Πίστευε και μη ερεύνα..?!

Ένα από τα σημαντικότερο θέματα στο Πανεπιστήμιο είναι το θέμα της έρευνας. Στις περισσότερες σχολές, ακόμα και σε αυτές που δεν μπορεί κάποιος να το διακρίνει με την πρώτη ματιά, μπορεί να υπάρξει και να αναπτυχθεί έρευνα. Για παράδειγμα, τα τμήματα προσχολικής και Δημοτικής εκπαίδευσης μπορούν να ασχοληθούν με την παιδική ψυχολογία μέχρι και με το πως μπορείς να "διαφημίσεις" σε ένα πιτσιρικάκι ένα προϊόν. Η έρευνα δεν είναι απαραίτητο να φέρνει χρηματικό κέρδος, κάτι το όποιο υπάρχει στο μυαλό πολλών. Επίσης η έρευνα δεν γίνεται μόνο μέσα σε εργαστήρια και γραφεία και μάλιστα από τους καθηγητές των Πανεπιστημίων,έρευνα είναι η δικιά μου και δικιά σου εργασία που παραδώσαμε σε ένα ακόμα μάθημα. Προσωπική έρευνα και μάλιστα με αρκετή δουλειά και τρέξιμο μπορώ να πω.

Κοιτάζοντας τις εργασίες που έχω κάνει αυτά τα χρόνια μέσα στην σχολή όμως μου γεννήθηκε ένα ερώτημα. Κατά πόσο είναι αντικειμενικές και αντικατοπτρίζουν όντως την αλήθεια ή δείχνουν απλά αυτό που ο κάθε καθηγητής θέλει να περάσει σε σένα, σε μένα και στον κάθε φοιτητή του. Σχολές όπως τα οικονομικά σε καμία περίπτωση δεν διέπονται απο αντικειμενικότητα. Όλα τα μαθήματα από τον τίτλο τους κιόλας δείχνουν τις διαθέσεις του κάθε καθηγητή. Διαφορετικές απόψεις για το χρέος, άλλη ανάλυση για το τι κάνει τον εργαζόμενο ευχαριστημένο και να παράγει περισσότερο (αυτά είναι τα μόνα μαθήματα που όλοι συμφωνούν στο ποιος θα κερδίσει τελικά και δεν είναι ο εργαζόμενος σε καμία από τις θεωρίες που υπάρχουν και ας ασχολούνται όλες υποτίθεται με την ικανοποίηση του) και τελικά ο τουρισμός είναι ή όχι σημαντικός για την ανάπτυξη (οικονομική μιλάμε πάντα ) μιας χώρας.

Και μέσα σε αυτές τις διαφορετικές λογικές και απόψεις έρχονται τα θέματα εργασιών και τα θέματα των εξετάσεων. Η απάντηση του καθηγητή στις ερωτήσεις είναι πάντα η ίδια. Μπορείς να χρησιμοποιήσεις όποια θεωρία θέλεις και να καταλήξεις σε όποιο συμπέρασμα μπορείς αρκεί να το τεκμηριώνεις. Τεκμηριωμένα, λοιπόν, και μένα με έκοψε πριν δυο χρόνια η καθηγήτρια με την οποία έτυχε να έχω,για κακή μου τύχη,διαφορετική άποψη πάνω στο θέμα :Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και Κρίση στην Ελλάδα.

