Οι παλμοί μου ανεβαίνουν… Νοιώθω κάθε χτύπο της καρδιάς μου… Πόσο αργά γίνονται όλα…
Νοιώθω το κεφάλι μου βαρύ… Γέρνει…
Έπεσα κάτω… Έπεσα με το κεφάλι… Πονάω… Ζαλίζομαι…
Είμαι πεσμένος στο πάτωμα… Η σκόνη από την μοκέτα με ενοχλεί… Ίσως να έπρεπε να δοκιμάσω να σηκωθώ…
Οι παλμοί μου παραμένουν πολλοί… Προσπαθώ να κινήσω τα δάχτυλα μου… Δεν μπορώ… Δεν θέλω… Δεν ξέρω τι θέλω…
Κλείνω τα μάτια… ΟΧΙ ΟΧΙ… Ζαλίζομαι… Δεν πρέπει να κλείνω τα μάτια… Ζαλίζομαι…
Εικόνες… Πολλές εικόνες… Θολές εικόνες…
Αυτός πρέπει να είμαι εγώ… Κρατάω ένα ποτήρι… Ο αφρός στάζει από το ποτήρι στον ξύλινο πάγκο… ΟΧΙ ΟΧΙ… Ο θόρυβος… Ζαλίζομαι…
Κάποια είναι εκεί… Ποια; Τα πάντα είναι θολά… Είναι βουβά… Ευτυχώς είναι βουβά…
Γελάω… Και αυτή γελάει… Κι άλλο ποτήρι… Πολλά ποτήρια…
Νοιώθω να χάνω την ανάσα μου… Παλμός, παλμός, παλμός… Το δωμάτιο γυρίζει…
Κι άλλες εικόνες… Περπατάω… Περπατάμε… Ποια είναι; Γιατί γελάμε;
Ένα δωμάτιο… Ίσως να είναι αυτό το δωμάτιο… Δεν ξέρω… Πονάω…
Στο γραφείο είναι δύο ποτήρια… Πρέπει να είναι γεμάτα…
Κρυώνω… Είναι υγρά εδώ κάτω…
Τώρα με βλέπω να κρατάω ένα μπουκάλι… Ίσως ουίσκι… Δεν ξέρω είναι όλα τόσο θολά…
Την φιλάω… Ποιά είναι;
Κάνει κρύο και ζαλίζομαι… Γιατί είναι υγρά εδώ κάτω; Δεν μπορώ να στρέψω το βλέμμα μου…
Προσπαθώ να κοιτάξω το δωμάτιο… Το μόνο που μπορώ να δω είναι τα πόδια του γραφείου…
Ξανά εικόνες…
Το μπουκάλι είναι άδειο… Πεσμένο…
Κρυώνω…
Οι εικόνες… Δεν μπορώ να καταλάβω τι βλέπω… Είναι ρούχα… Γιατί είναι πεταμένα; Δεν μπορώ να σκεφτώ… ΠΟΝΑΩ…
Με βλέπω… Είμαι στο κρεβάτι… Είναι και αυτή εκεί… Ένα ποτήρι είναι πεσμένο πάνω στο κομοδίνο…
Με φιλάει… Ποια είναι;
Δεν μπορώ άλλο… Πρέπει να φύγω από εδώ… Κάνει κρύο…
Κατάφερα να κουνήσω τα δάχτυλα μου… Λίγο ακόμα…
Γύρισα ανάσκελα… Κάτι στάζει πάνω μου… Πονάω…
Πρέπει να λιποθύμησα…
Θα δοκιμάσω να σηκωθώ… Σχεδόν τα κατάφερα… Είμαι καθισμένος στο πάτωμα… Η πλάτη μου αγγίζει τον τοίχο…
Δεν έχω καταφέρει ακόμα να γυρίσω το κεφάλι μου. Βλέπω την μοκέτα… Είναι υγρή… Κάτι καφέ… Ίσως εμετός…
Λιποθύμησα ξανά…
Ξύπνησα στην ίδια θέση… Καταβάλλοντας προσπάθεια γυρίζω το κεφάλι μου…
Είναι εκεί… Πάνω στο κρεβάτι… Είναι γυμνή…
Είναι ξαπλωμένη ανάσκελα… Ο εμετός ήταν δικός της… Μπορώ εύκολα να διακρίνω κομμάτια από αυτόν στο στόμα της…
Στηρίζομαι στον τοίχο… Πρέπει να σηκωθώ όρθιος… Πρέπει τουλάχιστον να ρωτήσω το όνομα της…
Την σκουντάω…
Κάτι μου φαίνεται περίεργο… Δεν μπορώ να καταλάβω τι…
Τα μάτια της… Είναι τα μάτια της…
Δεν μπορώ να δω τις κόρες των ματιών της… Πρέπει να γύρισαν ανάποδα…
Πανικοβάλλομαι…
Πονάω…
Αγγίζω το πρόσωπο της… Είναι παγωμένο… Καταρρέω...
Αναρτήσεις
13 σχόλια:
Για κανε και την επεξηγηση τωρα...
Καλως ηρθες πισω στο blog παντως!!!
Βασικά χθες καθόμουν και άκουγα μουσική(Get that Beat 7!). Έψαχνα λοιπόν κάτι να κάνω ταυτόχρονα. Να surfάρω πολύ ώρα στο internet βαριόμουν, να διαβάσω βιβλίο στα αγγλικά με μουσική να παίζει ήταν αδύνατο. Έτσι λέω δεν γράφω καμιά μαλακία να περάσει η ώρα. Άλλο ξεκίνησα να γράφω αλλά κατέληξα να έχω γράψει αυτό...
