινά, να το κάνετε. Ένα από τα καλύτερα προγράμματα που έχω δει. Με πολύ καλή συνοχή ανάμεσα σε σκετσάκια και τραγούδια και φυσικά πολύ γέλιο.

Τι να πρωτοπείς για την παράσταση. Για τη γιαγιά που σχολίασε για άλλη μια φορά καυστικά την καθημερινότητα και τα γεγονότα; Για τον κουρέα που αναφέρθηκε πολύ έξυπνα στο θέμα των αποδείξεων και της φορολογίας; Για το σκετσάκι με το μέγα Αλέξανδρο; Σ'αυτό θα αναφερθώ λίγο παραπάνω. Ήταν ο Μιχαηλίδης όρθιος πάνω σε ένα σκαμπό και έκανε τον μέγα Αλέξανδρο και μετά από λίγο βγαίνει ο Σταρόβας και κάθεται μπροστά του. Υπήρχαν και άλλοι οκτώ γύρω τους, κάτι σαν χορός που κάνανε διάλογο με τον Αλέξανδρο. Οπότε κάποια στιγμή ρωτάει ένας τον Σταρόβα "και συ ποιος είσαι" και απαντάει με φυσικότητα "ο Βουκεφάλας". Όπως και το σκετσάκι με τον αγρότη που ήταν μεθυσμένος από το τσίπουρο και λέει "παλιά έπινα τσίπουρο για να μου περάσει ο πόνος από τον τραπεζίτη. Τώρα πίνω τσίπουρο για να ξεχάσω ότι με κηνυγάει ο τραπεζίτης" (δε θυμάμαι ακριβώς πως το είπε, αλλά κάπως έτσι ήταν).

Να μην ξεχάσω και τους Cabaret Balkan. Πολύ καλοί, όπως και ο Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος, ο άνθρωπος ορχήστρα.

Επειδή στις περιγραφές δεν είμαι καλός, βρήκα μερικά βίντεο στο ίντερνετ από την παράσταση που κάνανε στην Αθήνα, μιας και δεν είχα πάρει μηχανή μαζί μου προχθές. Πάρτε μια γεύση κι αν μπορείτε πηγαίνετε να τους δείτε από κοντά.

Α ξέχασα να πω και το μόνο αρνητικό. Η είσοδος ήταν 20€ χωρίς ποτό. Αυτό μας κακοφάνηκε. Μάλιστα το περισσότερο μαγαζί ήταν τραπέζια. Τι το περισσότερο δηλαδή, σχεδόν όλο. Τα δύο μπάρ είχαν πολύ λίγο κόσμο. Θα μπορούσαν να έχουν στην είσοδο και ένα ποτό μαζί. Ίσως να είναι πολιτική του καταστήματος, δεν ξέρω, αλλά μας χτύπησε άσχημα.





Και φυσικά για κλείσιμο το "ανέβα παν στου ντάτσουν"



Υ.Γ.: Όταν περίμενα στα κτελ για να πάω Θεσσαλονίκη την Κυριακή το πρωί ήταν κι άλλοι φοιτητές που φεύγανε για να πάνε στις πόλεις που σπουδάζανε. Ήταν και γονείς που μιλάγανε μεταξύ τους και λέει ένας. "Η αγαπημένη γιορτή των φοιτητών είναι της αναλήψεως. Γιορτάζει κάθε βδομάδα". Δεν έχει και άδικο!