Εργασίες για προϊόντα και επιχειρήσεις....το χάος! Εκεί και αν πρέπει να είσαι εντός "γραμμής". Όποια και αν είναι η ιδέα σου για τα προϊόντα που μελετάς τόσο στον τρόπο που παράγονται και διαφημίζονται όσο και στον τρόπο και την τιμή που πωλούνται, εσύ πρέπει να γράψεις κάτι συγκεκριμένο. Ιδέες φρέσκες που όμως μένουν πίσω γιατί ο καθηγητής έτυχε να συμφωνεί με άλλη θεωρία από αυτή που βασίστηκες εσύ (και δυστυχώς ή ευτυχώς στα οικονομικά για όλα τα θέματα έχουν γραφτεί άπειρες θεωρίες). Μα η θεωρία η δική σας στηρίζεται στον ορθολογισμό ενώ εγώ δεν πιστεύω ότι υπάρχει (και καλά κάνω, γιατί στην πραγματικότητα δεν υπάρχει) . Κι όμως στο τέλος για να περάσεις άλλο ένα μάθημα τάσσεσαι στο πλευρό του Smith, ενώ στο επόμενο μάθημα θα "λατρέψεις¨ τον Keyns και τελικά η πτυχιακή σου θα έχει θέμα για τον Marx και ούτω καθεξής. Θεωρίες που η μια απορρίπτει την άλλη. Αλλάζεις το περιεχόμενο ανάλογα με τον καθηγητή και όχι τα πιστεύω σου ή τα αποτελέσματα τα πραγματικά της έρευνας σου. Μαγειρεύεις νούμερα και καταστάσεις μπας και τελικά στο βάλει το 5 και του λες και ευχαριστώ...

Δεν είπα σε καμία περίπτωση ότι οι πολλές απόψεις δεν είναι καλές και θα έπρεπε να υπάρχει μια. Το αντίθετο, αν κάτι με μαγεύει στα οικονομικά είναι ο διαφορετικός τρόπος προσέγγισης των πραγμάτων, ακόμα και από οικονομολόγους και κοινωνιολόγους (κατά βάση πιστεύω πως πίσω από τους αριθμούς τα οικονομικά είναι και θα έπρεπε έτσι να τα βλέπουμε ως μια κοινωνική επιστήμη) που με βρίσκουν άκρως αντίθετη σε αυτά που ισχυρίζονται.

Από την άλλη μεριά, όμως βρίσκω ότι υπάρχει ένα μεγάλο εμφανές πρόβλημα στο αν τελικά είμαι απολύτως ελεύθερη και εγώ και οι υπόλοιποι φοιτητές στο να αναδείξουμε θέματα, προβλήματα και λύσεις έτσι όπως ακριβώς πιστεύουμε. Αν η ερευνά μας βασίζεται στα αποτελέσματα της ή στα κέφια και τις απόψεις του διδάσκοντα. Αν τελικά στο μάθημα του τουρισμού έγραφα πως πρώτα αλλάζεις μια πόλη για αυτούς που μένουν εκεί και μετά για τους τουρίστες... Αν ισχυριζόμουν πως ένα μεγάλο γεγονός στην πόλη δεν πίστευα πως θα αναπτύξει την περιοχή καθώς θα εξαθλίωνε οικονομικά τους κατοίκους και ας προβάλλει την πόλη, την χώρα και ότι άλλο στο εξωτερικό... Τελικά θα είχα περάσει τώρα το μάθημα...?

Ανακάλυψε μαθηματικό τύπο, αλλά...

Μέσα στο Πάσχα, διάβασα την επιστολή που έστειλε ένας αγρότης στην υπουργό Παιδείας. Πριν ξεκινήσω, να κάνω μια μικρή παρένθεση με μία μικρή, χαζή, απορία. Γιατί αγοράζουμε υποβρύχια και κόβουμε 1δις από την Παιδεία; Ξέρω την απάντηση. "Μα τόσο χαζός είσαι και δεν μπορείς να το σκεφτείς;". Έχετε δίκιο, οπότε κλείνω την παρένθεση και συνεχίζω. Ο αγρότης δεν μπερδεύτηκε. Δεν πήγε καταλάθος η επιστολή στο υπουργείο Παιδείας αντί για αυτό της Αγροτικής ανάπτυξης.

