Όταν θα πάω στο παζάρι

Καθόμασταν λοιπόν που λέτε σήμερα στη σχολή σε ένα από τα διαλείμματα στο κυλικείο και είχε αρχίσει το τέταρτο της βλακείας! Αν μας πιάσει κάτι τέτοιο, το οποίο συνήθως διαρκεί πολύ περισσότερο, ή θα πεθάνεις στο γέλιο ή θα πεις "που πάνε τα κακόμοιρα τα καθυστερημένα"!

Αρχίσαμε να λέμε διάφορα, οπότε κάποια στιγμή εγώ άρχισα να τραγουδάω το γνωστό σε όλους μας τραγούδι, "το κοκοράκι" (ή "το παζάρι, όπως το ξέρει ο καθένας!). Ήταν μία δημιουργική καλλιτεχνική νότα μέσα στη συζήτηση. Αλλά επειδή το τραγούδι είναι πολύ μονότονο, μου ήρθε ο κορυφαίος παρακάτω στίχος, και περιμένω να ακούσω τις απόψεις σας, για την αλλαγή του τραγουδιού!

Έχουμε και λέμε:

Όταν θα πάω κυρά μου στο παζάρι
θα σ' αγοράσω ένα κοκοράκι
το κοκοράκι κικιρικικί
να σε ξυπνάει κάθε πρωί

(μέχρι εδώ δεν έχουμε κάποια αλλαγή... Προχωράμε λοιπόν)

Όταν θα πάω κυρά μου στο παζάρι
θα σ' αγοράσω μία κοτούλα
η κοτούλα κόκοκο
το κοκοράκι κικιρικικί (κρατηθείτε τώρα!!!)
ΝΑ ΤΗΝ ΠΗ...ΕΙ ΚΑΘΕ ΠΡΩΙ!

Δύο στροφές που τα λένε όλα. Τι τα θέλουν τόσα ζώα. Άλλωστε στους δύο τρίτος δεν χωρεί!
Έρχεται και Πάσχα. Αυγά θέλει η κυρά. Κολλάει και με την εποχή!