Σκέψεις ενός φίλου...

Για τις χθεσινές εκλογές, όπως και για το αποτέλεσμα της 6ης Μαϊού δεν έγραψα κάτι, παρ ότι ήθελα να πω τόσο πολλά. Ίσως γιατί δεν ήξερα πως ακριβώς να αρχίσω πως να τελειώσω και τι από όλα να πω. Για τις δηλώσεις όλων? Για την Ν.Δ και το Πασοκ? Για την είσοδο στη βουλή της Χρυσής Αυγής?Για το Συ.Ριζ.Α και την άνοδο του?

Είχα τόσο πολλά στο μυαλό μου, πριν τις 7 χθες το απόγευμα. Σήμερα κάνοντας μια βόλτα στα blogs, σε σελίδες φίλων μου, στο fb είδα διάφορες απόψεις. Υπήρξε, όμως, μια που ήταν σαν να την έγραφα εγώ.. Ένιωσα πως είχαμε τις ίδιες προσδοκίες, την ίδια απογοήτευση και την ίδια ελπίδα τελικά. Μάλλον και με πολλούς ακόμα της δικιάς μας γενιάς.Έλεγε σχεδόν όσα ήθελα να γράψω και να πω, με λίγο διαφορετικές απλά εμπειρίες και καταστάσεις.. Ο Νίκος είναι 25 χρονών, μόνο αυτό θα σας πω..Τα υπόλοιπα διαβάστε τα από αυτόν:

"Χθες το απόγευμα, λίγο πριν τις 7, το πίστεψα.Το πίστεψα ότι ήρθε εκείνη  η στιγμή που επιτέλους θα βρω δουλειά και θα ξεφύγω από την ανεργία. Η ώρα που η αδερφή μου θα πληρωθεί περισσότερα από 400 ευρώ στη δουλεία της. Η χρονιά που η γιαγιά μου θα έχει την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη που της αξίζει. Και η μέρα που οι γονείς μου δεν θα σκύψουν το κεφάλι, καθώς τα μάτια τους θα βουρκώνουν όταν τους λέω ότι το μέλλον μου είναι μαύρο και δεν είναι πια εδώ.

Και για ένα περίεργο λόγο ακόμα το πιστεύω. Παρά την αρχική μου απογοήτευση συνεχίσω να πιστεύω πως η μέρα εκείνη δεν θα αργήσει... Οι μέρες που έρχονται θα είναι πολύ δύσκολες για όλους μας. Θα συνεχίσουμε στο μνημόνιο και θα πάρουν νέα μέτρα, πάντα για το "καλό μου" που λέει και το τραγούδι. Για όλους αυτούς που ψήφισαν Ν.Δ (και Πασοκ) δεν μου καίγεται καρφάκι, τι θα απογίνουν. Για όλους τους υπόλοιπους όμως, για αυτούς που χθες πίστεψαν μαζί με μένα στην αλλαγή και θέλησαν να δείξουν τον δρόμο τον αγύριστο σε όλους αυτούς που μας έφτασαν εδώ,  ελπίζω πως η ελπίδα δεν πέθανε ακόμα. Για αυτούς που μιλούσαν για κυβέρνηση της αριστεράς και για τους αγώνες του αύριο, που κάποτε τα έβρισκα ξύλινη γλώσσα τώρα εκεί βρίσκω την μόνη ελπίδα, την επόμενη μέρα μου...

Στους αγώνες που έρχονται.. Στην ελπίδα που πεθαίνει πάντα τελευταία... Τίποτα δεν πάει χαμένο..."