Ξύπνησα το πρωί. Πήγα σχολή, γύρισα. Το μόνο που σκεφτόμουνα όλη μέρα ήταν το παιχνίδι του κυπέλλου. Ήρθε η ώρα, 21:15. Ξεκινάει. Και τι καλύτερο. 2-0 στο 35'. Η ομάδα παίζει στα ίσια τον Ολυμπιακό. Αρχίζουμε να ονειρευόμαστε τελικό. Με 2-0 και άλλο ένα γκολ ίσως τα πράγματα θα ήταν πιο εύκολα. Δυστυχώς όμως το όνειρο διακόπτεται στο 43'. 2-1. Αλλά εμείς συνεχίζουμε. Το πιστεύουμε. Πιστεύουμε σε ένα τρίτο γκολ. Η ομάδα το παλεύει όσο μπορεί. Δεν κάθεται πίσω. Βγαίνει μπροστά και παίζει μπάλα. Δυστυχώς όμως κάπου στο 75' το όνειρο τελειώνει οριστικά. 2-2 και τα πράγματα δυσκολεύουν απίστευτα, γιατί μέσα στο Καραϊσκάκη δεν θα είναι καθόλου εύκολα.
Δεν πειράζει όμως. Μπράβο σε όλους τους. Παίξανε στα ίσια τον Ολυμπιακό. Με ψυχή και πάθος. Προηγήθηκαν 2-0. Δεν άντεξαν όμως.
Εμένα μου αρκεί αυτό.
Μου αρκεί που ονειρευόμουνα τελικό για 70'.
Λένε ότι η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία. Μακάρι να επιβεβαιωθεί. Αλλά μάλλον πέθανε σήμερα. Θα δείξει.
ΑΣΤΕΡΑΡΑ ΜΙΑ ΖΩΗ
Υ.Γ.: Να πούμε και ένα μπράβο στο διαιτητή που έπαιξε 50-50. Όπως θα έπρεπε. Δεν το περίμενα. Αλλά το έκανε. Μαγκιά του.
(οι φωτογραφίες είναι από το goalday.gr)
Πέμπτη 19 Μαρτίου 2009
Αρκεί που ονειρευτήκαμε!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
KΡΙΜΑ ΡΕ ΜΙΧΑΛΙΩ ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΝΑ ΧΑΡΩ...ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ...ΦΙΛΑΚΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
Δεν πειράζει. Όπως το πες. Είμαστε χαρούμενοι που το πάλεψε η ομάδα όσο δεν πήγαινε. Αλλά και πικραμένοι γιατί το είχαμε το κάτι παραπάνω.
Τέλος πάντων. Κοιτάμε μπροστά. Πάμε να κερδίσουμε το βάζελο στο πρωτάθλημα τώρα. Προφανώς και δεν μας φοβίζει κανείς.
Και όταν έρθει η μέρα του 2ου ημιτελικού, πάμε για το θαύμα!
Δημοσίευση σχολίου