Κρίμα κι άδικο

Άλλα είχα σκοπό να γράψω σήμερα, άλλα θα γράψω. Και δυστυχώς όπως και οι υπόλοιπες αναρτήσεις την προηγούμενη εβδομάδα δεν είναι κάτι το χαρούμενο.

Δυστυχώς άλλος ένας πιλότος με πυροσβεστικό αεροπλάνο σκοτώθηκε. Το αεροπλάνο, το οποίο όπως διάβασα από το blog της Παραπολιτικής, αγοράστηκε το 1983, δηλαδή ήταν 26 χρόνια στις φωτιές, ψιλοπράγματα δηλαδή, έπεσε και ο πιλότος σκοτώθηκε.

Κρίμα κι άδικο. Άνθρωποι που τα δίνουν όλα για να σβήσουν τις φωτιές, οι μόνοι που αξίζουν, φυσικά μαζί με τους πυροσβέστες στη στεριά, μιας και σχεδιασμός δεν υπάρχει. Έχουμε βαρεθεί να το λέμε, αλλά έτσι δεν είναι; Παίζουν τη ζωή τους κορόνα γράμματα μέσα στις φωτιές, στους καπνούς και σε αυτές τις θερμοκρασίες και κανείς δε φροντίζει να τους παρέχει τα κατάλληλα μέσα.

Τόσα λεφτά για πυραύλους, αντιαεροπορικά και ότι άλλο άχρηστο του είδους μπορεί να φανταστεί κανείς και αεροπλάνα του 1983 για τις φωτιές του 1983. Φυσιολογικό όμως. Κάθε χρόνο μας πολιορκούν από στεριά και αέρα. Ενώ οι φωτιές εμφανίστηκαν το 1821 και το 1940. Σπάνια φαινόμενα, γι αυτό άλλωστε δεν χρειαζόμαστε μέσα που να τις αντιμετωπίζουν.

Ας αναλάβουν επιτέλους όλοι τους τις ευθύνες τους και ας σηκωθούν να φύγουν από αυτή τη χώρα μπας και ησυχάσουμε.

Καλό ταξίδι...