Από την Πόλη έρχομαι...

...στη Ξάνθη. Επιστρέψαμε, λοιπόν, εχθές το βράδυ στα μέρη μας. Ξεκούραση και ύπνος ήταν απαραίτητα για να μπούμε πάλι σε κανονικούς ρυθμούς. Για να δούμε όμως τι μας έμεινε περισσότερο από την Κωνσταντινούπολη.

Αρχικά να σχολιάσω τις οδηγικές τους ικανότητες. Μάλλον ανικανότητα θα το έλεγες και όχι ικανότητα. Οι οδηγοί δεν ξέρουν τι θα πει πεζός. Δεν πα να περνάς το δρόμο, δεν σταματάνε. Αν έκανες το αστείο να περάσεις σε σημείο που δεν είχες φανάρι, είχες μια μεγάλη πιθανότητα να βρεθείς στο νοσοκομείο. Εδώ στο μεγάλο πεζόδρομο στην περιοχή Ταξίμ, όπου έχει κάποιες καθέτους για να περνάνε τα ταξί, δεν σταματάνε εύκολα, πόσο μάλλον στους δρόμους.

Να πω και για τα ταξί. Πανικός. Παρατηρήστε και τη φωτογραφία. Είναι τραβηγμένη γύρω στις 2 το βράδυ. Δείτε τι γίνεται. Πάρα πολλά ταξί. Να πούμε την αλήθεια, πρέπει να έχουν κάνει μεταπτυχιακό στο αντικείμενο. Μέχρι και βανάκια, για να παίρνουν πολλούς μαζί, είχανε.

Επίσης, στην περιοχή που μέναμε, αλλά και γενικά σε όλη την πόλη, υπήρχε υπερβολική αστυνόμευση. Παντού αστυνομικοί με ή χωρίς αυτόματα, περιπολικά, ακόμα και οχήματα της αστυνομίας με μάνικες. Το πιο ενοχλητικό πάντως ήταν ότι τα περιπολικά, περνούσαν κάθε 2-3 λεπτά μέσα από τον πεζόδρομο. Πάνω κάτω όλη την ώρα. Δεν σε άφηναν να περπατήσεις με την ησυχία σου.

Αλλά ήρθε η ώρα να αναφέρω και τα θετικά της!!! Κατά τη γνώμη μου πολύ ωραία πόλη. Αν και μεγάλη, έχει διατηρήσει το παλιό της στοιχείο. Μάλιστα όπως μας είπε και ο ξεναγός, προσπαθούν να φτιάξουν και να κάνουν μουσεία, διάφορα παλιά κτήρια και εκκλησίες. Γενικά υπάρχει μία καλή εκμετάλλευση των μνημείων και κυρίως ότι έχει να κάνει με το Βυζάντιο.

Βέβαια, εκτός από τα κτήρια, η Κωνσταντινούπολη έχει κάτι που την κάνει πολύ πιο ωραία. Κι αυτό δεν είναι άλλο από το Βόσπορο. Κάνοντας τη βόλτα με το πλοίο εκεί, έχεις τη δυνατότητα να δεις και τις δύο πλευρές της Πόλης. Την ευρωπαϊκή και την ασιατική. Βέβαια η μία εντελώς αντίθετη από την άλλη. Κυρίως από οικονομικής άποψης.



Για την τουρκική κουζίνα δεν μπορώ να έχω άποψη, μιας και προτίμησα κάτι πιο τυποποιημένο. Τα φαγητά τους γενικά είναι διαφορετικά από τα δικά μας, πολύ πιο βαριά και αν δεν ξέρεις που είναι καλά να φας, θα έχεις πρόβλημα. Και μετά τα κουτάκια με το imodium θα σου είναι απαραίτητα!

Όσο για τη νυχτερινή ζωή της, όπως είχα γράψει και στην προηγούμενη ανάρτηση, οι άνθρωποι ξέρουν να διασκεδάζουν. Το έχουν μέσα τους. Δεν θέλουν και πολύ για να μπουν στο ρυθμό! Και δεν είναι ανάγκη να είναι κλεισμένοι μέσα σε κάποιο χώρο. Ακόμα και έξω στο πεζοδρόμιο!

Και για να μην ξεχνιόμαστε, ανεβάζω και το βίντεο με το "όλα σε θυμίζουν" που το ακούσαμε σε εκείνο το μαγαζί που είχαμε πάει.



Δυστυχώς όμως, πέρα απ' όλα αυτά, τα οποία κυρίως μας έδειξαν και μας πήγαν, στην Κωνσταντινούπολη, όπως και στα περισσότερα μέρη της Τουρκίας, η οικονομική κατάσταση και το βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων δεν είναι και το καλύτερο. Γι αυτό και έχουν κάνει θέο τους το χρήμα. Από τη μύγα ξίγκι που λένε.

Κλείνοντας, να πούμε και ένα ευχαριστώ στον οδηγό, τον κύριο Γιώργο που όπως μας πήγε μας επέστρεψε (!!!), αλλά και στον ξεναγό τον Faik, όπου το κατείχε το πράγμα!

Αν σας δοθεί η ευκαιρία να την επισκεφτείτε, μην την χάσετε. Θα περάσετε ωραία!