Και για να χρησιμοποιούμε και ονόματα, τον αγρότη των λένε Βασίλη Παπαδίνα και είναι από τη Βέροια. Αποφάσισε το 2005, να μπει στο ανοιχτό πανεπιστήμιο και να σπουδάσει. Παρά τις δυσκολίες που είχε, κατάφερε να το τελειώσει. Και όχι μόνο κατάφερε να το τελειώσει, αλλά διαβάστε στο παρακάτω άρθρο από την απογευματινή και θα καταλάβετε και γιατί έστειλε πριν λίγο καιρό την επιστολή στην υπουργό.

"Αγρότης το καλοκαίρι, οικοδόμος το χειμώνα, ο 38χρονος Βασίλης Παπαδίνας από την Ημαθία κατόρθωσε να ολοκληρώσει τις σπουδές του στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο και να αναπτύξει ερευνητική δραστηριότητα ανακαλύπτοντας ένα νέο μαθηματικό τύπο!

Τη μεθεπόμενη Κυριακή, 23 Νοεμβρίου, ορκίζεται και παίρνει το πτυχίο του με βαθμό 7,45!
Η «Απογευματινή» τον βρήκε στο χωριό του, τον Άγιο Γεώργιο του Δήμου Δοβρά, λίγο έξω από τη Βέροια.
Γεννημένος το 1970 στη Θεσσαλονίκη, τελείωσε το Πολυκλαδικό Λύκειο Αγίου Γεωργίου Ημαθίας, όπου και κατοικεί μόνιμα. Από μικρός είχε κλίση στην Πληροφορική, του άρεσαν οι υπολογιστές, πήρε μάλιστα και πτυχίο προγραμματιστή δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης το ‘87. Το χειμώνα δουλεύει σε οικοδομές, ενώ το καλοκαίρι ασχολείται αποκλειστικά με αγροτικές εργασίες.
Το 2000, μόλις ιδρύθηκε το Ανοικτό Πανεπιστήμιο, υπέβαλε αίτηση και η τύχη του χαμογέλασε. Τα οικονομικά της οικογένειας, όμως, δεν του επέτρεπαν να παίρνει τρεις θεματικές ενότητες ετησίως κι έτσι περιορίστηκε σε μία, άλλες φορές δύο, με αποτέλεσμα να ολοκληρώσει φέτος τις 12 θεματικές ενότητες και να αποκτήσει το πολυπόθητο πτυχίο στην Πληροφορική. Ασχολούμενος με το αντικείμενο ανακάλυψε ένα νέο μαθηματικό τύπο στο πεδίο της γραφοθεωρίας και εκπόνησε την πτυχιακή του εργασία.Επειδή ο ίδιος δεν γνωρίζει Αγγλικά, θα αναλάβει το Ανοικτό Πανεπιστήμιο τη μετάφραση της εργασίας, προκειμένου αυτή να δημοσιευθεί σε ξένα περιοδικά.
«Νιώθω περήφανος και συγκινημένος. Το πρόγραμμα των μαθημάτων ήταν βαρύ για τον περιορισμένο χρόνο που διέθετα, αλλά ήταν τόση η όρεξη μου,για σπουδές που θα το ήθελα ακόμη βαρύτερο», είπε στην «Α» ο Βασίλης Παπαδίνας.
Δεν είναι ο μόνος που νιώθει περηφάνια για το κατόρθωμα του. Η περίπτωση του αγρότη-οικοδόμου-φοιτητή έχει συγκινήσει ιδιαιτέρως τον πρόεδρο της Διοικούσας Επιτροπής του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου, καθηγητή Παναγιώτη Σιαφαρίκα, ο οποίος και αναφέρθηκε σ’ αυτόν («αυτά είναι τα καλά μυαλά της Περιφέρειας», είπε) κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε χθες στην Αθήνα, μαζί με το γενικό γραμματέα του ΕΑΠ, Χαράλαμπο Ροδόπουλο."

Που είναι το πρόβλημα θα πείτε. Διαβάστε το παρακάτω κομμάτι από την επιστολή του και θα καταλάβετε.

