Οι Ευρωπαίοι ηγέτες

Η ανάρτηση αυτή αποτελεί προϊόν clopy-paste, από το blog Ροή, στο οποίο υπάρχουν, λίγα προς το παρόν, ενδιαφέροντα κείμενα. Αναδημοσιεύω το τελευταίο.

"Από τα καφενεία και τις παρέες μέχρι τα τηλεοπτικά πάνελ και τη Βουλή η συζήτηση που κυριαρχεί αφορά την κρίση χρέους και τα κοινωνικά αδιέξοδα που συνεπάγεται.

Ας γυρίσουμε όμως για λίγο στο παρελθόν.

Στις δεκαετίες του 80 και του90 εισέρευσε πακτωλός χρημάτων από τα Ευρωπαϊκά ταμεία. Εκ των υστέρων όλοι παραδέχονται ότι αυτοί οι πόροι σπαταλήθηκαν και δεν βοήθησαν όπως θα έπρεπε στην ανοικοδόμηση μιας ισχυρής οικονομίας.

Είναι κοινό μυστικό ότι όλοι προσπαθούσαν, με ότι μέσο διέθεταν, να προσπορισθούν χρήματα περισσότερα από ότι νόμιμα τους αναλογούσαν. Σαν ανέκδοτα κυκλοφορούσαν ιστορίες πως εξαπατούσαμε τους «κουτόφραγκους» και εξασφαλίζαμε παράνομες επιδοτήσεις. Συγχρόνως η φοροδιαφυγή πήρε εκρηκτικές διαστάσεις. Το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων από τα δάνεια, τις ευρωπαϊκές εισροές και τη φοροδιαφυγή κατευθύνονταν στην κατανάλωση. Επειδή η παραγωγική βάση της χώρας ήταν και είναι ανύπαρκτη, αυξάνονταν οι εισαγωγές κυρίως από χώρες του ευρωπαϊκού βορά. Αυτός ο μηχανισμός δημιουργούσε ζήτηση για τις βιομηχανίες τους. Με αυτή την έννοια λοιπόν ίσως δεν είναι και τόσο «κουτόφραγκοι», όσο θέλαμε να πιστεύουμε, αφού εξασφάλιζαν οφέλη για τι οικονομίες τους. Τα οφέλη είναι σημαντικά αν λάβουμε υπόψη ότι παρόμοια σενάρια παίχτηκαν και στις υπόλοιπες χώρες της αποκαλούμενης ευρωπαϊκής περιφέρειας. Εν τέλει από την αύξηση της κατανάλωσης ωφελήθηκε πρόσκαιρα και η Ελληνική οικονομία, αν και αυτός δεν είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος οικοδόμησης υγιούς ανάπτυξης.

Από την άλλη πλευρά, οι πολιτικοί και οι ισχυροί οικονομικοί παράγοντες, - η «πλουτοκρατία» όπως θα έλεγε και η Αλέκα- έκαναν χρυσές δουλειές με μίζες και κάθε είδους παρανομίες σε πιο υψηλό και πιο κερδοφόρο επίπεδο. Κάπως έτσι δικαιολογούνται και τα 600 δις €, που βρέθηκαν στις Ελβετικές Τράπεζες και ανήκουν σε Έλληνες. Ακόμη κι αν δεν είναι όλα αυτά προϊόν παράνομων συναλλαγών, μπορούμε να υποθέσουμε, βάσιμα, ότι είναι το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος τους.
Η εικόνα ήταν γνωστή στους ευρωπαίους εταίρους μας. Γιατί να ταράξουν τα νερά όμως αφού έκαναν τη δουλειά τους;

Αν όλα αυτά εμπεριέχουν στοιχεία αλήθειας, τότε η ευθύνη για τον σημερινό εκτροχιασμό βαραίνει τους Έλληνες πολιτικούς, τους Ευρωπαίους πολιτικούς και εμάς τους απλούς πολίτες, στο μέτρο που μετείχαμε στο «πάρτι», έστω και κατ’ ελάχιστο. Με αυτή την ιεράρχηση.

Τώρα που άλλαξαν οι συνθήκες και αποκαλύφθηκε το αδιέξοδο, οι Ευρωπαίοι πολιτικοί μας κουνάνε το δάκτυλο, όπως ο δάσκαλος στους άτακτους μαθητές, αποσιωπώντας τις ευθύνες τους.

Ξέρεται ο ασφαλέστερος δείκτης έλλειψης ηγετικών χαρακτηριστικών είναι η αποποίηση των ευθυνών.
Αυτά προς το παρών για τους Έλληνες και Ευρωπαίους «ηγέτες» - σε εισαγωγικά."