...ξέρει. Κάτι ξέρει παραπάνω από εμάς τα χαζά παιδάκια του. Λέει, πάει να επαναφέρει τη δημοκρατία και στη Λιβύη. Είχε χαθεί κι αυτή εκεί από τον κακό δικτάκτορα Καντάφι. Λέει δεν μπορούν να σκοτώνονται και να βαζανίζονται αντικαθεστωτικοί. Ότι η κατάσταση αυτή πρέπει να αλλάξει. Ότι πρέπει να είμαστε όλοι μαζί του και να τον βοηθήσουμε. Κάτι θα ξέρει. Άλλωστε, πως μπορεί να θέλει κάποιος που έχει πάρει το νόμπελ ειρήνης, το κακό ενός τόπου; Για το καλό όλων τα κάνει. Και στη Λιβύη και στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν. Για την επιβολή της δημοκρατίας.
Αλλά εγώ κάπου είχα μάθει ότι η δημοκρατία δεν επιβάλλεται. Μάλλον κάτι λάθος θα κάνω κι εδώ. Κάτι θα ξέρει παραπάνω ο καλός ειρηνιστής νομπελίστας. Επίσης, κάπου είχα ακούσει ότι ο πόλεμος στο Ιράκ είχε γίνει για τα πετρέλαια κι όχι για τα πυρηνικά όπλα του Σαντάμ. Κάτι μου περνάει τώρα από το μικρό μυαλό μου, ότι για τον ίδιο λόγο γίνεται κι αυτός ο πόλεμος. Για τα πετρέλαια της Λιβύης και όχι για να φύγει ο κακός Καντάφι. Μάλλον λάθος θα κάνω κι εδώ, γιατί είμαι μικρός ακόμα και δεν ξέρω. Ό,τι πει Ομπαμ(π)ά(ς). Ό,τι πει αυτός είναι σωστό και θα προσπαθήσω να τον πιστέψω.
Αλλά δυσκολεύομαι. Γιατί μικρός είμαι, αλλά χαζός όχι.
Κυριακή 27 Μαρτίου 2011
Ο καλός Ομπαμ(π)ά(ς)...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
4 σχόλια:
Σε παρακαλω που θα αμφισβητησεις το τεραστιο εργο που παει να κανει ο καλος αυτος ανθρωπος!!!Ακου για πετρελαια...Τι τον νοιαζουν βρε αυτα;;Αν ειναι δυνατον!!!!Πετυχημενο και το λογοπαιγνιο παντως!!!
Χίλια συγνώμη. Εγώ απλά... Τίποτα άστο, μια σκέψη ήταν. Λάθος μου!
Είναι γνωστό από τις διαφορες ιστορικές αναλυσεις αλλά και επιβάλλεται από την ίδια την κοινή λογική πως οι χώρες της Αφρικής και της Ασίας έχουν το λεγομενο πρόβλημα που θα το χαρακτήριζα ως πρόβλημα «δημοκρατικού ελλείμματος», όχι με την καθαρά επιστημονική έννοια του, αλλά με την έννοια του οτί στο όνομα της δημοκρατίας γίνονται πόλεμοι και παρεμβάσεις εξωτερικών δυνάμεων στα τεκταινόμενα μια χώρας, πως συνδέεται αυτό με την αναρτηση? . Ας το παρουμε ιστορικά: από την περίοδο της απο-αποικιοποίησης στις πλέον "ελεύθερες" περιοχές έγιναν προσπάθειες δημιουργίας κρατών -κατά προτίμηση δημοκρατικών- το τι εγινε τ βλεπουμε... Κατά κυριο λόγο δημαγωγοι/χαρισματικοι ηγέτες κατά τον Webber, βρήκαν προσφορό έδαφος να εκμεταλευτουν τον απλό λαο προκειμένου να ικανοποιήσουν τις εξουσιαστικές τους επιθυμίες, κάνοντας χρήση του ισλαμιστικού ιδεολογίματος -αναφορά στο ισλαμ , με τ "ι το μικρό" και όχι του Ισλάμ ως κατ΄εξοχήν θρησκευτική πεποίθηση. Έτσι επίδοξοι εξουσιάστες με αρωγό τη βαθιά πιστή του αμόρφωτου λαού κατάφεραν και εγκαθίδρυσαν "δημοκρατικά κράτη" στο ονομα της «θρησκευτικής» δημοκρατίας. Αλλά τι δημοκρατια μπορει να ριζωσει σε περιοχές π απλά έχουν υπολειμματικές κρατικές, κοινωνικές και πολιτικές δομές με σοβαρά προβλήματα πρόνοιας και εξαθλίωση του λαού? Η απάντηση είναι μάλλον αρνητικη…. Έτσι οδηγούμαστε σ ένα φαυλο κύκλο εξωτερικης εξάρτησης από τις Μεγαλες δυνάμεις, την δημιουργια αυτονομιστικών/επαναστατικών/ αντιεξουσιαστικών οργανώσεων που λειτουργούν ουσιαστικά σαν κράτος εν κρατη (παρακράτος) που και αυτοι παραδόξως «ζουν» από τις Μεγάλες Δυνάμεις!?!?! Οπότε ουσίαστικά ποιός είναι ο ρόλος των ΗΠΑ και κάθε αλλής αντίστοιχης χώρας σε κάτι τέτοια? Πολύ απλά θέλουν να εξασφαλισουν τα συμεφέροντα τους στις διαφορες πλουτοπαραγωγικές πηγές των «κρατιδίων» αυτών. Όπως ακριβώς γινόταν πριν την από-αποικιοποίηση των περιοχών αυτών. Έτσι ανάλογα τα «κεφία» τους ανεβάζουν και κατεβάζουν αυτούς π έχουν πιο πολύ του χεριού τους. Είναι η ίδια πριμιτιβιστική κατάσταση με άλλη μορφή εξουσίας. Το κακό της υπόθεσης είναι πως μπορεί ν φαίνεται πως ο λαός ξύπνησε αλλά πάλι είναι υποχείριο κάποιας οργάνωσης (σ.σ. Αδελφοί μουσουλμάνοι) που και αυτές οι οργανώσεις έχουν την στήριξη των Μ. Δυναμέων που τους τροφοδοτούν με όπλα κ εφόδια κτλ. Κατά την λογική των Νέων Πολέμων…ένα μοντέλο πολέμου που θέλει μεγαλύτερη ανάλυση. Ας μην είμαστε απαισιόδοξοι και ας ελπίσουμε πως ο λαός να καταφέρει κάτι, πριν κατασταλεί.. Διότι η ιστορία επαναλαμβάνεται…
Πολύ καλή η ανάλυση. Θα μπορούσε να γίνει ανάρτηση από μόνο του το σχόλιο.
Δημοσίευση σχολίου