"Μετά από όλα αυτά, τουλάχιστον θα περίμενα για τον κόπο και τα ξενύχτια που έκανα να υπάρξει μία ουσιαστική ανταπόκριση από μία οποιαδήποτε δομή του Ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος και να μου δώσει την ευκαιρία να συνεχίσω τις σπουδές και την έρευνα μου, αναγνωρίζοντας με αυτό τον τρόπο την διάθεσή μου να συμβάλλω στην εξέλιξη της επιστημονικής γνώσης. Είχα την ελπίδα ότι θα μπορούσα να λάβω κάποια χρηματοδότηση για να μπορέσω να αποκτήσω την οικονομική δυνατότητα να λιγοστέψω τις ώρες εργασίας μου στο χωράφι και έτσι να μπορέσω να ασχοληθώ με την εκμάθηση της αγγλικής γλώσσας και να αφοσιωθώ απρόσκοπτα με την εξέλιξη της έρευνας μου αυτής, για το χρόνο και τα έξοδα που είναι απαραίτητο να γίνουν, (αγορά σύγχρονου υπολογιστή, ταξίδια, αγορά βιβλίων – τεχνικών περιοδικών, έξοδα μεταπτυχιακών σπουδών, αγορά ηλεκτρομηχανικού εξοπλισμού, εκπαιδευτικού και ειδικού λογισμικού, κλπ).

Μετά την αποδοχή (από το πανεπιστήμιο μου) της ερευνητικής μου εργασίας υπό την μορφή πτυχιακής εργασίας, με έκπληξη διαπίστωσα ότι αυτή δεν μπορεί να ενταχθεί σε κανένα ερευνητικό πλαίσιο ή να βραβευθεί ή να χρηματοδοτηθεί από κάποιον φορέα, γιατί πολύ απλά είναι μία θεωρητική ανακάλυψη (βασική έρευνα) και τα βραβεία, οι χρηματοδοτήσεις αλλά και τα ερευνητικά κονδύλια παρέχονται μόνο για κάποιες πολύ συγκεκριμένες και ειδικές περιπτώσεις ανακαλύψεων με πρακτική μόνο εφαρμογή.

Όλα αυτά τα χρόνία (2005 – 2009) έκανα αρκετές προσπάθειες να βρω χρηματοδότηση, αλλά τίποτε απολύτως δεν κατάφερα. Η ανακάλυψη μου αυτή ακόμα είναι στο σκοτάδί καθώς επίσης και όλες οι θεωρητικές της προεκτάσεις που έχω ακόμα βρει και δεν πρόλαβα να τις παρουσιάσω με την πτυχιακή μου εργασία."

Καταλάβατε; Δεν του δίνει κανείς υποτροφία για να συνεχίσει την έρευνα. Και το ελληνικό κράτος, που ως συνήθως (δεν κάνει άλλα κι άλλα) αφήνει ανθρώπους που αξίζουν να χαθούν, δεν βοηθάει και δεν του δίνει υποτροφία. Να πω τώρα ότι μου κάνει εντύπωση. Θα πω ψέματα. Αλλά γιατί τόση απαξίωση σε ανθρώπους που το αξίζουν;

Εμάς μας αρέσει να προβάλλουμε μόνο ότι είναι σάπιο, μόνο ότι πουλάει εύκολα, μόνο ότι τα πετάει στη φόρα. Μας ενδιαφέρει τι κάνει ο δίπλα, πότε τρώει και τι, πότε κοιμάται, με ποιον ή ποια, πότε χέζει και πάει λέγοντας. Έχουμε αναγάγει σε εθνικό θέμα, και πέσαμε όλοι από τα σύννεφα, που η Τζούλια γύρισε τσόντα. Σωωωπα. Και δεν της φαινότανε. Αλλά τι θα δείξουν τα κανάλια; Τον άνθρωπο που προσπάθησε και ανακάλυψε κάτι ή την τύπισσα που τα πετάει και το παίζει σταρ; Φυσικά τη δεύτερη, γιατί πουλάει. Ποιος ασχολείται τώρα με τις ανακαλύψεις. Και εδώ που τα λέμε, ρε φιλαράκι κι εσύ πολλές απαιτήσεις έχεις. Αντί να πας στο "αγρότης μόνος ψάχνει" κάθεσαι και διαβάζεις. Κάτι τέτοιοι μου ανεβάζουν το αίμα στο κεφάλι.

