Συναυλία Γραμμένου 21/06/2010

Μιας που ο ιδιοκτήτης του blog έχει εξεταστική και δεν γράφει, ας γράψω τίποτα εγώ...
Λέω να πρωτοτυπήσω και να μην γράψω πάλι κανένα από τα σαχλά διηγήματα μου αλλά να σχολιάσω την συναυλία του Γραμμένου στο θέατρο βράχων την προηγούμενη Δευτέρα που μου άρεσε και μου έκανε εντύπωση.

Στην συναυλία συμμετείχαν και άλλα ωραία ονόματα σε παρόμοιο στυλ τραγουδιών όπως ο Ζακ Στεφάνου, ο Μουζουράκης, ο Μπαλάφας, η Βασιλική Καρακώστα και ο Μυλωνάς.
Ωραία συναυλία σε ευχάριστο κλίμα...

Στις 23:55 λοιπόν μας ανακοινώνει ο Γραμμένος ότι θα παίξει άλλο ένα τραγούδι μόνο, γιατί οι κύριοι που έχτισαν παράνομα στα βράχια παραπονιούνται για την φασαρία(fair enough), αλλά μετά θα κατέβαινε με την κιθάρα στην πλατεία και χωρίς μικρόφωνα, ηχεία κτλ θα συνέχιζε να παίζει μέχρι το πρωί.

Όντως λοιπόν το έκανε και ερμήνευσε μάλιστα το πάρα πολύ ωραία τραγούδι "ο Παλιάτσος" που είχα πάρα πολύ καιρό να ακούσω, αλλά τελικά μας είπαν ότι πρέπει να φύγουμε γιατί πάλι ενοχλούσαμε.

Το βράδυ όμως δεν τελείωσε εκεί. Πέσαν προτάσεις για το που να συνεχίσουμε και τελικά δώσαμε ραντεβού για μισή ώρα αργότερα στην πλατεία Συντάγματος. Όντως λοιπόν μετά από 45' με ότι μέσα μπορούσε ο καθένας είχαμε φθάσει στο σύνταγμα όπου αράξαμε στα σκαλάκια(υπολογίζω 70 με 80 άτομα) και συνεχίσαμε ακάθεκτοι σε παρεΐστικο κλίμα. Γραμμένος, Μουζουράκης, Στεφάνου και Μπαλάφας με κιθάρα που πήγαινε από χέρι σε χέρι και μπύρες από το περίπτερο μέχρι το πρωί. Αξίζει να σημειωθεί το σκηνικό όπου ο Ζακ Στεφάνου εκνευρίστηκε(με τα 300 #@νιά απέναντι) άρπαξε την κιθάρα και πήγε και έπαιζε έξω από την βουλή. Καταλήξαμε λοιπόν να είμαστε έξω από την βουλή όπου τραγουδούσαμε το "γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον" καθώς και τον "κουκουλοφόρο". Για να γίνει η αλλαγή φρουράς στους τσολιάδες αναγκαστήκαμε να ανοίξουμε διάδρομο όμως και μετά αποφασίσαμε να ξαναγυρίσουμε στα σκαλιά στην πλατεία.
Εγώ άντεξα μέχρι τις 4 όπου ο Μπαλάφας έπαιζε σερί για κανέναν 45λεπτο και μετά έφυγα(είχαμε αραιώσει πολύ άλλωστε).

Μου φάνηκε πάρα πολύ ωραία εμπειρία και πραγματικά εκτίμησα πολύ αυτούς τους μουσικούς που έδειξαν ότι γουστάρουν να παίζουν και δεν αποστασιοποιούνται από το κοινό τους.

Υ.Γ. Συγγνώμη από το παιδί που έπαιζε το τρομπόνι και δεν θυμάμαι το όνομα του. Πραγματικός ήρωας, μας ακολούθησε και αυτός μετά την συναυλία και χαράς τα πνευμόνια του.