Εγω παντως περιμενα να γινεται κατι κουφο στο τελος....Μη ρωτησετε γιατι...
Καλα αν μιλαμε για βαρεμαρα, πρεπει να δεις εμας εδω. Πλεον οταν λεμε τι κανεις και λεμε καλα, εννοουμε οτι βαριομαστε οσο δεν παει.
Μερικα χαρακτηριστικα παραδειγματα. Καθεσαι και ανοιγεις τον firefox, χωρις να υπαρχει κανενας λογος, το διαπιστωνεις και τον ξανακλεινεις. Δεν εχεις ομως τι να κανεις και πατας να ανοιξει παλι. Μετα τον κλεινεις αμεσως. Το κανεις αυτο 4-5 φορες, ε, δεν θα περασε κανα λεπτο...
Μετα πας στην τηλοεραση. Την ανοιγεις, αλλα δεν εχει τιποτα καλο. Την αφηνεις καπου τυχαια και γυριζεις στον υπολογιστη. Δεν εχεις τι να κανεις και πας παλι μεσα...
Η εξεταστικη σε καταστρεφει εντελως...
Ξανα βαζω το σχολιο, γιατι ο φασισμος του Φιλιππου δεν θα περασει...
Εγω στην αρχη νομιζα οτι ηταν ανεκδοτο, μετα αρχιζα να πιστευω οτι ειναι πραγματικοτητα, αλλα τελικα ηταν χαζες σκεψεις απο ωρες βαρεμαρας του Φιλιππου.
(Που εχεις χαθει εσυ τοσο καιρο κοπελια?)
Καλα μιλαμε και γω τα κανω ολα αυτα που λες αν και συνηθως κατι θα βρω στην τηλεοραση!!!Αλλα δε νομιζω οτι με εχει επηρεασει η εξεταστικη χαχα!!!Αμα αρχισω να γραφω τι σκεφτομαι τις ωρες που βαριεμαι εχω να γραψω πολυ πιο κουφα απ τον Weirdo!!!
(Ημουν Αθηνα Μιχαλιο και γυρισα
προχτες!!!!Θα μπω καμια μερα msn να τα πουμε!!!)
1ον το προηγουμενο σχολιο μου, εχει διαγραφει και εχει γραφτει 3-4 φορες. Γι αυτο εκανα αυτο το μικρο σχολιακι στην αρχη του. Βεβαια παντα μεσα στα ορια της πλακας.
2ον Εφυγες απο την αθηνα τωρα που παω εγω... Κακως!!!
ΕΛΑ ΜΙΧΑΛΙΟ...ΚΑΙ ΕΓΩ ΧΘΕΣ ΓΥΡΙΣΑ ΑΠΟ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ ΒΛΕΠΩ ΠΟΣΑ ΘΕΜΑΤΑ ΕΔΩ..ΧΑΙΡΟΜΑΙ...ΕΓΩ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΑΛΛΑ ΤΕΛΙΚΑ ΟΥΤΕ ΑΥΤΟ...ΚΑΤΕΛΗΞΑ ΣΕ ΕΝΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΠΑΝΤΩΣ...SORRY ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΤΟ ΕΓΡΑΨΕ ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ ,,,ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΗΤΑΝ ΧΑΜΕΝΟΣ ΧΡΟΝΟΣ...
ΒΑΣΙΚΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΧΤΥΠΑΕΙ ΚΑΠΩΣ ΤΟ ΧΑΜΕΝΟΣ ΧΡΟΝΟΣ...ΑΠΛΑ ΕΝΝΟΟΩ ΟΤΙ ΤΕΛΙΚΑ ΔΕΝ ΚΑΤΕΛΗΓΕ ΠΟΥΘΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ...
Όταν βαριέσαι και γράφεις κάτι, συνήθως δεν οδηγεί σε κάποιο νόημα...
Αλλά έχει φάση ως ιστορία. Κυρίως γιατί σε μπερδεύει...
Ελα μην εισαι κακια....Καλα το οτι σε μπερδευει ειναι το μονο σιγουρο...Μ' αρεσει που ο καθενας εχει σκεφτει και κατι αλλο για την ιστοριουλα...Παντως δε χρειαζεται ολα να καταληγουν καπου..Λες και οταν σκεφτομαστε καταληγουμε παντα σε καποιο συμπερασμα...
"Λες και οταν σκεφτομαστε καταληγουμε παντα σε καποιο συμπερασμα"
Έγραψες!!!
Θα συμνφωνήσω στο γεγονός ότι το κείμενο δεν καταλήγει πουθενά. Εξάλλου δεν είναι ο σκοπός του να καταλήξει κάπου...
Αν ένα διήγημα ή ένα βιβλίο ή ακόμα και ένα ποίημα καταλήγει σε κάποιο συμπέρασμα, τότε καταλήγει στο συμπέρασμα του συγγραφέα. Ένα τέτοιο κείμενο χαρακτηρίζεται ως ηθικοπολαστικό αφού ο συγγραφέας περνάει θέλοντας και μη το συμπέρασμα του ως το σωστό στον αναγνώστη. Ένα κείμενο όμως μπορεί να σκοπεύει και σε άλλα πράγματα. Στην συγκεκριμένη περίπτωση σκοπός του κειμένου είναι να περιγράψει τις αισθήσεις και τις σκέψεις κάποιου μετά από άσχημο μεθύσι. Ολόκληρη η πλοκή είναι μία πλασματική φάση η οποία συμβαίνει μόνο για να εξυπηρετήσει τον σκοπό του συγγραφέα.
Δημοσίευση σχολίου