Το θέατρο του παραλόγου

Βλέποντας το παραπάνω βίντεο κατέληξα σε δύο συμπεράσματα. Η κυρία ΥΠΟΥΡΓΟΣ έχει καβαλήσει το καλάμι, ενώ ο το ΚΚΕ, για άλλη μια φορά μας δουλεύει.

Κι εξηγούμαι. Ακούμε τη Διαμαντοπούλου να λέει: "Εγώ που είμαι υπουργός κι εσείς που είστε βουλευτής"... Μάλιστα. Αν θυμάμαι καλά, υπουργός σημαίνει υπηρέτης στην αρχαία ελληνική γλώσσα. Αν κάνω λάθος, ας με διορθώσει η κυρία υπουργός. Αλλά μάλλον η Αννούλα και οι υπόλοιποι υπουργοί, αυτό δεν το ξέρουνε και προφανώς θεωρούν τους εαυτούς τους, ένα ανώτερο είδος.

Πάντως κυρία ΥΠΟΥΡΓΕ, όλα στα σχολεία είναι τόσο ωραία και καλά, που τα παιδιά χρειάζονται υποκινητές για να κάνουν καταλήψεις, να κατέβουν στο σύνταγμα (για να βάλετε εσείς, κυρία ΥΠΟΥΡΓΕ, τα ματ και να τα δείρουν) και να διαμαρτυρηθούν. Μάλλον πρέπει να αλλάξετε πλευρό και όνειρο.

Όσο για το κκε. Μόνο στα σχολεία θυμάται να παρέμβει αγωνιστικά και να στηρίξει το δίκαιο αγώνα των μαθητών. Στηρίζεις τις καταλήψεις στα σχολεία, άλλωστε από που θα προκύψουν τα φυτώρια για την κνε, ενώ στα πανεπιστήμια, η κατάληψη ως τρόπος αγώνα είναι ενάντια στα συμφέροντα των φοιτητών και έχει άλλους σκοπούς, ύπουλους και υποχθόνιους.

Άλλωστε και στις καταλήψεις του 73' το κκε ενάντια ήταν...

Όπως καταλαβαίνουμε, λοιπόν, η πολιτική ζωή της χώρας είναι ένα θέατρο, αν όχι σκιών, τότε σίγουρα του παραλόγου.