Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου 2012

Πήγαμε Καλοκαίρι...


Και κάπως έτσι..., φτάσαμε 4 Σεπτέμβρη.Και κάπως έτσι..., τελείωσε και το καλοκαίρι.
Όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν θα μου πείτε.
Σωστό!

Απλά είναι που μάλλον το φετινό μου καλοκαίρι δεν ήταν και από τα καλύτερα της ζωής μου. Ήταν στενάχωρο, αγχωτικό, γεμάτο διάβασμα για το πτυχίο που άργησε μια μέρα και με ελάχιστες έως μηδαμινές διακοπές..Ουπς! Και με απώλειες..Όλων των ειδών, δυστυχώς! Αλλά δεν θα είμαι γκρινιάρα και κυρίως αχάριστη. Ήταν ένα περίεργο καλοκαίρι. Με πολλούς σταθμούς στη διαδρομή του. Είτε πραγματικούς (Βόλος, Χορευτό, Κατερίνη, Μηλίνα, Αθήνα κ.α.), είτε νοητούς... Κάτι σαν να λέμε "ήσουν ένας σταθμός στην ζωή μου". 

Όταν ξεκινούσε το καλοκαίρι είχα κολλήσει με ένα από τα γνωστά γλυκανάλατα και λίγο καγκούρικα (οκ πολύ...το δέχομαι) τραγουδάκια, το "πάμε καλοκαίρι" των nigma. Ο λόγος? Μου άρεσε ο ρυθμός, για την ακρίβεια ο άκρως καλοκαιρινός ρυθμός που μου θύμιζε ποτάκια στην παραλία, φιλιά στο κύμα και ξενύχτια με τις φίλες μου σε κάποιο νησί του Αιγαίου. Λάτρευα τον στίχο του, ο οποίος έδινε νόημα στην πλήξη της εξεταστικής μου και προοπτική στα σχέδια του καλοκαιριού μου. Είχα σταθεί κυρίως στο στίχο : "Αυτό το καλοκαίρι ήρθε για μένα, φωτιά θα βάλει σε όλα μου τα περασμένα". Τότε,συνεπαρμένη και από την ανάγκη μου για φυγή από τις εξισώσεις και τις πιθανότητες δεν είχα καταλάβει πόσο πολύ μπορεί να ίσχυε τελικά το τραγούδι στην περίπτωση μου.Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο έβαλε φωτιά σε όλα μου τα περασμένα..

Φωτιά στα μπατζάκια μας για την ακρίβεια!

Σήμερα άλλαξα τον ήχο κλήσης μου μετά από 3 μήνες και από το πάμε καλοκαίρι το γύρισα σε monsieur minimal και το τραγούδι smile... Έβαλα το πάμε καλοκαίρι να παίξει για άλλη μια φορά στον υπολογιστή μου, γέμισα το ποτήρι μου με τεκίλα πορτοκάλι και αποφάσισα να πάω με το νέο ήχο μου...Να κάνω πράξη τον τίτλο του και να χαθώ στον φθινοπωρινό ρυθμό του προσμένοντας βόλτες κάτω από κίτρινα φύλλα, φιλιά στα πρωτοβρόχια και κρασάκια στα μικρά ζεστά μαγαζιά του Βόλου με την παρέα μου!! Έκανα αγαπημένο μου στίχο τον "Every time you feel my pressure you' re deep in love with your impression, you go you live with no exception,I try to find a new direction"!

Και επειδή πριν 4 μέρες (31/8) είχα γενέθλια και πέρασε άλλος ένας γεμάτος χρόνος μέσα στον οποίο ήταν και το καλοκαίρι μου..πήρα τις αποφάσεις μου!! Μέσα από τις απώλειες... και τις τρέλες το σημαντικότερο είναι να βγαίνεις τελικά ευτυχισμένος και ανανεωμένος. Οπότε ας έχουμε όλοι μια καλή εξεταστική αφήνοντας πίσω το καλοκαίρι,είτε ήταν καλό είτε πιο μίζερο (γτ κακό καλοκαίρι δεν γίνεται..το λέει και η λέξη ΚΑΛΟ- καίρι..) και πάμε για την νέα εποχή που έρχεται...

Το κειμενάκι για όλους αυτούς που κάπου χάθηκαν... αλλά τελικά βρήκαν την άκρη ή έστω το παλεύουν ακόμα !! Θα κλείσω με ένα τραγούδι που μου θυμίζει έναν από τους πιο αξιοσημείωτους , γλυκούς , άκρως αψυχολόγητους σταθμούς μου και ένα φοβερό χαμόγελο που μου χάρισε άθελα(??!!) του ο απέναντι μου στον προαστιακό...(από αυτά που σου φτιάχνουν το κέφι όταν είσαι κατσουφιασμένος και αφήνεις να σε "παρασύρουν" μέχρι εκεί που τελικά όντως μπορούν να σε πανε..)

Α!Και βέβαια γυρνάω στο blog :) !Ετοιμαστείτε για νέες αναρτήσεις... 

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

καλοκαιρινο:)