Ανακάλυψε μαθηματικό τύπο, αλλά...

Μέσα στο Πάσχα, διάβασα την επιστολή που έστειλε ένας αγρότης στην υπουργό Παιδείας. Πριν ξεκινήσω, να κάνω μια μικρή παρένθεση με μία μικρή, χαζή, απορία. Γιατί αγοράζουμε υποβρύχια και κόβουμε 1δις από την Παιδεία; Ξέρω την απάντηση. "Μα τόσο χαζός είσαι και δεν μπορείς να το σκεφτείς;". Έχετε δίκιο, οπότε κλείνω την παρένθεση και συνεχίζω. Ο αγρότης δεν μπερδεύτηκε. Δεν πήγε καταλάθος η επιστολή στο υπουργείο Παιδείας αντί για αυτό της Αγροτικής ανάπτυξης.

Και για να χρησιμοποιούμε και ονόματα, τον αγρότη των λένε Βασίλη Παπαδίνα και είναι από τη Βέροια. Αποφάσισε το 2005, να μπει στο ανοιχτό πανεπιστήμιο και να σπουδάσει. Παρά τις δυσκολίες που είχε, κατάφερε να το τελειώσει. Και όχι μόνο κατάφερε να το τελειώσει, αλλά διαβάστε στο παρακάτω άρθρο από την απογευματινή και θα καταλάβετε και γιατί έστειλε πριν λίγο καιρό την επιστολή στην υπουργό.

"Αγρότης το καλοκαίρι, οικοδόμος το χειμώνα, ο 38χρονος Βασίλης Παπαδίνας από την Ημαθία κατόρθωσε να ολοκληρώσει τις σπουδές του στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο και να αναπτύξει ερευνητική δραστηριότητα ανακαλύπτοντας ένα νέο μαθηματικό τύπο!

Τη μεθεπόμενη Κυριακή, 23 Νοεμβρίου, ορκίζεται και παίρνει το πτυχίο του με βαθμό 7,45!
Η «Απογευματινή» τον βρήκε στο χωριό του, τον Άγιο Γεώργιο του Δήμου Δοβρά, λίγο έξω από τη Βέροια.
Γεννημένος το 1970 στη Θεσσαλονίκη, τελείωσε το Πολυκλαδικό Λύκειο Αγίου Γεωργίου Ημαθίας, όπου και κατοικεί μόνιμα. Από μικρός είχε κλίση στην Πληροφορική, του άρεσαν οι υπολογιστές, πήρε μάλιστα και πτυχίο προγραμματιστή δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης το ‘87. Το χειμώνα δουλεύει σε οικοδομές, ενώ το καλοκαίρι ασχολείται αποκλειστικά με αγροτικές εργασίες.
Το 2000, μόλις ιδρύθηκε το Ανοικτό Πανεπιστήμιο, υπέβαλε αίτηση και η τύχη του χαμογέλασε. Τα οικονομικά της οικογένειας, όμως, δεν του επέτρεπαν να παίρνει τρεις θεματικές ενότητες ετησίως κι έτσι περιορίστηκε σε μία, άλλες φορές δύο, με αποτέλεσμα να ολοκληρώσει φέτος τις 12 θεματικές ενότητες και να αποκτήσει το πολυπόθητο πτυχίο στην Πληροφορική. Ασχολούμενος με το αντικείμενο ανακάλυψε ένα νέο μαθηματικό τύπο στο πεδίο της γραφοθεωρίας και εκπόνησε την πτυχιακή του εργασία.Επειδή ο ίδιος δεν γνωρίζει Αγγλικά, θα αναλάβει το Ανοικτό Πανεπιστήμιο τη μετάφραση της εργασίας, προκειμένου αυτή να δημοσιευθεί σε ξένα περιοδικά.
«Νιώθω περήφανος και συγκινημένος. Το πρόγραμμα των μαθημάτων ήταν βαρύ για τον περιορισμένο χρόνο που διέθετα, αλλά ήταν τόση η όρεξη μου,για σπουδές που θα το ήθελα ακόμη βαρύτερο», είπε στην «Α» ο Βασίλης Παπαδίνας.
Δεν είναι ο μόνος που νιώθει περηφάνια για το κατόρθωμα του. Η περίπτωση του αγρότη-οικοδόμου-φοιτητή έχει συγκινήσει ιδιαιτέρως τον πρόεδρο της Διοικούσας Επιτροπής του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου, καθηγητή Παναγιώτη Σιαφαρίκα, ο οποίος και αναφέρθηκε σ’ αυτόν («αυτά είναι τα καλά μυαλά της Περιφέρειας», είπε) κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε χθες στην Αθήνα, μαζί με το γενικό γραμματέα του ΕΑΠ, Χαράλαμπο Ροδόπουλο."

Που είναι το πρόβλημα θα πείτε. Διαβάστε το παρακάτω κομμάτι από την επιστολή του και θα καταλάβετε.

