Καλό ταξίδι φίλε

Δεν τον είχα γνωρίσει από κοντά, παρά μόνο μέσα από τα κείμενά του και από τις κουβέντες που κάναμε στα σχόλια κατά καιρούς, είτε στο δικό του είτε σε αυτό το blog. Μου άρεσε ο τρόπος γραφής του και φυσικά η θεματολογία του (το καλό ελληνικό τραγούδι).

Μπαίνω το απόγευμα στο mixgrill μετά από καιρό, έγραφε κι εκεί, και βλέπω το άρθρο "Σαν αερικό".
Το ανοίγω και δυστυχώς αυτά που διαβάζω δεν μου αρέσουν καθόλου.

Δεν ξέρω τι έγινε, αλλά δυστυχώς ο Stepas δεν είναι πια μαζί μας. Και η θλίψη, όσο λίγο και να ξέρεις τον άλλον ακόμα και μέσα από τα κείμενά του, ειδικά όταν πρόκειται για ένα νέο παιδί, είναι μεγάλη.

Καλό ταξίδι φίλε.

"Πριν 3,5 χρόνια, το Mix Grill ήταν ακόμη ένα blog, το οποίο προσπαθούσε να βρεί τη δικιά του ταυτότητα. Ήθελα πολύ να μπει το καλό Ελληνικό τραγούδι στο ύφος της σελίδας. Έψαξα σε γνωστούς, φίλους φίλων, σε blogs, σε άλλα sites.

Είχα ανακαλύψει ένα blog με έξυπνο όνομα (Τραγουδιστάν) , στο οποίο έγραφε ένας τύπος για το Ελληνικό τραγούδι. Είχε άρτια και ώριμη σχετικά γραφή. Φαινόταν ότι είχε μπόλικες γνώσεις, μιας και στοιχειοθετούσε ότι έλεγε. Πίστευα ότι ήταν στην ηλικία μου, μπορεί και πιο μεγάλος. Κι όμως ήταν πολύ μικρός!

Του έστειλα e-mail για να μπει στη συντακτική μας ομάδα. Μου απάντησε με ευγένια και σεμνότητα. Τον ξαναρώτησα: "Καλά είσαι μόνο ... χρονών;" Εκείνη τη στιγμή ένιωθα σαν τον προπονητή μιας ομάδας, που ανακαλύπτει στις ακαδημίες ένα απίστευτο ταλέντο, το οποίο θα μεγαλουργούσε τα επόμενα χρόνια...

Του έδωσα "χώρο" να κάνει ότι θέλει. Σε λίγες μόλις εβδομάδες, μου έδειχνε ότι νιώθει το Mix Grill σαν το σπίτι του. Έκανε πράγματα για αυτό. Σκεφτόταν ιδέες για να το βελτιώσει. Στις συναντήσεις της συντακτικής ομάδας ήταν τις περισσότερες φορές μαζί μας. Δε μιλούσε πολύ, αλλά πάντα του απηύθυνα το λόγο σε κάποια δύσκολα θέματα και μου απαντούσε με ειλικρίνεια, γνώση και ωριμότητα.

Του έδωσα τον άτυπο ρόλο του βοηθού αρχισυντάκτη και υπεύθυνου για την Ελληνική μουσική στο Mix Grill. Το site μας είχε αποκτήσει ταυτότητα και ένα κομμάτι της οφειλόταν σε αυτόν.

Για μεγάλη περίοδο, είχε αναλάβει πολλά θέματα της ειδησεογραφίας και δεν είχε χρόνο να εκφραστεί ελεύθερα στη στήλη του. Τον απελευθέρωσα και του ζήτησα να θυμηθεί τη "Στέπα" του. Έγραφε "διαμάντια" και κάθε φορά μου έλεγε: "Δε μου βγαίνει κάτι καλύτερο. Μάπα είναι το άρθρο." Εγώ το έβαζα πάντα στο εξώφυλλο μας και του έλεγα ότι λέει βλακείες. Τα άρθρα του ήταν ιδιαίτερα και είχαν άποψη με επιχειρήματα και συναίσθημα.

Η αγάπη για το Σωκράτη και το Θανάση ήταν πολύ μεγάλη! Τους είχαμε δει αρκετές φορές μαζί... Πέρσι, ήμασταν δίπλα, δίπλα στην πρεμιέρα του Θανάση Παπακωνσταντίνου στο Passport. Φέτος, ήξερα ότι θα ήταν στο στρατό. Την τελευταία φορά που μιλήσαμε, πέρα από την ΠΑΟΚάρα του και την Πανάθα μου, μου είχε πει ότι μπαίνει στο στρατό για να ξεμπερδεύει κι απ' αυτό.

Είχα προετοιμαστεί ότι θα μας λείψει 9 μήνες... Στις 9 Φεβρουαρίου ήμουν στην πρεμιέρα του Θανάση στο Passport. Την επόμενη μέρα τον πήρα τηλέφωνο να του πω εντυπώσεις. Που να ήξερα...

Πριν λίγες ώρες, είχα ένα τηλέφωνο από ένα άγνωστο νούμερο. Απαντάω και μου λέει ένα παιδί: "Είμαι ο ... Είχαμε γνωριστεί πιο παλιά. Έχω ένα δυσάρεστο νέο. Η "Στέπα" έμεινε ορφανή από χθες το πρωί!"

Πέρσι τέτοια περίοδο, λίγο μετά το MG Festival, ο ίδιος έγραφε για το χαμό του Νίκου Παπάζογλου, αυτά που θέλω να του πω τώρα: "Του χρωστάω πολλά. Οι λέξεις δεν φτάνουν, αλλά τι άλλο να δώσω;"

Υ.Γ.: Γιατί ρε γαμώτο πρέπει να χρησιμοποιώ Αόριστο χρόνο σε αυτό το κωλοάρθρο;"