Η Ελλάδα του 40' το 2008

Boomp3.com

Καλημέρα σε όλους. Όπως κάθε μέρα, έτσι και σήμερα αφού ξύπνησα, έκανα την καθιερωμένη ηλεκτρονική βόλτα σε διάφορες σελίδες και σκέφτηκα ότι μιας και έχω καιρό να γράψω στο blog, δεν το κάνω σήμερα μέρα που είναι.

28η Οκτωβρίου, λοιπόν, και γιορτάζουμε την επέτειο του "ΟΧΙ", που όπως έμαθα εχθές το βράδυ ακούγοντας δεύτερο πρόγραμμα υπόθηκε με μία πρόταση στα γαλλικά, την οποία και βρήκα με λίγο ψάξιμο στο google. Αυτό που είπε ο Μεταξάς ήταν: "Donc, Monsieur c' est la guerre", δηλαδή "Λοιπόν, Κύριε έχουμε πόλεμο". Στην πραγματικότητα, όπως όλοι φαντάζομαι ότι ξέρουμε, ο Μεταξάς δεν ήθελε να δώσει μία τέτοια απάντηση, άλλωστε δικτάτορας ήταν και εκείνος, αλλά αναγκάστηκε, γιατί για να το πούμε απλά, δεν θα είχε που να κρυφτεί μετά.

Πριν ξεκινήσω να γράφω την ανάρτηση, αυτό που είχα στο μυαλό μου ήταν ο σχολιασμός της κατάστασης των παρελάσεων, και όχι τα ιστορικά γεγονότα εκείνης της μέρας. Φαντάζομαι ότι όλοι σήμερα θα έχουν βάλει τα καλά τους και θα έχουν βγει έξω για να δούνε την παρέλαση, για να καμαρώσουν τα παιδιά τους, όσοι είναι γονείς, για να δουν τα σχολεία τους, όσοι είναι δάσκαλοι ή απλά για να είναι και αυτοί εκεί όπως κάθε χρόνο, όσοι δεν έχουν κάποια από τις παραπάνω ιδιότητες. Και φυσικά αφού τελειώσει η παρέλαση ή βαρεθούν κάπου στη μέση, πάνε για έναν καφέ στις διπλανές καφετέριες.
Δεν ξέρω αν θα απαντούσα ΝΑΙ ή ΟΧΙ στο συχνό ερώτημα "είστε υπέρ των παρελάσεων;". Δεν ξέρω πραγματικά τι θα απαντούσα. Είμαι κάπου ανάμεσα στα δύο, με μάλλον μία μικρή κλίση προς το δεύτερο. Δεν ξέρω ποιο είναι πραγματικά το νόημα μίας παρέλασης. Γράψτε λάθος. Το βρήκα. Πρώτο και καλύτερο το ότι χάνεις μάθημα πηγαίνοντας στις πρόβες. Δεύτερον ότι κάτι θα έχεις να κάνεις και εκείνο το πρωινό, θα πας με τους φίλους σου από το σχολείο κάτι σαν εκδρομή, θα φωνάξετε κανά σύνθημα για το σχολείο σας. Και φυσικά τρίτο και καλύτερο το ότι θα σε καμαρώσουν οι γονείς, οι συγγενείς, οι φίλοι και δεν συμμαζεύεται. Και όλα αυτά τα λέω επειδή έχω πάρει και εγώ μέρος σε παρέλαση, ευτυχώς μία σε κάθε επίπεδο του σχολείου, και ακόμα ψάχνω να βρω το λόγο για τον οποίο μπήκα στο λύκειο. Δεν με ενθουσίαζε η ιδέα της παρέλασης. Μάλιστα είχα σκεφτεί ότι αν, λέμε τώρα αν, ήμουνα σημαιοφόρος, πράγμα αδύνατο να συμβεί, θα έδινα τη σημαία στον επόμενο. Εδώ μπορεί να μου πείτε "σιγά ρε μάγκα" και άλλα τέτοια, αλλά πραγματικά θα το έκανα. Δεν με ενθουσίαζε καθόλου η ιδέα.

Και μιας και πήγαμε και στη σημαία, θα ήθελα να αναφερθώ και σε ένα θέμα που πριν μερικά χρόνια, αν όχι ακόμα και σήμερα (δεν έχω δει πρόσφατα ειδήσεις στην τηλεόραση, μιας και πλέον το αποφεύγω), ήταν πρώτο θέμα στα δελτία τέτοιες μέρες. Αυτό για το οποίο μιλάω είναι η υπόθεση των παιδιών από την Αλβανία που έγιναν σημαιοφόροι στα σχολεία τους και το ξέσπασμα όλων τους "ειδικούς", εθνικιστές θα τους έλεγα απλά, που αντιδρούσαν σε αυτό. Δεν βγαίνει φυσικά νόημα από τα λεγόμενά τους και από τα επιχειρήματα τους. Τι θα πει ακριβώς είναι ο άλλος από την Αλβανία; Δηλαδή κύριοι αν ο άλλος ήταν από τη Γαλλία ή την Αγγλία θα λέγατε πάλι τα ίδια; Ή όταν κάποιος Έλληνας στο εξωτερικό σε μία αντίστοιχη περίπτωση γίνει σημαιοφόρος νιώθετε υπερήφανοι; Δεν έχουμε καταλάβει σε αυτή τη χώρα ότι Έλληνας δεν είναι μόνο αυτός που έχει γεννηθεί στην Ελλάδα ή είναι από Έλληνες γονείς, αλλά και αυτός που έχει πάρει την ελληνική μόρφωση και την ελληνική παιδεία. Ας το καταλάβουν αυτό οι "ειδικοί" των παραθύρων και ας το καταλάβουν και οι γονείς που ξεσηκώνονται και διαμαρτύρονται και και. Αγαπητοί γονείς για να μην έχει το παιδί σας την "τιμή" να είναι σημαιοφόρος, σημαίνει ότι δεν κάθισε να διαβάσει όσο έπρεπε για να πάρει τη σημαία, σε αντίθεση με ένα παιδί από το εξωτερικό που έστρωσε κώλο και είναι σημαιοφόρος επειδή είχε καλή απόδοση στα μαθήματα και όχι επειδή είναι "ΕΛΛΗΝΑΣ". Αυτό με τα μαθήματα είναι άλλη κουβέντα και νομίζω ότι την έχουμε ξανακάνει, αλλά δεν έχω πρόβλημα να γίνει ξανά.

Για να μην ξεφύγω εντελώς από το θέμα, καλά να περάσετε σήμερα που είναι αργία και ελπίζω ότι τέτοιου είδους προβλήματα θα αρχίσουν να λύνονται, αν δεν καταργηθούν αυτά που τα δημιουργούν.