"Μετά από όλα αυτά, τουλάχιστον θα περίμενα για τον κόπο και τα ξενύχτια που έκανα να υπάρξει μία ουσιαστική ανταπόκριση από μία οποιαδήποτε δομή του Ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος και να μου δώσει την ευκαιρία να συνεχίσω τις σπουδές και την έρευνα μου, αναγνωρίζοντας με αυτό τον τρόπο την διάθεσή μου να συμβάλλω στην εξέλιξη της επιστημονικής γνώσης. Είχα την ελπίδα ότι θα μπορούσα να λάβω κάποια χρηματοδότηση για να μπορέσω να αποκτήσω την οικονομική δυνατότητα να λιγοστέψω τις ώρες εργασίας μου στο χωράφι και έτσι να μπορέσω να ασχοληθώ με την εκμάθηση της αγγλικής γλώσσας και να αφοσιωθώ απρόσκοπτα με την εξέλιξη της έρευνας μου αυτής, για το χρόνο και τα έξοδα που είναι απαραίτητο να γίνουν, (αγορά σύγχρονου υπολογιστή, ταξίδια, αγορά βιβλίων – τεχνικών περιοδικών, έξοδα μεταπτυχιακών σπουδών, αγορά ηλεκτρομηχανικού εξοπλισμού, εκπαιδευτικού και ειδικού λογισμικού, κλπ).

Μετά την αποδοχή (από το πανεπιστήμιο μου) της ερευνητικής μου εργασίας υπό την μορφή πτυχιακής εργασίας, με έκπληξη διαπίστωσα ότι αυτή δεν μπορεί να ενταχθεί σε κανένα ερευνητικό πλαίσιο ή να βραβευθεί ή να χρηματοδοτηθεί από κάποιον φορέα, γιατί πολύ απλά είναι μία θεωρητική ανακάλυψη (βασική έρευνα) και τα βραβεία, οι χρηματοδοτήσεις αλλά και τα ερευνητικά κονδύλια παρέχονται μόνο για κάποιες πολύ συγκεκριμένες και ειδικές περιπτώσεις ανακαλύψεων με πρακτική μόνο εφαρμογή.

Όλα αυτά τα χρόνία (2005 – 2009) έκανα αρκετές προσπάθειες να βρω χρηματοδότηση, αλλά τίποτε απολύτως δεν κατάφερα. Η ανακάλυψη μου αυτή ακόμα είναι στο σκοτάδί καθώς επίσης και όλες οι θεωρητικές της προεκτάσεις που έχω ακόμα βρει και δεν πρόλαβα να τις παρουσιάσω με την πτυχιακή μου εργασία."

Καταλάβατε; Δεν του δίνει κανείς υποτροφία για να συνεχίσει την έρευνα. Και το ελληνικό κράτος, που ως συνήθως (δεν κάνει άλλα κι άλλα) αφήνει ανθρώπους που αξίζουν να χαθούν, δεν βοηθάει και δεν του δίνει υποτροφία. Να πω τώρα ότι μου κάνει εντύπωση. Θα πω ψέματα. Αλλά γιατί τόση απαξίωση σε ανθρώπους που το αξίζουν;

Εμάς μας αρέσει να προβάλλουμε μόνο ότι είναι σάπιο, μόνο ότι πουλάει εύκολα, μόνο ότι τα πετάει στη φόρα. Μας ενδιαφέρει τι κάνει ο δίπλα, πότε τρώει και τι, πότε κοιμάται, με ποιον ή ποια, πότε χέζει και πάει λέγοντας. Έχουμε αναγάγει σε εθνικό θέμα, και πέσαμε όλοι από τα σύννεφα, που η Τζούλια γύρισε τσόντα. Σωωωπα. Και δεν της φαινότανε. Αλλά τι θα δείξουν τα κανάλια; Τον άνθρωπο που προσπάθησε και ανακάλυψε κάτι ή την τύπισσα που τα πετάει και το παίζει σταρ; Φυσικά τη δεύτερη, γιατί πουλάει. Ποιος ασχολείται τώρα με τις ανακαλύψεις. Και εδώ που τα λέμε, ρε φιλαράκι κι εσύ πολλές απαιτήσεις έχεις. Αντί να πας στο "αγρότης μόνος ψάχνει" κάθεσαι και διαβάζεις. Κάτι τέτοιοι μου ανεβάζουν το αίμα στο κεφάλι.

Αυτή δυστυχώς είναι η κοινωνία μας. Αυτή είναι και η τηλεόραση και προφανώς αυτοί είμαστε κι εμείς. Πιστεύω κι ελπίζω πως όχι όλοι, αλλά δυστυχώς ένα μεγάλο ποσοστό είναι έτσι.

Μακάρι να βρει άκρη ο Βασίλης και να καταφέρει να συνεχίσει την έρευνα του, αν και σ' αυτή τη χώρα πιο εύκολα έβγαινες απο τον λαβύρινθο με τον μινώταυρο και χωρίς το μίτο, παρά βρίσκεις την άκρη στα προβλήματα σου. Γιατί απ' ότι φαίνεται το θέλει πολύ. Όχι σαν κάτι καμάρια καθηγητές που έχουμε στα ελληνικά πανεπιστήμια, που μόνο έρευνα δεν κάνουν και θα ήθελα να ξέρω πως δικαιολογούν τη θέση τους, αλλά μην ανοίξουμε κι αυτό το θέμα.

Και για να πάρετε μια καλύτερη εικόνα γύρω από το θέμα, διαβάστε όλη την επιστολή εδώ.