Αυτή δυστυχώς είναι η κοινωνία μας. Αυτή είναι και η τηλεόραση και προφανώς αυτοί είμαστε κι εμείς. Πιστεύω κι ελπίζω πως όχι όλοι, αλλά δυστυχώς ένα μεγάλο ποσοστό είναι έτσι.

Μακάρι να βρει άκρη ο Βασίλης και να καταφέρει να συνεχίσει την έρευνα του, αν και σ' αυτή τη χώρα πιο εύκολα έβγαινες απο τον λαβύρινθο με τον μινώταυρο και χωρίς το μίτο, παρά βρίσκεις την άκρη στα προβλήματα σου. Γιατί απ' ότι φαίνεται το θέλει πολύ. Όχι σαν κάτι καμάρια καθηγητές που έχουμε στα ελληνικά πανεπιστήμια, που μόνο έρευνα δεν κάνουν και θα ήθελα να ξέρω πως δικαιολογούν τη θέση τους, αλλά μην ανοίξουμε κι αυτό το θέμα.

Και για να πάρετε μια καλύτερη εικόνα γύρω από το θέμα, διαβάστε όλη την επιστολή εδώ.

Περί σφήκας ο λόγος

Πριν μερικούς μήνες είχα βάλει μία ανάρτηση με φωτογραφίες, ανάμεσα στις οποίες υπήρχε και μία με μία σφήκα. Τότε κάποια σχόλια έγραφαν ότι επιτέλους κατάφερα να ξεχωρίζω τις σφήκες από τις μέλισσες! Η απάντηση μου ότι ποτέ δεν είναι αργά και δεν το έμαθα και στα 69 μου, αλλά στα 19 μου!

Πάμε να το προχωρήσουμε λίγο παρακάτω το θέμα όμως. Δηλαδή άλλοι το πήγανε παρακάτω, εγώ απλά θα αναφέρω αυτά που διάβασα. Κάνοντας, λοιπόν, την κλασσική εικονική βόλτα από το in.gr βρήκα σε ένα άρθρο του, τα αποτελέσματα μίας έρευνας σχετικά με το δηλητήριο που έχει στο κεντρί της.

Αναφέρει λοιπόν η έρευνα ότι "πριν από λίγα εκατομμύρια χρόνια μια κατηγορία ιών (nudiviruses) μόλυνε τις σφήκες και με το πέρασμα του χρόνου το DNA του ιού ενσωματώθηκε στο γονιδίωμα της σφήκας". Μάλιστα ο ιός αυτός τρέφεται πλέον από τη σφήκα και την έχει ανάγκη για να επιβεβαιώσει, μιας και μπορεί να αναπαραχθεί μόνο μέσα στα ωάρια της, όπως και η σφήκα αυτόν για τη δική της επιβίωση. Τώρα σε βιολογικά θέματα δεν μπορώ να έχω κάποια άποψη, αλλά μάλλον αυτό γίνεται γιατί έχει μπει στο DNA της.

Το πιο συναρπαστικό της υπόθεσης είναι ότι οι σφήκες αφήνουν τα αβγά τους μέσα σε κάποιο ξενιστή, ο οποίος "μένει ζωντανός αλλά παράλυτος και έτσι οι νεογέννητες σφήκες βρίσκουν φρέσκια τροφή για να αναπτυχθούν." Αρκετά ενδιαφέρον ακούγεται. Δηλαδή παραλύουν κάποια κάμπια για παράδειγμα, γεννάνε μέσα εκεί και οι νεογέννητες σφήκες έχουν τροφή.

Τελικά μήπως δεν είναι όλα τόσο τυχαία γύρω μας;