Υπόκλιση

Καταρχήν μια μεγάλη υπόκλιση στον Σχορτσιανίτη. Ότι και να πει κανείς είναι λίγο. Έκανε το παιχνίδι της ζωής του και μας έφερε το χάλκινο μετάλλιο. Μπράβο σε όλη την ομάδα φυσικά. Τα είπαμε και στην προηγούμενη ανάρτηση για τις δυσκολίες. Αλλά έδειξε η ομάδα ότι έχει καρδιά και ξέρει να παίρνει τα παιχνίδια.

Επιστροφή με την τρίτη θέση, λοιπόν, και του χρόνου μουντομπάσκετ. Πάμε κι εκεί για μεγάλα πράγματα καθώς θα είναι πλήρης η ομάδα, αν όλα πάνε καλά και δεν υπάρχουν τραυματισμοί. Έχουμε καιρό όμως γι αυτά. Προς το παρόν πανηγυρίζουμε το χάλκινο.

Και μιας κι έχω την ευκαιρία να απαντήσω για άλλη μια φορά σε κάποιον που είχε κάνει ένα σχόλιο σε κάποια ανάρτηση για τον αθλητισμό και έλεγε ότι αποτελεί το "όπλο" των δυνατών για να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο, ότι χίλιες φορές να παρακολουθείς αυτά τα παιδιά να παίζουν παρά τους 5 ηλίθιους να μιλάνε στην τηλεόραση για όλα αυτά που ΘΑ κάνουν. Κι αν πιστεύει κανείς ότι φταίει ο αθλητισμός που θα βγουν πάλι οι ίδιοι και οι ίδιοι σε 2 βδομάδες, τότε είμαστε πολύ γελασμένοι και πολύ περισσότερο αποπροσανατολισμένοι.

Τέλος πάντων. ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑΡΑ.

Καλή επιτυχία και στη Σερβία. Βάλτε την Ισπανία μέσα στα καλάθια, να βάλουν μυαλό.