Απόψε το τραγούδι θα γίνει αγκαλιά...

Το πρώτο τραγούδι του Θανάση Παπακωνσταντίνου που ήχησε στα αυτιά μου δεν ήταν άλλο από το αερικό. Τρίτη λυκείου ήμουν. Πήγαινα άλλο ένα απόγευμα στο φροντιστήριο ακούγοντας μουσική και μέσα στις σκέψεις μου για τα μαθήματα και την γενικότερη απογοήτευση που επικρατούσε στη ζωή μου εκείνη την περίοδο, έσκασε ο στίχος:

" Όσες και αν χτίζουν φυλακές

κι αν ο κλοιός στενεύει

ο νους μας είναι αληταριό

που όλο θα δραπετεύει".

Έτσι, από εκείνο το απόγευμα μέχρι και σήμερα, 5 χρόνια μετά,με τους στίχους και την μουσική του αγκάλιασε και γέμισε πολλά μαθητικά και κυρίως φοιτητικά μου βράδια. Και μπορεί να μην έχω καταφέρει ακόμα να βρεθώ σε κάποια συναυλία του αλλά μέσα από την φωνή του Μάλαμα, του Πασχαλίδη, της Κανά, του Χαρούλη, της Φριντζήλα και πολλών άλλων καλλιτεχνών που ερμήνευσαν τις δημιουργίες του έχω μάθει και κυρίως αγαπήσει όλη την δισκογραφία του.

Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου γεννήθηκε το 1959 στον Τύρναβο του Νομού Λάρισας. Σπούδασε Μηχανολόγος Μηχανικός στην Θεσσαλονίκη αλλά τον κέρδισε, ευτυχώς για εμάς, η μουσική. Έχει συνεργαστεί με πολλά μεγάλα ονόματα και έχει υπογράψει πληθώρα επιτυχημένων δίσκων. Το 1993 κάνει την πρώτη του εμφάνιση με τον δίσκο "Αγία Νοσταλγία" και συνεχίζει το 1995 με τον δίσκο "Στην Ανδρομέδα και στη γη", ενώ το 2011 κάνει πάλι την εμφάνιση του με τον δίσκο "Ο ελάχιστος εαυτός".

Οι στίχοι των τραγουδιών του σε ταξιδεύουν αλλά και σε "ξυπνούν". Το τραγούδι "στην Αμερική " που βρίσκεται στο δίσκο του "Διάφανος", κατά την άποψη μου, αποτελεί ένα μεγάλο σταθμό τόσο για τον ίδιο όσο και για τους ακροατές αφού περιγράφει την ζωή των Ελλήνων μεταναστών δίνοντας έμφαση στις δυσκολίες και τις κακουχίες που βιώνει ο κάθε μετανάστης.

Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου έχει καταγράψει και μεταφέρει στα τραγούδια του, όμως και βιώματα και συναισθήματα που σχετίζονται με τον έρωτα. Η Μελίνα Κανά έχει τραγουδήσει τα περισσότερα από αυτά και έχει δώσει νόημα σε στίχους όπως : "Και εγώ τον κόσμο σου θα ομορφαίνω σαν παραμύθι νυχτερινό, κι όταν οι δρόμοι θα σε τυλίγουν θα σου ζεσταίνω το γυρισμό."

Και για το τέλος, ο αγαπημένος μου στίχος του:

Η γη ανθίζει εκεί που θέλει

Άμοιρη ψυχή μη ξεγελαστείς.