Χωρίς Τίτλο...

Ένας θόρυβος με ταρακούνησε. Ξύπνησα! Άνοιξα το παράθυρο. Ο αέρας μύριζε καμένο ξύλο. Ο δρόμος βρεγμένος από την υγρασία. Ο ήχος από τα τακούνια της κοπέλας που διέσχιζε βιαστικά τον άδειο δρόμο μου έφερε ένα γνώριμο συναίσθημα. Στο μυαλό μου ήρθε μια κοπέλα με μαύρο παλτό, όμορφα μαύρα ψηλά τακούνια, κόκκινο κραγιόν στα χείλη και τα μαλλιά της πιασμένα ψηλά. Ένα ηχηρό γέλιο και ο ήχος ενός φιλιού ήρθε στα αυτιά μου.

  

Κοίταξα απέναντι τα φωτάκια  που τρεμόπαιζαν. Κάποιος είχε ξεχάσει να τα βγάλει όταν πέρασαν οι γιορτές... Ξάφνου φώτισαν πιο πολύ απ' ότι συνήθως και μετά έσβησαν. Όπως το φλας της φωτογραφικής μηχανής. Θυμήθηκα από που ερχόταν το ηχηρό γέλιο. Ήταν, εκείνο, όταν σε φωτογράφιζα στα γενέθλια σου. Εκείνο όταν ο φωτογραφικός μου φακός σε απαθανάτιζε να παίζεις με το σκύλο, να κολυμπάς στα παγωμένα νερά του Ιονίου, να γελάς κάτω από τον Λευκό Πύργο και να πίνεις το ποτό σου σε ένα μπαράκι στην Αθήνα. Το φλας άστραψε πάλι όταν μου μαγείρεψες για πρώτη φορά. Η εικόνα συνοδευόταν αυτή τη φορά από μια αλμυρή γεύση. 

Και ο ήχος από το φιλί? Μήπως ήταν από τότε που σε φίλησα όταν πέρασες το μάθημα? Μπα, εκείνο ήταν γλυκό φιλί και εμένα μου ήρθε ένα δυνατό γεμάτο πάθος φιλί. Μήπως, μήπως λέω ήταν εκείνο στην Αθήνα? Κάτω από την φωτισμένη Ακρόπολη, που σου είπα πως Σε λατρεύω? Μπα, ούτε αυτό ήταν. Αυτό στην Αθήνα είχε μέσα την έννοια του θέλω να περνάω πάντα μαζί σου όμορφες στιγμές, σαν και αυτή. Εγώ μιλάω για ένα φιλί που δεν δίνει υποσχέσεις για το αύριο αλλά ζει μια και μόνο δυνατή στιγμή. Εντάξει. Το βρήκα. Ήταν εκείνο το φιλί στη γιορτή μου, τότε που μέσα σε ένα club πίσω από τις φωνές και τα τραγούδια μου είπες Σ’ αγαπώ. Έγειρες μου το ψιθύρισες και με φίλησες.

Την σκέψη μου έκοψε το ζευγάρι που πέρασε κάτω από το μπαλκόνι μου. Το αγόρι πέρασε το χέρι του στη μέση της κοπέλας και αυτή χαμογέλασε και τον φίλησε. Ο ήχος του φιλιού ήταν αυτό που έψαχνα. Θυμήθηκα! Θυμήθηκα εκείνο το φιλί που γεμάτο πάθος ένωνε τα χείλη μας, που δεν έδινε υποσχέσεις γιατί δεν το ένοιαζε το αύριο αλλά αυτή η απαλή λεπτή γεύση των χειλιών σου, η γλύκα που έβγαζε το πρόσωπο σου, η λάμψη των ματιών σου και η μυρωδιά του κορμιού σου. Ήταν εκείνο το φιλί που μου έδωσες απρόσμενα ένα βράδυ και μου είπες είμαι ερωτευμένος μαζί σου. 

Έμοιαζε με το πρώτο μας φιλί. Πάλι βράδυ ήταν, σε μια άδεια πόλη. Το μόνο που έσπαγε την ησυχία των μικρών γειτονιών  ήταν ο ήχος από τα τακούνια μου.Το μόνο που άλλαξε από τότε ήταν πως τώρα προχωρούσαμε χωρίς τελικό προορισμό αρκεί που ήμασταν δίπλα δίπλα. Έφθανε που ήμασταν μαζί. Είμαι ερωτευμένος μαζί σου αντήχησε πάλι μέσα στα αυτιά μου.

Τα φωτάκια άναψαν ξανά. Και εγώ που νόμιζα πως έσβησαν για πάντα. Σαν τον έρωτα. Εκεί που πιστεύεις πως έχει προπολού πάψει να σου δίνει αυτή την λάμψη στα μάτια και το καρδιοχτύπι, έρχεται η στιγμή που σε φωτίζει ξανά.

Έτσι, μέσα στην σιωπή του νυχτερινού  Χειμώνα πέρασαν σε δευτερόλεπτα από το μυαλό μου όλες εκείνες οι εικόνες και οι στιγμές που γέμισες εσύ. Τα ταξίδια, οι συναυλίες, οι εξεταστικές, τα ξενύχτια, οι  βραδιές για κρασί με την παρέα.. Τα ρούχα που φόραγα και με έλεγες κοκέτα, τα ραντεβού που αργούσα και με φώναζες... Περπατήσαμε χέρι χέρι και είδαμε  πόλεις και χωριά λίγο διαφορετικά...

Εντάξει, εκτός από το γέλιο μου χάρισες και δάκρυ. Αρκετές φορές με νευρίασες και με έκανες να κλάψω. Μου ράγισες την καρδιά και μετά πάλι σαν να μην είχε συμβεί τίποτα με έκανες να χαμογελάσω. Τότε που σκυμμένος μπροστά με βλέμμα κατεβασμένο, σαν κουταβάκι γύρισες στο σπίτι μου με την αγαπημένη μου σοκολάτα στο χέρι και ζήτησες συγνώμη...

Εικόνες γλυκές, στενάχωρες, έντονες, γεμάτες πάθος αλλά και συνήθεια πλημμύρισαν το μυαλό μου καθώς ο κρύος αέρας ανέμιζε τα μαλλιά μου. Έκλεισα το παράθυρο. Γύρισα σαστισμένη στο κρεβάτι μου και εκεί σε αντίκρισα. Κοιμόσουν ήρεμα μέσα στο άσπρο μου πάπλωμα. Ένα γλυκό χαμόγελο σχηματίζονταν στο πρόσωπο σου. Σε φίλησα. Σε φίλησα τόσο δυνατά ώστε ο ήχος να μείνει χαραγμένος μέσα μου. Καληνύχτα, όμορφε ... Ακόμα μια εικόνα προστέθηκε στη μνήμη μου....

Ζήσε την στιγμή, γιατί τελικά οι στιγμές μένουν και μας κάνουν ευτυχισμένους...