Μαντινάδες

Ψάχνοντας μέσα στα έγγραφά μου, βρήκα αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα, τα οποία θα τα βάζω στο blog σιγά σιγά. Αλλά μιας και πιάσαμε τον ΟΦΗ και την Κρήτη, λέω να βάλω κάτι μαντινάδες που ξέθαψα. Φυσικά δεν πρόκειται για σοβαρές μαντινάδες, αλλά από αυτές που προκαλούν γέλιο.

Κάτω από το φως του φεγγαριού,
Σε σκέφτομαι και κλαίω
Μα όταν το ξανασκέφτομαι,
Άντε γ@$#@#υ λέω.

Πάρε γυναίκα πλούσια
Αν θέλεις να σε δέρνει
Πάρε γυναίκα πάμπτωχη
Αν θέλεις να σε γδέρνει.

Πάρε γυναίκα άσκημη
Να σε περιγελούνε
Πάρε γυναίκα όμορφη
Για να στη κυνηγούνε.

Πάρε καμιά χωριάτισσα
Να χάσεις το μυαλό σου
Πάρε πρωτευουσιάνισσα
Να βρεις το διάολό σου.

Σαν εγεράσει ο άνθρωπος
Και χάσει και το φως του,
Θαρρεί πως κατουρεί μακριά
Μα κατουρεί εμπρός του.

Φεγγάρι γιατί κρύφτηκες
Στα σύννεφα από πίσω
Έβγα γαμώ την τύχη μου
Δεν φέγγω να κατουρήσω.

Τα μάτια σου ναι σαν αυγά
Κ’ οι κώλοι σου σα βαρέλια
Κι όταν γυρίσω να σε δω
Ξεραίνομαι στα γέλια.

Όταν πεθάνω θάψετε
το κινητό στο μνήμα
μα μην το θάψετε βαθιά
γιατί δεν θα ΄χει σήμα.

Με μια σου αναπάντητη
χαρά το πόνο κάνεις,
σκέψου να στείλεις μήνυμα
πόσες πληγές θα γιάνεις.

Αν μού λεγες το θάνατο ή εσένα να διαλέξω;
Μια και καλή το θάνατο διαλέγω να ξεμπλέξω

Ένας λεβέντης στρατηγός γνώρισε μια κυρία
όμως εκείνη εγνώριζε όλη τη μεραρχία

Ραβδίζω και σε σκέφτομαι
πάρε μια βέργα κι έλα
Γιατί χω ακόμα αράβδιστα
μια κατοστή μουρέλα

Το μαύρο το πουκάμισο,
που είναι και Armani,
σαρανταδυό χιλιάρικα,
το γ@#$%!ο κάνει.

ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΣΟΒΑΡΟ

Να μπόραγα ν'αγόραζα
μια μέρα τον πλανήτη
να του αλλάξω τ'όνομα
να τονε βγάλω ΚΡΗΤΗ.