Μια νύχτα θα ΄ρθει από μακριά αέρας πεχλιβάνης...

Κάθε καλοκαίρι τσεκάρω το πρόγραμμα εκδηλώσεων του Δήμου Βόλου περιμένοντας να αντικρίσω ένα όνομα. Σωκράτης Μάλαμας! Με ρετσίνες στο χέρι κάτω από τον έναστρο ουρανό, το ανοιχτό θέατρο φίσκα και η παρέα μου πάνω στη σκηνή να τραγουδάει παρέα του και να λικνίζεται στο ρυθμό των τραγουδιών του. Αγαπημένη στιγμή στο καλοκαίρι μου. Όσες συναυλίες του και να έχω δει πάντα θέλω και άλλο και άλλο....

Ο Σωκράτης Μάλαμας γεννήθηκε στην Χαλκιδική το 1957 και το 1989 κάνει την πρώτη του δισκογραφική εμφάνιση με τον δίσκο "Ασπρόμαυρες Ιστορίες". Το 1991 ακολουθεί ο δίσκος "Παραμύθια" και ακολουθεί πληθώρα δίσκων και συνεργασιών. Από τις συνεργασίες που το έχουν στιγματίσει στο κοινό είναι αυτές με την Μελίνα Κανά και τον Θανάση Παπακωνσταντίνου, ενώ μια από τις καλύτερες συναυλίες αποτελεί αυτή με την Χαρούλα Αλεξίου και τον Αλκίνοο Ιωαννίδη στο Λυκαβηττό.

Σε συνέντευξη του ερωτώμενος για τον ιδανικό ακροατή απαντά: "Η πραγματικότητα είναι πιο ευφάνταστη από την φαντασία μου. Βλέπω τόσο διαφορετικούς χαρακτήρες στις συναυλίες μου μου όλα τα χρόνια, που σκέφτομαι πως είναι κρίμα να θέλεις να είναι ο κόσμος όπως εσύ νομίζεις. Είναι αυτός που είναι."

Τα τραγούδια του συνδυάζουν τους "εκλεκτούς" στίχους με την υπέροχη μουσική του και την θεσπέσια και βαριά φωνή του. Τα "τσιφτετέλια" δίνουν και παίρνουν στις συναυλίες του και ο κόσμος ξεσηκώνεται εμφανώς κάθε φορά που κάνει την εμφάνιση του ο Μάλαμας. Αγαπημένος μου τραγουδιστής, ακόμα και με τα μελαγχολικά του τραγούδια καταφέρνει να μου φτιάξει την διάθεση. Μέσω των στίχων του που προσεγγίζουν σε πολλά τραγούδια του πλήρως την πραγματικότα μπορεί ο ακροατής να βιώσει έντονα συναισθήματα και να ταυτιστεί μέσα από αυτά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιων τραγουδιών το "Χαμένο ρούχο" που παρουσιάζει την φοιτητική ζωή και όσα ζει κάποιος κατά την διάρκεια και μετά απ΄αυτή.

Πάντα τέτοιες αναρτήσεις μου τις κλείνω με τον αγαπημένο μου στίχο. Αυτή τη φορά μου ήταν πολύ δύσκολο να διαλέξω. Αλλά κατέληξα σε δυο:

Φωτιά γυρεύει η φωτιά και η αγάπη πόνο,

τον εαυτό σου δεν θα βρεις αν δεν χαθείς στον κόσμο...

Κι αν σε έπιασε το βράδυ και ο έρωτας αργεί

το πιο βαθύ σκοτάδι είναι πριν την αυγή...